نقدی بر معماری امروز

تعدد دانشگاه ها و دانشکده های مختلف از قبیل دانشگاه های دولتی، آزاد و ... و قبول تعداد زیادی دانشجو در رشته های مهندسی و شهرسازی و دیگر عوامل مربوط به آنها باعث شد که تعداد فارغ التحصیلان رشته های مربوطه در سال های اخیر رو به افزایش باشد. بنابراین انتظار می رفت با وجود خیل عظیم مهندسین، سیمای شهرها و معماری ساختمان ها زیباتر و هماهنگ تر و حداقل با فرهنگ این مرزوبوم مطابقتی داشته باشد اما چرا این چنین نشد. یکی از عواملی که سبب شد فارغ التحصیلان جدید ما کارایی لازم را جهت حل وفصل مشکل معماری ساختمان ها و سیمای شهرها ، نداشته باشند، نحوه یادگیری خود دانشجو و استفاده نادرست از نرم افزارهای مختلف طراحی و ترسیم در حین تحصیل بود. دانشجو این تصور را دارد که با استفاده از این وسیله میتواند از طراحیهای مختلف سود ببرد و پرسپکتیو آن را در تمامی جهات تماشا کند و خلاصه آنچه را که در طراحی میخواهد، میتواند به راحتی به دست آورد. در طرف مقابل مسئولان ذیربط نیز تصور میکردند که با این برنامه ها و نحوه تدریس، معماران بزرگی در حال تولد هستند اما متأسفانه به دلایلی که ذکر میشود این گونه نشد. دانشجو با امکانات وسیعی که امروزه در اختیار دارد ، بیشتر امور مربوط به طراحی را با استفاده از نرم افزارهای موجود انجام داده و دیگر حتی پرسپکتیو کشیدن برای او مشکل میشود و دیگر نمیتواند فضاها را ترسیم و آن را حس کند . البته باید اذعان نمود که این موضوع در مورد تمامی دانشجویان صدق نمیکند و نحوه تدریس هم در تمامی دانشگاه ها یکسان نیست. در این میان از مهندسین فارغ التحصیل که حداقل آموخته هایی در این زمینه دارند استفاده نمیشود و معمولاً از تجربیات آنها در اجرای طراحی ساختمان ها استفاده نمی شود. امیداست با دگرگونی در روش های تدریس و کوتاه کردن دست سازندگانی که در این راه دارای هیچ گونه هویت و دانش معماری و شهرسازی نمیباشند و فقط و فقط به سود حاصله فکر میکنند و با همکاری معماران نخبه و فارغ التحصیلان گذشته با معماران جوان و راهنمایی آنان در این راه معماری ساختمان و همراه و همگام آن سیمای شهر از این ناهماهنگیها در آید.