قرار نبود مرکز دولتی باشد

مؤسس و اولین رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در رابطه با نحوه شکل گیری این مرکز گفت: مدتی پس از جنگ جهانی دوم و نوسازی که در اروپا شکل گرفت، بنده در فعالیت های ساخت وساز اروپا حضور داشتم. بنابراین بسیاری از ایده های جدید را فرا گرفتم. پاکدامن در گفتگو با خبرنگار پیام ساختمان با بیان این مطلب، افزود: در سال 1332 مدارکی به دست من رسید که زلزله ای در یکی از روستاهای کشور به وقوع پیوسته و به دلیل فقدان وسایل ارتباطی و راه ها هیچ کس از وقوع و تلفات آن باخبر نشده است. تا اینکه یک نفر که محموله قند و شکر دولتی را به روستاها میبرد با خبر میشود که روستا در اثر زلزله خراب شده و برخی ساکنان آن از بین رفته اند. وی ادامه داد: عکس های زلزله توسط برادرم در خارج دست من رسید و باعث شد تلنگری به بنده وارد شود. مدتی بعد که در کشور در سازمان برنامه فعالیت میکردم، در سال 47 دو زلزله در فردوس، کاهک و دشت بیات به وقوع پیوست و تلفات زیادی بر جای گذاشت. بنده بر اساس مسئولیتی که داشتم هیئتی را به این منطقه اعزام کردم. در همان زمان تصمیم به ایجاد این مرکز گرفتم. برای همین به وزارت مسکن و ساختمان مراجعه و از آقای گلسرخی درخواست کردم قطعه زمینی که مربوط به منابع طبیعی بود،را به بنده واگذار کنند. ایشان موافقت کرد و بنده نقشه را تهیه کردم و ایشان هم فوری تائید کرد. پاکدامن گفت:در ادامه 4 میلیون تومان اعتبار گرفتیم و برای اینکه سازمان های دیگر این زمین را از ما نگیرند، از بخش آموزش سازمان ملل خواستیم که دو کارشناس از سازمان ملل متحد بفرستند تا به این بهانه دستگاه های دیگر این زمین را نگیرند. اولین رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در ادامه پرده از واقعیات برداشت و افزود: دولت قبل اسم اینجا را به مرکز تحقیقات راه و شهرسازی تغییر داد که به اصرار و اعتراض بنده اسم مسکن را هم در آن گنجاندند. طرح من این بود که این مرکز زیر نظر دولت نباشد بلکه زیر نظر بخش خصوصی، مهندسان مشاور و پیمانکاران باشد اما اکنون این مرکز دولتی است. به نظرم بهتر است اینجا مرکز ملی برای کلیه تحقیقات علمی با همکاری دانشگاه ها شود.