36 سال انتظار برای خانه دار شدن

بنا بر اعلام وزارت راه و شهرسازی سال های 1389 تا 1391 بیشترین طول دوره انتظار برای مسکن دار شدن خانوارهای ایرانی بود؛ به طوریکه در سال 1389، هر خانوار ایرانی با ذخیره یک سوم درآمد خود برای خانه دار شدن باید 35 سال انتظار بکشد و این میزان با افزایش درآمد در سال 1390 به 33 سال و در سال 1391 با افزایش قیمت مسکن به 36 سال رسید. خانوارهای ایرانی بر اساس آمار عملکردی وزارت راه و شهرسازی در سال 1391 اگر تمام درآمد سالانه خود را ذخیره کنند ظرف 12 سال خانه دار خواهند شد و با ذخیره یک سوم حقوق خود باید برای خانه دار شدن 36 سال انتظار بکشند. شاخص دسترسی به مسکن شهری برای یک واحد نمونه 100 مترمربعی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال 1376، 5 بوده است که این شاخص در سال 1383 نیز 5 و در سال 76 به 6 رسیده است. این شاخص که بر اساس درآمد خانوار و قیمت مسکن در هر سال بنا بر گزارش های هزینه- درآمد مرکز آمار ایران و گزارش های آماری دفتر برنامه ریزی، تجهیز منابع و اقتصاد مسکن تهیه شده است، نشان میدهد که شاخص دسترسی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال 1371، 6 بوده که این رقم در سال 1376 به عدد 5 میرسد. به عبارت دیگر در سال 1371 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت یک واحد نمونه 100 مترمربعی شامل 21700 ریال و درآمد 3541 ریال طول دوره انتظار(ذخیره یک سوم درآمد سالانه خانوار) 18 سال بوده است که در سال 1376 با افزایش درآمد به 12116 ریال و قیمت مسکن 59700 ریال، طول دوره انتظار به 15 سال رسیده است. همچنین در سال 1384 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت یک واحد نمونه 100 مترمربعی شامل 53.679 ریال و درآمد 303.300 ریال طول دوره انتظار (ذخیره یک سوم درآمد سالانه خانوار) 17 سال بوده است که در سال 1391 با افزایش درآمد با برآورد 158.967 ریال و قیمت مسکن 1.920.000 ریال طول دوره انتظار به 36 سال رسیده است. بنابراین گزارش در سال 1388 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت هر واحد مسکونی شامل 732.500 ریال و درآمد 93.603 ریال طول دوره انتظار 17 سال بوده است که در سال 1391 با افزایش درآمد با برآورد 158.967 ریال و قیمت یک واحد مسکن 1.920.000 ریال طول دوره انتظار به 36 سال رسیده است. بر اساس آمار عملکردی سال 1392 وزارت راه و شهرسازی، کمترین دوره انتظار برای مسکن دار شدن در20 سال اخیر از سال 1371 تا 1391 مربوط به سال 1379 بوده که به 12 سال رسیده است. در این سال شاخص دسترسی به مسکن به عدد چهار رسیده است. شاخص دسترسی به مسکن از نسبت متوسط قیمت مسکن به متوسط درآمد سالانه خانوار به دست میآید. توضیح اینکه اگر یک خانوار در شرایطی تمام درآمد خود را و کامل پس انداز کند در سال 1391 میتوانست ظرف 12 سال خانه دار شود اما در یک شرایط طبیعی (با توجه به مخارجی که دارد) اگر یک سوم درآمد خود را ذخیره کند برای خرید یک خانه باید 36 سال انتظار بکشد که عدد 36 به «طول دوره انتظار» تعبیر میشود.