معماری بق عه امام زاده داوود

امامزاده داوود با یازده پشت به دومین امام شیعیان میرسد. گفته میشود که وی و برخی دیگراز بستگانش در همراهی امام هشتم شیعیان به ایران آمده و از دنیا رفته اند. آرامگاه امامزاده داوود واقع در شمال غرب تهران و در انتهای جاده امام زاده داوود در بخش کَن و در ارتفاع 2600 متری از سطح دریا قرار دارد. امام زاده داوود و جاده معروف آن برای نسل های مختلف مردم تهران، دارای خاطرات شیرین و جذاب است؛ از «تپه سلام» که در آن برای اولین بار گنبد امامزاده داوود را میشود دید و به آن حضرت سلام داد تا شهر بازی بیرون امام زاده و بازارچه دوست داشتنی آن. فضای امامزاده داوود و ده اطرافش با شیروانیها و هوای فوق العاده خنکش یادآور شمال کشور است. در واقع شما نیم ساعته میتوانید تا شمال بروید؛ هم زیارت، هم سیاحت. بقعه این امام زاده در دوران صفویه ساخته شدو در دوران فتحعلی شاه توسعه یافته است.شهرت اصلی امامزاده داوود، به خاطر مسیر سخت و کوهستانی آن است. زمانی فقط با کمک قاطرچیها میشد این راه را طی کرد. حتی الان هم که مسیر راحت و آسفالته ای برای رسیدن به امامزاده احداث شده، در انتهای مسیر ماشین رو، حداقل یک ربع باید سربالایی تندی را پیاده رفت. مسیر کوهستانی و سخت امامزاده داوود، البته باعث دوچندان شدن لذت زیارت هم هست و برای همین است که یکی از نذرهای رایج در تهران قدیم، نذر زیارت امامزاده داوود بوده است. زیارت امامزاده داوود، از زمان قاجاریه به یکی از عادات تهرانیها تبدیل شد. طوری که ناصرالدین شاه قاجار، در قریه خوش آب وهوای شهرستانک که بسیار به این امامزاده نزدیک است، قصری ساخت تا بعد از زیارت، در آنجا استراحت بکند. در واقع شهرستانک پشت قله ای به نام شاه نشین است که دره امامزاده داوود در جنوب این قله قرار دارد. معمولا کسانی که برای کوهنوردی به این منطقه میآیند، به شهرستانک هم میروند. از آن طرف، از شهرستانک هم میشود به امامزاده داوود رفت . ساختمان امامزاده، طبق الگوی اصلی بناهای آرامگاهی ایران ساخته شده است: دو مسجد که هر دو به بقعه امامزاده در وسط راه دارند. خود بقعه، در زمان صفویه بنا شده است ولی چیزی که در حال حاضر از آن بنا به جا مانده، یک بقعه هشت ضلعی به طول و عرض تقریبی شش متر با سرداب زیر آن است . ساختمان اصلی اما متعلق به دوره قاجاریه است. روی در ورودی حرم، هشت بیت شعر نوشته شده که در آنها اسم فتحعلی شاه آمده و معلوم میشود که این حرم در آن زمان ساخته شده است. آن طور که از روزنامه خاطرات عزیزالسلطان برمیآید، در زمان قاجار، بنای این امامزاده یک شیروانی سبزرنگ معروف هم داشته که الان دیگر خبری از آن نیست. بقعه ساده امامزاده از یک ضریح ساده، معروف به ضریح جعفری تشکیل شده است با طول 2/5 و عرض 1/30 متر. دخیل بستن به این ضریح، جزو آداب زیارت امامزاده داوود شده است، طوری که روی شبکه های ضریح، به سختی میشود جای خالی پیدا کرد. در گوشه شمال شرقی بقعه یک دریچه آهنی وجود دارد که به سرداب باز میشود. می گویند پیکر امامزاده در این سرداب مدفون است.