مهندس ناظر ساختمانتان باشید

گروه ساخت وساز: پس ازاینکه وزارت راه و شهرسازی دولت قبل در جریان طرح تفصیلی به نوعی همکار شهرداری تهران شد و شورای عالی معماری و شهرسازی در جهت منافع مدیریت شهری تراکم های غیر معقولی برای پهنه ها تعریف کرد، شهر آماج سودجویی قرار گرفت و از طرفی مردم فرصت را مغتنم دیده و طبقاتشان را اضافه کردند. از طرف دیگر شهرداری هم که هیچ چیز به اندازه افزایش حجم ساخت وسازها خوشحالش نمیکند، از این نمد کلاه خوبی گیرش آمد و اینچنین بود که در مجموع کلاه گشادی سر همه ساکنان تهران رفت. افزایش ترافیک، تبدیل فضاهای سبز به ساختمان های مسکونی و افزایش ظرفیت بارگذاری جمعیت در کلان شهری که از فرط جمعیت در حال انفجار است، از جمله مهم ترین معضل هایی هستند که در اثر هم صدایی وزارت راه و شهرسازی سابق با شهرداری تهران گریبان گیر مردم شده است. این وضعیت در دولت جدید تا اندازه ای با مصوبات شورای عالی معماری و شهرسازی و در رأس آن پیروز حناچی سامان یافت اما واقعیت این است که در طول این مدت آن قدر پروانه صادرشده که قابل شمارش نیست. در ادامه سلسله گزارش های پیام ساختمان از مراجعات مردم به شهرداری، سراغ یکی دیگر از مناطق 22 گانه رفته ایم که خلاصه آن پیش روی شماست. بی خبر از عالم و آدم رضا بهادری یکی از مراجعانی بود که با خبرنگار پیام ساختمان در رابطه با علت حضورش به گفتگو پرداخت. وی گفت: کار ساختمان سازی من پس از حدود 6 ماه به اتمام رسید و حالا به دنبال گرفتن پایان کار هستم. متأسفانه مسئولان اینجا به گونه ای برخورد میکنند که یادآور این ضرب المثلی است که میگوید: « کندن یک مو از خرس غنیمت است.» وی افزود: تمام مسئولان باجه ها به هر طریقی که شده سعی دارند مبلغی از بنده بگیرند. در حالی که این مبلغ در هیچ جایی نیامده و صرفاً بر اساس سلیقه کار میشود. امروز دو بار به دو اسم متفاوت برای یک امر واحد پول پرداخت کرده ام. آخرین نفری هم که برای پایان کار پیشش رفتم عنوان میکند شیرینی پایان کار خانه ات را بده. من هم بیخبر از عالم و آدم گفتم همین الآن میروم قنادی. در کمال تعجب به من میگوید که قندم بالاست شیرینی به دردم -نمیخورد. شاید آن بنده خدا هم منظور خاصی نداشت اما به زبان آوردن این جمله اصلاً درست نیست. مهندس نمیخواهم ا. زارعی نیز نسبت به عملکرد مهندسان در ساختمانش معترض بود و میگفت خدمت رسانی مهندسان اغلب در حد صفر است.« بنده در حال ساخت یک ساختمان چهار طبقه با متراژ 200 متر هستم که به طور متوسط در هر متر مربع ساختمان حدود 20 هزار تومان پول نظارت و طراحی مهندسان میشود. یعنی به طور متوسط حدود 16 میلیون تومان باید قبل از خرید و مصالح و اجرای کار بپردازم.» وی ادامه داد: متأسفانه در فرایند اجرای کار معلوم شد که نه نقشه درست طراحیشده و نه در هنگام کار ناظر متوجه مشکلات محاسباتی شده است، بدتر اینکه حتی شهرداری هم این نقشه را تأیید کرده است و ایرادی نگرفته و حالا که کار به مرحله اجرا رسیده، نقشه دارای ایرادات اساسی است و از طرفی هیچ جوری مهندس ناظر را گیر نمیآورم تا سرکار بیاید و مسئولیت را قبول کند. عنوان میکنند که با این تعرفه از این بهتر نمیشود کارکرد. «مگر چقدر به من داده ای» تکیه کلامشان شده در حالی که مجموع این پول هایی که به چشم حضرات نمیآید کمرشکن است. تازه میخواهند در ساختمان سازی رشته های دیگر را هم وارد کنند؛ اگر واقعا قرار است خدمت رسانی اینگونه باشد که اصلاً مهندس نمیخواهیم. یک توصیه هم برای مردم داریم و آن هم این است که باید ناظر خانه خود باشید، تا سرتان کلاه نرود. علاوه بر این، لازم است برای انجام این کار حتماً مهندس باشید. مشکلات مدیریت چندگانه مراجعه کننده دیگری که از گفتن نامش ابا داشت به خبرنگار ما گفت: دو روز پیش عملیات انشعاب فاضلاب در محله ما شروع شد. پس از آغاز به کار، برق یک طرف کوچه ما قطع شد چرا که کارگران ناآگاه کابل های برق را قطع کرده بودند. به دنبال این مشکل از کارگران و سرکارگر آنها خواستیم که با توجه به گرمای هوا و نیاز به کولر سریع تر مشکل ما را حل کنند. متأسفانه سرکارگر محترم عنوان کردند که انجام این کار از عهده ما خارج است و باید از طریق اداره برق انجام شود. وی افزود: بلافاصله با ماموران اداره برق منطقه تماس گرفتیم آنها هم خودشان را به محل رساندند و وقتی علت مشکل را جویا شدند و مقصران را به آنها نشان دادیم عنوان کردند باید در این زمینه توسط پیمانکار نامه نگاری صورت بگیرد. بنابراین یک راست سراغ پیمانکار رفتیم. پیمانکار محترم هم نمیخواست زیر بار برود چراکه اعتقاد داشت نحوه کابل کشی ایراد داشته که چنین مشکلی پیش آمده است. ضمن اینکه در صورتی که تخلف و اشتباه پیمانکار در قطعی برق محرز شود، موظف به پرداخت پول نیرو های اداره برق و همچنین هزینه کنده شدن آسفالت میشد. بنابراین پیمانکار به هیچ وجه زیر بار نمیرود و اداره برق هم کاری نمیکند. این وسط به شهرداری که مجوز کندن آسفالت را صادر میکند مراجعه کردیم تا یک جوری میانجیگری کند. خدا عاقبت ما را با این مدیران چند گانه به خیر کند. بهانه ای به نام بافت ناپایدار آخرین مراجعه کننده ای که با خبرنگار پیام ساختمان به گفتگوپرداخت، خانمی بود که میگفت خانه اش در بافت ناپایدار قرار دارد و قربانی سودجویی شهرداری شده است.« حدود 30 سال است به همراه پدر و مادرم در کوچه ای بن بست که جزء بافت های ناپایدار است، زندگی میکنیم و به هر حال علیرغم قدیمی بودنش هنوز به صد تا خانه آپارتمانی ترجیحش میدهیم. وی ادامه داد: در بن بست ما دو ساختمان دیگر وجود دارند که چند سالی است خالی از سکنه شده اند. حدود 3 ماه پیش رفت و آمد به این خانه ها شروع شد. در ابتدا فکر میکردیم حتما اجاره داده اند و مستأجران میخواهند در آن ساکن شوند اما در ادامه متوجه شدیم یک نفر سرمایه دار هردوی این خانه ها را خریده است. ما منتظر بودیم که این خانه ها تخریب شوند و کار نوسازی آنها آغاز شود اما ماجرا به شکل دیگری رقم خورد. مالک ثروتمند به بهانه اینکه نفوذناپذیری مانع ساخت وساز میشود و نوسازی آن عملاً ممکن نیست؛ با دادن پولی در حدود 50 میلیون به ازای هر ساختمان به شهرداری این ساختمان ها را تبدیل به انباریهای بزرگی کرده است و بدتر اینکه در این انبار ها خوراک مرغ ذخیره میکند. بلافاصله پس ازاینکه ساختمان ها تبدیل به انباری شدند، حشرات موذی پیدا شدند و حالا کوچه ای که 30 سال در آن زندگی کردیم، جای زندگی نیست. وی در پایان گفت: طبق ماده 55 قانون خود شهرداریها هر شغلی که به نوعی باعث ایجاد مزاحمت برای مردم شود، مورد رسیدگی قرار میگیرد. اما مشکل این است که شهرداری در این کار منتفع میشود. زمانی هم که موضوع را به یکی از مسئولان باجه شهرداری گفتم عنوان کرد که به دلیل اینکه شما یک ساختمان را در بن بست دارید و مالک دو ساختمان را تملک کرده است، اعتراضتان احتمالاً به جایی نمیرسد. بروید با مالک سازش کنید. .