آرامگاه صفی علیشاه

گروه معماری ودکوراسیون:حاج میرزاحسن اصفهانی، ملقب به صفی علیشاه از مشهورترین مشایخ و بزرگان متصوفه در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری و از جمله فضلا و علما و بزرگان عرفای سلسله نعمت اللهی بود. وی سوم آذرماه1214 در اصفهان به دنیا آمد و 15 اردیبهشت 1278 در تهران دار فانی را وداع گفت. صفیعلیشاه، پس از دو سال اقامت در هندوستان برای زیارت مشهد به ایران بازگشت. محل سکونت وی ابتدا در حیاط شاهی کوچه خدابنده لو و بعد در محله پامنار تهران بود. وی در تهران خانقاهی وسیع برای خود ترتیب داد. برخی بانی این خانقاه را، سیف الدوله، برادر شاهزاده عین الدوله دانسته اند.امروزه نزدیک میدان بهارستان تهران،خیابان معروف به صفی علیشاه و خانقاه، از دو ضلع شرقی و شمالی خانقاه صفی علیشاه میگذرد. تا زمانی که صفی در حیاط شاهی سکونت داشت، سیف الدوله ساختمان خانقاه را ساخت. بعد از ساخت این بنا، صفی محل سکونت دائم خویش را به این محل انتقال داد. او پس از مرگ هم در این خانقاه به خاک سپرده شد. پس از مرگ صفی علیشاه، مقبره ای بر مزار او توسط حاجی سیف الدوله بنا شد. وی که در آن زمان حاکم ملایر بود در سال 1324 هجری قمری مقبره صفی علیشاه را در خانقاه او بنا نمود. به سرمایه وی و توسط معمار حاجی حسین،برای آرامگاه صفی، گنبد و بارگاهی ساخته شد که هفت متر ارتفاع داشت و دوازده ستون در محوطه آن در نظر گرفته شده بود. به دستور حاجی سیف الدوله همچنین کاشیکاری زیبایی برای آرامگاه صورت گرفت که بر روی آن عمادالکتاب با خط نستعلیق زیبا و برجسته، یکی از اشعار مشهور صفی (خواهم ای دل محو دیدارت کنم) را نوشت. تاریخ این اقدام بر اساس مندرجات همان کاشیها در سال 1332 هجری قمری بود. در ضمن بر کاشیکاری مذکور، عکس های برجسته ای از صفی علیشاه و حاجی سیف الدوله و سعدی و شاه نعمت الله و نورعلیشاه و شمس و حافظ و سلطان سلیم به چشم میخورد و آینه کاری زیبایی نیز برای آن تعبیه شده است.