اتاق بازرگانی ایران و آمریکا خوب یا بد؟

اتاق های بازرگانی از جمله ابزارها و امکاناتی هستند که ارتباطات بازرگانی و اقتصادی میان کشورها که کشورهای دو طرف رابطه نامیده میشوند را تسهیل میکنند و سرعت میبخشند و از طریق جذب سرمایه گذاران خارجی، باعث اشتغال زایی و درنتیجه رونق و توسعه اقتصادی میشوند. مدتی است که صحبت از تأسیس اتاق بازرگانی ایران و آمریکا به میان آمده است.در دو سوی چنین بحثی دو کشور با اهمیت فراوان وجود دارند. از یک سو ایران است که به گفته ظریفی« بعد از کره مریخ بکرترین بازار دنیاست» و این بازار 75 میلیون نفری با ذخایر عظیم منابع و امکانات خدادادی برای هر کشور و بنگاه و شرکت و مؤسسه تجاری و بازرگانی وسوسه انگیز است. در سوی دیگر کشور آمریکا قرار دارد که برای سالیان دراز بر جایگاه بزرگ ترین اقتصاد دنیا تکیه زده است. بدیهی است تعامل و دادوستد بازرگانی و تجاری با کشور آمریکا با توجه و تأکید بر مؤلفه های لازم مندرج در قانون اساسی و مطابق با عزتمداری و سربلندی آحاد مردم ایران باید صورت بگیرد و در این صورت است که میتوان یک رابطه دوطرفه برد – برد را رقم زد و از حاصل آن به بازار کشور سروسامان بخشید. پیشینه بحث سال گذشته بود که بعد از بازگشت حسن روحانی از اجلاس سالانه سازمان ملل در نیویورک، موضوع تشکیل اتاق بازرگانی مشترک ایران و امریکا قوت گرفت. برخی فعالان اقتصادی راه اندازی اتاق مشترک ایران و امریکا را برای توسعه روابط و سهل تر کردن رفت وآمد تجار مناسب میدیدند اما برخی دیگر راه اندازی آن را چندان به صلاح نمیدانستند. در این میان، غلامحسین شافعی، رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران که اظهارنظری میانه روتری نسبت به بقیه داشت،گفته بود: به نظر میرسد راه اندازی اتاق بازرگانی مشترک ایران و امریکا بتواند منجر به جذب سرمایه گذاران خارجی، اشتغال زایی و رونق و توسعه اقتصادی شود. همچنین پدرام سلطانی، نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران در همین ارتباط گفته است: تشکیل این اتاق میتواند بر شفاف سازی فعالیت های تجاری کشور کمک کند و حرکتی نمادین برای جلب توجه افکار جامعه اقتصادی آمریکا به سوی بهبود روابط تجاری با ایران باشد. با توجه به آنچه بیان شد، به نظر میرسد در صورت بازگشایی دفاتر این دو اتاق در ایران و امریکا، شاید بتوان شاهد رونق و گسترش تجارت خارجی میان دو کشور بود؛ لازم به یادآوری است که روابط تجاری ایران و امریکا به طور سنتی و بیشتر متمرکز بر کالاهای خاص تولید ایران، همواره برقرار بوده است و البته علاقه مندی آمریکایی برای برخورداری از کالاهای ایرانی همیشه وجود داشته است.