برای مستأجران چه کار کرده اند

پیرمردی را میشناسم که نیم قرن مستأجری و یا به قول خودش خانه به دوشی را تجربه میکند. او حدود 3دهه پیش مرد میانسالی با 3فرزند جوان و نوجوان بود و درآمدش از میانگین درآمد اهل محل در یکی از محله های جنوب غرب تهران کمی بالاتر که توانسته بود یک خانه مستقل یک طبقه اجاره کند .وی اکنون با درآمد بازنشستگی فقط یک سوئیت 25متری زیر طبقه همکف در همان منطقه اما دورتر به مرکز شهر اجاره کرده است. پیرمرد هنوز آرزوی داشتن آپارتمان حتی 30متری را در دل دارد، اما وقتی پای صحبتش بنشینی، میگوید که این آرزو را با خود به گور خواهد برد. هرکدام از ما پیرامون خود در پایتخت، افرادی را میشناسیم که مستأجرند و از افزایش اجاره بها و قیمت مسکن فریادشان بلند. متن زیر گزارش مردمی خبرنگار پیام ساختمان از اوضاع نابسامان اجاره است . آتش به پا میکنند توران جلیلی 55ساله، با بیان اینکه همین چند روز پیش در خبرها از زبان یکی از اعضای انجمن انبوه سازان مسکن استان تهران آمده بود در سال 94 افزایش 50درصدی اجاره را داریم، استرس تمام وجودم را گرفت، به پیام ساختمان گفت: اینها اگر بدانند با عنوان چنین مطالبی چه آتشی به پا میکنند هیچ وقت این حرف ها را نمیزدند .این سخنان اگر واقعی هم باشد نباید در رسانه ها عنوان شود زیرا به اندازه کافی موجران دلایلی برای افزایش قیمت ها دارند . این شهروند با اشاره به اینکه دارای فرزند و نوه بوده اما همچنان مستأجر است، گفت: خیلی از دوستان و آشنایان فکر میکنند اگر کسی خانه ای از خود ندارد تمام طول زندگیاش را به تنبلی و بطالت گذرانده است اما بنده بهیار بازنشسته بیمارستان هستم و در مدت 25 سال کار نتوانستم حتی یک 40متری برای خودم تهیه کنم . متأسفانه کسی درد مستأجر را نمیفهمد. بن اجاره چه شد؟ یک شهروند مستأجر با طرح این سؤال که سرنوشت بن اجاره به کجا رسیده به پیام ساختمان گفت: یک روز در برنامه زنده تلویزیونی از پرداخت بن اجاره خبر میدهند و روز بعد همین صحبت ها را نقد میکنند . شجاع جلیلی افزود:تمام راهکارها برای بازار اجاره غیر از افزایش20تا 30درصدی اجاره نتیجه مثبتی نداشته است . حال مسئولین بگویند برای مستأجران چه کار کرده اند. بنده از مسئولان و دست اندرکاران بخش مسکن تقاضا دارم برای درد بیدرمان اجاره نشینی نسخه ای مفید و مؤثر و قابل اجرا ارائه کنند نه وعده و وعید. صابون مستأجری به تن شان نخورده است کمال کبیری، مستأجر دیگری است که به خبرنگار ما گفت: مدت دو ماه است به دنبال خانه مناسب برای اجاره هستم .در طول این دو ماه ،به اندازه یک کارشناس مسکن اطلاعات کسب نموده و با نرخ های بازار اجاره کاملاً آشنایی پیداکرده ام .به عنوان مثال برای اجاره یک خانه با عمر 50 سال در محله مکی آباد حداقل 5 میلیون رهن و ماهانه از 250 تا 400 هزار تومان اجاره بها و برای رهن یک خانه 60 متری 35 میلیون تومان رهن باید پرداخت کرد. یا برای یک واحد زیرزمین در یکی از کوچه های بلوار عباسپور 5 میلیون تومان رهن و اجاره بهای 400 هزار تومان ماهیانه و برای آپارتمانی 100 متری در طبقه دوم واقع در همین محله نیز مبلغ 5 میلیون تومان و اجاره بهاء 500 هزار تومان میخواهند . این در حالی است که بسیاری از خانه های این محله فرسوده محسوب میشود و برای همین خانه های فرسوده ماهی 300هزار تومان اجاره میخواهند . این شهروند ادامه داد: در مدت یک سالی که از روی کار آمدن دولت میگذرد ، تاکنون برنامه جدی و دقیقی در حوزه مسکن اعلام نشده و مواردی مانند مسکن اجتماعی، استیجاری و ... در حد حرف باقیمانده است. شاید یکی از دلایل اصلی که باعث شده تصمیم گیرندگان این حوزه توجه جدی به حل مشکل مسکن در کشور نداشته باشند، این است که صابون مستأجر بودن به تن شان نخورده و درکی از این موضوع ندارند که با وجود افزایش 20 درصدی دستمزدها و افزایش سرسام آور هزینه های زندگی، مستأجران چگونه باید جوابگوی ارقام نجومی نرخ های اجاره بها باشند.