خانه ام ابری ست

معرفی خانه نیما یوشیج علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج، (زاده 21 آبان 1274 در دهکده یوش از توابع شهرستان نور استان مازندران ،متوفای 13 دی 1338 خورشیدی در شمیران ، شاعر معاصر ایرانی و پدر شعر نو فارسی است. با دیدن و رفتن به یوش، زادگاه نیما یوشیج، به نقش طبیعت در شکل گیری تفکر انسان و درک او از هستی و زیبایی میتوان پی برد. آنچنان که وقتی زادگاه، روستایی باستانی و پنهان در پناه کوه باشد، گذر از دره های کوهستانی پرپیچ وخم یوش را نیز تمثیلی از سرگذشت تاریخ شعر فارسی میتوان تلقی کرد. با رسیدن به کیلومتر 79 جاده چالوس و عبور از تونل کندوان، در محل معروف به پل زنگوله، جاده آسفالته فرعی روستای یوش-بلده در ضلع شرقی جاده ظاهر میشود. تا رسیدن به روستا حدود 45 کیلومتر جاده کوهستانی و پیچ درپیچ با منظره ای از درختان سرو و تبریزی و باغ های گوناگون میوه در کف دره قرار دارد که جولانگاه نگاه و خیال هر رونده ای خواهد شد. مخصوصاً در فصل پاییز. در این فصل جاده یوش به قدری سرشار از رنگ های مختلف برگ درختان است و هارمونی رنگ ها و طبیعت آنچنان جلوه گر، که امکان ندارد هر رهگذر را برای لحظاتی مسحور زیبایی پرشکوهش نکند و حداقل برای لحظاتی به درنگ وا ندارد. خانه پدری نیما بنایی است متعلق به دوره قاجار که از سال 1375 زیر نظر سازمان میراث فرهنگی استان مازندران قرار گرفته و در حال حاضر به موزه نیما یوشیج تبدیل شده است. خانه، بنایی نسبتاً بزرگ است که در پس کوچه ای شیب دار و سنگ فرش شده در ضلع شمال غربی روستا واقع است. معماری بنا با دیگر خانه های این روستا و حتی کل معماری خانه های شمال کشور مغایرت عجیبی دارد. بنا در سال 1207 هجری قمری ساخته شده است. در حال حاضر دارای 3 ورودی، شاه نشین و اتاق های تابستانی و زمستانی سه دری و شش دری و همچنین آفتابگیرهای مشبک (اُرسی) است. بیشتر مصالح استفاده شده در آن، چوب و گل و خشت است. روبنای داخلی خانه با گچبریهای سفیدرنگ تزئین شده است اما قسمت پایینی دیوارهای بنا به رنگ نارنجی درآمده که به نظر، نتیجه کج سلیقگی طراح و مسئولان مرمت کننده میراث فرهنگی است. بیسلیقگی که باعث میشود در زمان بازدید، این شعر نیما را به یاد بیاوری: «زردها بیخود قرمز نشدند/قرمزی رنگ نینداخته است/ بیخودی بر دیوار»... به طورکلی، سبک معماری بنا به خانه های شهرهای مرکزی ایران نظیر خانه هایی تاریخی کاشان شباهت دارد. خانه دارای حیاط مرکزی است که علاوه بر خود نیما، مزار سیروس طاهباز، گردآورندهی آثار و بهجت الزمان، خواهر نیما نیز هست. یک مجسمه نیم تنه از نیما نیز در زیر تاق ورودی غربی خانه قرار شده است.