انتقاد زیاد شده، کو گوش شنوا؟

رئیس هیئت مدیره کانون مهندسان معمار دانشگاه تهران با بیان اینکه پایتخت دیگر ظرفیت ندارد: اگر وضعیت شهر تهران به همین صورت ادامه پیدا کند، امیدی باقی نمیماند و وضعیت شهر تهران هر روز بدتر خواهد شد. ما نیازمند عزمی ملی هستیم. وزیر راه و شهرسازی گفته است شهر تهران 15 میلیون نفر جمعیت دارد، درحالی که این جمعیت باید 6 میلیون باشد. لازم است تا معماران انتقاداتی با شدیدترین لحن برای برون رفت از این شرایط داشته باشند. دکتر مهرداد هاشم زاده همایونی گفت: تا به حال رقم دقیق و مشخصی در رابطه با ظرفیت جمعیت تهران داده نشده است. گروه های مختلف میزان جمعیت مختلفی را عنوان میکنند؛ برای مثال افراد در حوزه محیط زیست این تعداد را چیزی در حدود 4 الی 5 میلیون نفر میدانند. وی با اشاره به مشکلات ناشی از تراکم بالای شهر تهران گفت: تهران، ظرفیت این بارگذاری شدید را ندارد. خدمات، صنعت، کاربریها و... در تهران متناسب با ظرفیت آن نیستند. بسیاری از مشکلات امروز شهر تهران، ناشی از جمعیت بیش از اندازه آن هستند. در این شرایط خدمات پایه ای زندگی شهری مانند پارک ها، مدارس و... با مشکلات زیادی روبرو شده اند. برای مثال کافی است نگاهی به وضعیت زندگی شهری از محدوده خیابان آزادی به پایین آن بیندازیم؛ در این مناطق که عمدتا اقشار ضعیف اجتماعی در آن ساکن هستند، نبود فضاهای مناسب، مشکلاتی اجتماعی را نیز دامن زده اند. هاشم زاده همایونی در رابطه با کمبود فضا در مناطق جنوبی شهر تهران اظهار کرد: ما امروزه در شهر تهران شاهد این هستیم که بخش زیادی از درگیریهای خانوادگی، میان همسایه ها و بر سر جای پارک ماشین در کوچه و خیابان است. جنوب شهر تهران پیش از تغییرات زندگی به شکل امروزین آن، جایی بود با روابط همسایگی بسیار خوب؛ رد و بدل کالا و روابط انسانی حاکم در این نقاط در دهه های پیش تر برای همه روشن است. اما این روابط دوستانه امروزه به دلیل کمبود فضا و ساخت و سازهای بیشمار بدل به دشمنی شده اند. کوچه و خیابان های شهر تهران قبلا فضایی برای بازی و فعالیت کودکان و نوجوانان بود، اما این فضا را امروز ماشین ها اشغال کرده اند. این معمار درباره راه حل برون رفت از این وضع شهر تهران گفت: مشکلات مربوط به شهر تهران، به این راحتی قابل حل شدن نیستند. ما نیازمند یک برنامه ریزی بلندمدت در این زمینه هستیم. پیش از هرچیزی باید بحث آمایش سرزمین در بهبود وضعیت تهران پیگیری شود. باید مشخص شود که ظرفیت واقعی این شهر چقدر است و اگر قرار است از ظرفیت آن بیش از حد معمول استفاده شود، لازم است تا سرمایه گذاریهای عظیمی در این رابطه انجام شود؛ با خرچ پول میتوان تهران را در ظرفیتی بالا نگه داشت، اما چنین سرمایه گذاریای برای حیات شهری تهران تا به حال نشده است. در کنار این ها باید کنترل دقیقی بر روی عملکردهای مسئولان مربوطه وجود داشته باشد. رابطه با تهران باید دوسویه باشد هاشم زاده تصریح کرد: ذکر این نکته لازم است که ما با طبیعت و هیچ منطقه زیستیای نمیتوانیم رابطه ای یک سویه برقرار کنیم؛ اگر تا به حال تا این حد از تهران گرفته ایم، حال باید به همان میزان و در قبالش به تهران چیزهایی بدهیم. وی در رابطه با سخن وزیر راه و شهرسازی مبنی بر اینکه باید معماران انتقادهایی سازنده به وضعیت شهری تهران داشته باشند، گفت: معماران و شهرسازان تا به حال نقدهای زیادی به وضعیت تهران وارد کرده اند، اما صراحتا بگویم: کو گوش شنوا؟. در دوره دوساله ای، یعنی از نیمه 90-91 تا نیمه 1392، در تهران به اندازه ده سال پروانه ساخت صادر شد. آیا در چنین وضع شتاب زده ای میتوان برخوردی علمی با گسترش و رشد بیرویه تهران کرد؟ از نظر من خیر! به گفته این کارشناس؛ اینکه وزیر راه و شهرسازی یا هرکس دیگری سخن از مشکلات تهران بگوید، به تنهایی کافی نیست. ما نیازمند عزمی ملی در سطوح بالای جامعه هستیم و در این عزم قانون باید پشت تصمیمات قرار بگیرد تا بتوان وضعیت موجود را تغییر داد. ایجاد جریان سازیها توسط رسانه ها و مطبوعات یکی از راه هایی است که میتواند به ایجاد عزم ملی کمک کند.