تنوع هم آرامش می آورد

تا آنجا که ما میدانیم، «آرامش بخشی هنر» مثل سایر جنبه های مسائل هنری، از جمله چیزهایی است که بسته به استفاده کننده و بهره بردار و منتفع شونده از آن هنر، تعاریف متفاوتی می پذیرد. مثال ساده و دم دستی این حرف هم، همین انواع مختلف موسیقی موجود در جوامع مختلف است که طیف آن از تکنوازی ناله مانند یک نی تا موسیقی صنعتی سازی ساختمان متفاوت است. یعنی همه انواع این هنرها وجود دارد و با وجود تفاوت های عجیب و غریب، هر کدام هم طرفداران سفت و سخت خودش را دارد. فقط ما نمی دانیم چرا وقتی به معماری می رسیم، آن هم یکی از هنرهای هفتگانه محسوب می شود، عده ای اصرار دارند معماری باید تنها به شکل خاصی آرامش بخش باشد. بد نیست که این هنرمندان مشخص کنند که آیا در این معماری حق و حقوق مثلا صنف محترم کفتربازان و یا رانندگان خودروهای سنگین و تریلی و 18 چرخ هم در حوزه هنری افکارشان دیده شده یا نه. به نظر ما که واقعا جا دارد از صنف زحمتکش بساز و بنداز که با عدم رعایت اصول معماری شهری، زمینه را برای پلورالیسم بصری در نما و منظر شهری فراهم می کنند کمال تشکر را بنماییم.