داروی تلخ ساختمان با شهد ظرافت

ابر و باد و مه خورشید و فلک که از سال ها قبل در کار بودند، دست به دست هم دادند و با گرداندن چرخ روزگار، موجب شدند پس از گذشت حدود 11 سال، نشریه پیام ساختمان به خوشی و خرمی به شماره 200 برسد. همین اتفاق فرخنده و مسرت بخش باعث شد سطوری را برای شما قلمی کنیم. اما ما چگونه ما شدیم؟ از کجا آمده ایم، الان چه میکنیم و قرار است به کدام سمت برویم؟ برای پاسخ دادن به این سوالات، که لابد در هر سالگردی جزو واجبات است، باید ابتدا نگاهی داشته باشیم به زمینه و گستره و بستری که پیام ساختمان در آن فعالیت می کند، یعنی صنعت ساختمان کشورمان. حوزه ناتمامیها! صنعت ساختمان در کشور ما، سرزمین نامعلومات و نامتعینات است، چرا که همه چیزهای مهم در آن نصفه نیمه و نیم بند بوده و هوای آن در این روزها، مه گرفته، نیمه ابری نیمه آفتابی، همراه با رنگین کمان زیبا و بارش شهاب سنگ و قلوه سنگ هایِ یهویی است. شما فقط به خاطر مبارک بیاورید که در شرایط حساس کنونی، با نزدیک به نیم قرن تجربه! صدور شناسنامه فنی و ملکی به حالت پا در هواست، بعد اصلاح قانون نظام مهندسی هم فعلا معلق است، یک پارچه کردن نظامات فنی و مهندسی کشور هم که در دست انداز امور اجرایی است، خبری جز «حرف» از بیمه تضمین کیفیت ساخت نیست، استفاده از کارگران دارای کارت مهارت در حد یک «ایده ال دست نیافتنی» متوقف است، قانون پیش فروش ساختمان فی الواقع قفل صنعت ساختمان شده است، بازاری با 100 درصد مصالح استاندارد در ناکجا آباد دائر است، طرح ناظر مقیم همچنان عقیم است، طرح جامع مسکن در آب نمک خوابیده است، طرح مسکن اجتماعی بشنو و باور نکن شده است، مالیات از خانه های خالی سال هاست صرفا در مرز هشدار است، نیاز واقعی ما به ساخت مسکن سالانه امری نامعلوم و نامشخص است و ... ادامه بدهم ...؟ اگر به اندازه کافی سردرگم نشده اید فقط در مورد همین نیاز سالانه ما به مسکن توجه کنید که چه اندازه آمارهای متفاوتی داده می شود: زمانی قرار بود از سال 1389 به بعد کسی در کشور مستاجر نباشد و امروز، (همان شرایط حساس کنونی و نزدیک به نیم قرن تجربه) در همایش خود وزارت راه و شهرسازی، وزیر اعلام می کند سالی یک میلیون و 200خانه باید بسازیم و کارشناسان وزارتخانه در پنل های تخصصی آن همایش می گویند ما به این حجم از ساخت و ساز نیاز نداریم. به زبان ساده تر با این که همه در کار آمار گرفتن و آمار دادن هستند ولی باز هم همه چیز نامشخص و در هاله ای از ابهام است؛ هر مسئولی هم به فراخور نیازش یک روز آمار را می کشد پایین و روز دیگر که نیازش رفع شد می کشد بالا. حرف مسئولان شد، ما یاد یک عالمه چیز افتادیم که فعلا جایش نیست بگوییم؛ فقط این را عرض کنیم خوشبختانه همیشه حوادث و سوانح ناگوار در صنعت ساختمان (که دیگر کسی لفظ ندرت را برای آنها به کار نمی برد) با واکنش مسئولان این حوزه روبه رو می شود. یعنی اگر دقیقش را خواسته باشید ما این طور مواقع با آقایان تماس می گیریم تا از واکنش آنان مطلع شده و ببینیم قصور از ناحیه چه شخص یا ارگانی بوده که با این پاسخ مواجه می شویم: مشترک مورد نظر در حال نشان دادن واکنش می باشد! و این نشان می دهد که بنا به باور مسئولان، نه تنها در صنعت ساختمان مقصر نداریم بلکه همان مقصرانی هم که نداریم، تقصیر مصالح غیراستاندارد و نامرغوب است! اجرای قوانین و مقررات هم که معمولا تنها در روز اول سخت است، چون روز دومی ندارد! چه کنیم بهتر از این؟ ما از اول قصد داشتیم که در این بخش به این مسائل بپردازیم که ما چگونه ما شدیم و قرار است بعدا چه کنیم و این طور صحبت ها؛ حتی من شنیدم که شما مخاطبان عزیز برای اطلاع از این موضوع از ساعت 9 منتظرید تا من بیایم و برای شما توضیح بدهم. البته از اتاق فرمان اشاره می کنند از هشت! مردم از هشت؟ از هفت؟ از شیش؟ از پنج و نیم؟ از چهار صبح؟ من دیگر کم آوردم! بله، میگفتم: پیام ساختمان روی دیگر صنعت ساختمان است. ولی هر چه در آن طرف ابهام است ما سعی کرده ایم با شفافیت، صراحت و صداقت با همه مواجه شویم. همه که می گویم شامل طیف وسیعی می شود از مدیران و مسئولان تصمیم گیر و غیرتصمیم گیر صنعت ساختمان در بخش دولتی و خصوصی، اشخاص حقیقی و حقوقی فعال و غیرفعال در این صنعت، مخاطبان و خوانندگان پیگیر و غیرپیگیر، صاحبان صنایع و آگهی دهندگان و غیرآگهی دهندگان و غیره ... این شفافیت و صداقت برای ما زیربنایی بوده که بر اساس آن در 11 سال گذشته سعی کرده ایم در راستای وظایف حرفه ایمان، با همه افراد و اشخاص و گروه های مذکور همکاری کنیم، ولی چون دستمان توی جیب خودمان است نه نانی قرض می دهیم و نه نانی قرض می گیریم؛ رک و راست، ولی با ادب و اتیکت حرفه ای، در هر جایی که بحث صنایع عمرانی کشور مطرح بوده به حد وسعمان حضور یافته ایم و تمام تلاشمان این بوده که با اطلاع رسانی درست و دقیق، به رفع موانع و حل مشکلات اهالی این صنف کمک کنیم. دور مشو، دور مشو بله، از اصل صحبتمان دور نشویم؛ پیام ساختمان به شماره 200 رسید، با استعانت حضرت حق، با همراهی شما مخاطبان و با تلاش خبرنگاران و روابط عمومی و واحد بازرگانی و سایر اعضای این مجموعه. ادعا نمی کنیم که بی عیب و نقصیم ولی ادعا داریم که در رفع کاستی ها و کمبودهایمان حداکثر تلاشمان را می کنیم. در این مسیر موانعمان کم نبوده و به خوبی هم از مشکلات ادامه مسیرمان مطلع هستیم. اما ، ما چه می توانیم بکنیم، الا این که در هر دو هفته یک بار «نشریه پیام ساختمان» را با جدیدترین و متنوع ترین اخبار و مطالب روز صنعت ساختمان کشور، عینهو یک دسته گل در بیاوریم و تقدیم شما کنیم؛ حالا از جدی گذشته، صنعت ساختمان ما، از زاویه ای دیگر، جای شاد و مفرحی هم هست و با این همه مشکلات، که در آن بساز و بندازها جدی جدی می سازند و می اندازند و بهره برداران شوخی شوخی زیر آوار می مانند، نه تنها هنوز طنز در آن نمرده که خیلی هم سرزنده است و دارد در این صنعت پر ماجرا، با موج مکزیکی هواپیمای مالزیایی می اندازد. این بود انشای ما در باره شماره 200 ؛ که در آن داروی تلخ ساختمان را به شهد ظرافت بر آمیختیم! (بله؟) نکند شما هم فکر می کردید آن مرد که با کلنگ طنز مینوشت رفته است؟ بله رفته بود، ولی دوست دارد برگردد !