مانع اصلی صادرات برق

کاهش قیمت نفت و مشکلات ناشی از آن برای کشورهای صادرکننده ای که بودجه مملکت خود را بر اساس آن تنظیم میکردند، میرود تا چهره انرژی جهان را دگرگون کند و پیامی هشدارآمیز برای کشورهای نفت خیز باشد. دولت هایی که نعمت نفت را بیپایان میدانستند و برای دهه های متمادی نسبت به مبحث انرژی بیاعتنایی نشان میدادند اینک با کم شدن نقش اوپک در معادلات نفتی (در حال حاضر اوپک تنها یک سوم نفت مورد نیاز جهان را تولید میکند) بیش از پیش به لزوم اعمال سیاست ها و مدیریت انرژی هشیار شده اند. در این وضعیت کشور ایران تنها نیست؛ کم و بیش وضعیت تمام کشورهای حاشیه خلیج فارس و ونزوئلا نیز شبیه ایران است یعنی بودجه ای کاملاً وابسته به نفت. در این میان صنعت برق میتواند امیدواریهایی را ایجاد کند البته به شرطی که در مدیریت این صنعت تغییراتی ایجاد شود. به گفته بیشتر کارشناسان انرژی صنعت برق ایران به دلایل متعددی نتوانسته از مزیت نسبی سوخت و نیروی کار ارزان بهره ببرد و همچنین نتوانسته است با به روزرسانی تأسیسات زیربنایی و بالا بردن بهره وری و راندمان این نیروگاه ها شرایط صادرات این کالای اساسی را مهیا کند. به نظر میرسد در همه این سال ها نگاه مدیران صنعت برق به آن بیشتر به عنوان یک خدمت عمومی غیراقتصادی بوده است. البته قیمت پایین برق و نقشی که وزارت نیرو در هدفمندی یارانه ها داشته است مزیدی بر علت تبدیل نشدن آن به کالایی صادراتی است. این در حالی است که تمام بازارهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا میتواند عرصه ای برای حضور برق ایران باشد اما به گفته شمس اردکانی کارشناس برجسته انرژی صادرات برق یک مانع بزرگ دارد و آن هم وزارت نیرو است.