چراغانی شهر در بحران برق

وقتی در خیابان های شهر راه می روی صدها لامپ و ریسه در میدان ها و خیابان ها می بینی که به شکل های مختلف تزیین شده و نورافشانی می کند. این موضوع زمانی حیرت آور می شود که در اوج افزایش حساسیت ها در مورد مصرف انرژی و هشدار مسئولان به صرفه جویی و بهینه سازی مصرف، چراغ های روشن در میدان های شهر با هر مناسبتی به این حساسیت ها چشمک می زند. این مناسبت ها هرکدام بهانه ای است برای آنکه شهرداری ها و یا سایر مدیران نهادها حتی خود شرکت برق، میدان ها و خیابان های اصلی شهر را با چراغ های رنگی منور کنند، این در حالی است که با این کار نه تنها به منابع مالی شهر آسیب می رسانند، بلکه تبدیل به الگویی پر ایراد برای برای شهروندان در عدم مصرف صحیح انرژی می شوند. تابستانی که پشت سر گذاشتیم، با خاموشی های پراکنده در تهران و بسیاری از استان های کشور روبه رو بودیم، با آغاز سردی هوا نیز با روشن کردن دستگاه های گرمایشی و بالا بردن درجه حرارت وسایل گرماساز مواجه خواهیم شد، در عین حال شاهد تلاش شرکت های توزیع برق برای ارائه مشوق هایی جهت همکاری مردم و مدیریت مصرف برق در مصارف خانگی، سازمان ها، ادارات، کارخانه ها و کارگاه های مشاغل مختلف هستیم، حال آنکه با شروع هر نوع مناسبتی، شهروندان نظاره گر اتلاف انرژی آن هم در زمان پیک مصرف برق سطح شهرها هستند. شرکت توانیر در سال 90 در راستای پیاده سازی طرح هدفمندی یارانه ها و رعایت اصلاح الگوی مصرف، استفاده از ریسه های چراغانی را در سازمان های مختلف ممنوع کرد و از مسئولان سازمان های مختلف خواسته شد تا در راستای توسعه فرهنگ مصرف بهینه برق، از چراغانی کردن محیط ادارات با استفاده از ریسه ها خودداری کنند، اما چقدر این اقدام عملی شد. توصیه به استفاده از لامپ های کم مصرف در چراغانی معابر، مدت هاست از سوی برخی کارشناسان و مسئولان مطرح است و از مردم خواسته می شود که در چراغانی معابر فقط از لامپ های کم مصرف یک وات استفاده کنند.برخی گزارش ها حاکی است، در بسیاری از شهرها و محله ها در مناسبت های مختلف در سطح شهر جشن ها و عزاداری هایی برگزار می شود که حتی مردم نصب انشعاب برق و ریسه کشی و چراغانی را با سیم کشی بدون مجوز از خطوط برق شهری انجام می دهند. از طرف دیگر برخی ادارات، نهادها و شهرداری ها در جشن ها و اعیاد فعالیت بیشتری دارند و چراغانی و نورپردازی های مختلفی انجام می دهند و این انرژی که برای به دست آوردن آن زمان و هزینه زیادی صرف میشود ، در یک چشم بر هم زدن و گاهی اوقات به شکلی غیر مفید مصرف شده و از بین میرود.چنانکه به گفته مسئولان؛ بخش های خانگی و تجاری 4 برابر استاندارد جهانی برق مصرف میکنند و در حالی که ایران کمتراز 1درصد جمعیت دنیا را دارد 2 درصد از کل انرژی دنیا را به خود اختصاص می دهد! یعنی در کشور 14.7درصد بیشتر از ژاپن و3.5 برابر بیشتر از ترکیه، 4برابر عربستان و 3.18 درصد برابر از ونزوئلا برق مصرف می کنیم. همچنین آمارها می گویند: میزان سرانه مصرف برق در جهان بین 1000 – 900 کیلو وات ساعت در سال و سرانه مصرف برق در ایران 2900 کیلو وات ساعت در سال است که نشان می دهد مصرف برق در ایران 3 برابر مصرف برق در دنیاست. ابتدای سال جاری بانک جهانی گزارشی در مورد اصلاح یارانه های انرژی در 20 کشور جهان از جمله ایران منتشر کرد. در این گزارش تامین افزایش تقاضا برای برق چالش بزرگ کشورمان در بخش انرژی عنوان شده است، که از میزان رشد تولید ناخالص داخلی پیشی گرفته است. این گزارش تاکید می کند: مصرف برق در طول زمان به میزان قابل توجهی افزایش یافته و به نقطه ای رسیده که میزان مصرف سرانه برق در کشور سه برابر میزان متوسط مصرف جهانی است. واقعیت این است که مفهوم صرفه جویی علاوه بر اهمیت آن در حوزه اقتصاد شخصی، در حوزه اقتصاد عمومی نیز بسیار جدی و معنی دار است. روشن کردن ده ها لامپ، با توجه به هزینه بالای نیروگاه ها و سایر ابزار و وسایل چندین دلار برای دولت هزینه دارد، بنابراین این نوع مصرف اسراف است و موجب ضرر به سرمایه های ملی کشور نیز میشود. ضمن آنکه صرفه جویی به معنای مصرف چیزی به شکل درست و مناسب آن است، این مسئله برای ایجاد تعادل میان درآمد و هزینه در اقتصاد کشور بسیار مهم، تاثیرگذار و سرنوشت ساز خواهد بود. منابع و ذخایر هر کشور، جزو ثروت های آن کشور به شمار میآید، به این معنی که اگر کشوری نسبت به مصرف غیر اصولی منابع خود بی تفاوت باشد، در واقع نسبت به داراییها و ثروتش بی تفاوت است. از سوی دیگر، درآمدهای کشوری که مصرف گرایی در آن توجیه و تبلیغ میشود، نمیتواند برای رشد کشور و توسعه زیرساخت های اقتصادی آن هزینه شود و این درآمدها نیز خواه، ناخواه با مصرف بیرویه و غیراصولی در سطح کشور به هدر خواهد رفت.