معماری بقعه بابای بزرگ

در فاصله 50 کیلومتری غرب شهرستان نورآباد دلفان در استان لرستان و در دره ای واقع در میان کوه های مرتفع سرکشتی و مهراب کوه ، گنبد و بارگاه امام زاده ابراهیم بن موسی علیه السلام، ملقب به « بابای بزرگ » وجود دارد که مردم منطقه و سایر نقاط دور و نزدیک کشور و به خصوص مردم استان های هم جوار به آن اعتقاد فراوان دارند و برایش احترام بسیار قائل هستند و به واسطه معجزات و کرامات عجیب و شگفتی که از دیرباز از این آستان شریف دیده و نقل شده ، او را مراد و تکیه گاه خود میدانند و در ناملایمات و سختیهای روزگار به وی متوسل شده و همواره و در اولین فرصت ممکن به زیارت و پابوس این شخص بزرگوار و با فضیلت میشتابند. معماری ساختمان حرم ساختمان اصلی حرم «بابای بزرگ» به لحاظ معماری در جای خود بسیار قابل تأمل و توجه مینماید. حمید ایزدپناه، در این خصوص در کتاب آثار باستانی و تاریخی لرستان مینویسد:« در دلفان آثار دوره اسلامی از نظر بنا تنها منحصر است به گنبد بابای بزرگ در باختر این منطقه و چند قبر سنگ چین که به غیراز گنبد بابای بزرگ بقیه اهمیت فراوانی ندارند... داخل حرم 8 ضلعی و تاق آن دارای مقرنس های جالبی است. اندازه هر ضلع 30/2 متر است. در دو طرف شرقی و غربی دو محرابه ساخته شده است. ارتفاع تاق گنبد نزدیک 22 متر و دارای 2 پوشش است و بین دو پوشش تاق، فضا هست. پوشش دوم دارای ساقه ای است که گنبد هرمی بر (روی) آن گذاشته شده است. گلدسته های استوانه ای ظاهراً بعداً ساخته شده اند. روی گنبد دارای کاشیهای معرقی بوده... تمام گنبد با سنگ و آجر ساخته شده است داخل حرم به طرز بسیار جالبی کاشیکاری شده که در لرستان نظیر آن کمتر دیده شده است ». موقعیتِ حرم بقعه «بابای بزرگ» در دل بخش ایتی وند جنوبی، از بخش های تابعه نورآباد دلفان واقع شده و فاصله آن تا نورآباد حدود 50 کیلومتر است. برای رسیدن به این مکان مقدس بایستی از جاده ای خاکی که از سربالاییهای بسیار تند و دره های ژرف و عمیقِ ارتفاعات سرکشتی و مهراب کوه عبور میکند گذشت، بااین حال زائران مشتاق بابای بزرگ همه این دشواریها را با طیب خاطر به جان میخرند و برای زیارت بابای بزرگ خود را به آستان مقدسش میرسانند.