مشاهیر بزرگ معماری جهان

والتر گروپیوس، معمار صاحب نام، متولد سال 1883میلادی در برلین بود که در سال 1969 میلادی در ماساچوست درگذشت. وی از شاخص ترین معماران و مدرسان قرن بیستم به شمار میرود. پدرش از معماران بزرگ و معروف برلین بود و عمویش مارتین گروپیوس نیز معماری مشهور و نامی به حساب میآمد. وی رئیس مدرسه هنرها و صنایع دستی در برلین و سرپرست آموزش هنر در پروس بود. گروپیوس معماری را نخست در مدرسه فنی مونیخ و سپس در برلین فراگرفت. در 1907 به دفتر «پیتر بهرنز» راه یافت. بسیاری از معماران که بعدها به شهرت جهانی رسیدند، ازجمله میس وندروهه و لوکوربوزیه که سرآمد معماران دوران خود بودند در دفتر بهرنز کار میکردند. گروپیوس در1910 کارهای صنعتی که شامل گستره وسیعی از تزیینات داخلی، دیوارهای پیش ساخته مدل های تولید وسایل زندگی به صورت انبوه و اتاق های اتومبیل بود را طراحی نمود. مدل معروف به «فاگوز فاکتوری در الفدان» اولین طراحی معروف و مهم ساختمانی او بود که در سال 1911 م با همکاری آدولف مایر معمار معروف بنا گردید. طراحی این ساختمان راهگشای ساخت ساختمان های فولادی و شیشه ای او شد. این ساختمان سه طبقه اسکلت فولادی دیوارهای آن به شکل تقسیم کننده های پرده ای مانند شیشه ای بود. برج های شیشه ای مدور به همراه پله اضطراری اولین الگوی معماری او بود. در سال 1915 از طرف« گراند دوک ساکسو ایمار» به عنوان مدیر مدرسه هنرها و صنایع دستی و همچنین مدرسه هنر معماری در وایمار منصوب شد. در سال 1919 این دو مدرسه در هم ادغام شد و مدرسه معروف دولتی «باوهاوس» با شهرت جهانی تشکیل شد که در آن معماران برجسته ای پرورش یافتند.، در سال 1928 به دلیل افکار آزادیخواهانه اش از مدیریت مدرسه باوهاوس استعفا داد و دو سال قبل از استعفا باوهاوس را در دسائو طراحی کرد.این مجموعه شامل کلاس های درس، ساختمان کارگاه ها، خوابگاه و ساختمان ساده ای که با یک پل سرپوشیده ابتدای دو ساختمان را به هم وصل میکرد، بود. ساختمان کارگاه ها که شبیه بال بود با دال های بتنی و ستون های قارچی شکل به اجرا درآمد، طوری که ستون ها عقب تر از بدنه نما قرار میگرفت و این موضوع اجازه میداد که نماهای وسیع سراسر شیشه ای در سه طبقه ادامه یابد. این روش دیوار پرده ای سراسر شیشه ای احتمالاً اولین باری بود که به روش صنعتی سازی به اجرا در میآمد. سال 1923 بازسازی تئاتر شهر« فبا» را با همکاری «مایر» انجام داد. در سال 1927 به طراحی سالن تئاتری به تقلید از تئاترهای نیم دایره ای یونان با پیش صحنه مدرن نیم دایره ای شکل پرداخت که ردیف صندلیهای جایگاه قابل چرخش بود . گروپیوس زمانی که در باوهاوس بود به مطالعه شرایط زیست محیطی مطلوب با توجه به حفظ هویت مشخصات اقلیمی پرداخت. هدف او معرفی نوعی مجموعه مسکونی شهری بود که این مجموعه دارای نور طبیعی و فضای سبز مناسب و پردرخت و چمن زار باشند. وی با این ایده به طراحی ساختمان های بلندمرتبه ده طبقه صاف و بتنی پرداخت. پروژه عظیم شهرک ریمنس بین سال های 1927 و 1930 در برلین طراحی و ساخته شد. در سال 1933با به قدرت رسیدن ناسیونال سوسیالیست ها برای معماران نواندیش و آزادیخواه شرایط دشواری به وجود آمد و به همین لحاظ والتر گروپیوس به انگلیس رفت و با «ماکسول فرای» معمار بسیار معروف همکاری مشترکی را آغاز کرد. از طراحی بسیار مهم و معروف آنها طراحی ساختمان لابراتوار تولید فیلم «لندی» در «دنهایم» به سال 1936است . وی در سال 1937 به عنوان استاد مدعو به دانشگاه هاروارد رفت و با مارسل بروئر یکی از دانشجویان قبلی خود در باوهاوس وارد همکاری شد و یک مجموعه مسکونی بسیار زیبا در سال 1941 برای کارگران آلومینیوم سازی ساخت. تجربیات گروپیوس در زمینه استاندارد تولید انبوه سازی مسکن از سال 1942 به بعد منجر به ساخت وساز به روش انبوه سازی شد. گروپیوس در سال 1945 با همکاری چند معمار جوان و یک تیم 8 نفره به نام Ae+(تک) چندین پروژه و ساختمان مرکز فارغ التحصیلان دانشگاه هاروارد کمبریج را طراحی کرد. از سال 1957تا1969 یعنی اواخر عمرش بیشتر فعالیت او در برلین غربی بود. در سال 1957 ساخت چند ساختمان ده طبقه بسیار زیبا در رابطه با برگزاری نمایشگاه اینتربائو در صحرای« هانسا» را انجام داد. مهم ترین مشخصه ساختمان های گروپیوس (والتر) کاربری مصالح جدید از قبیل فولاد، بتن و شیشه بود درحالیکه نوآوریهای دیگر او عمدتاً در زمینه کاربری دیوارهای سراسر شیشه ای به شکل پوسته بیرونی به اجرا در آمد و به لحاظ حداکثر استفاده از نور آفتاب از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بود. شیوه معماری او اصولاً مشخصه کاملاً کلاسیک مهارشده را دارد. نمونه بسیار بارز آن خانه های مسکونی کارمندان باوهاوس در دسائو است. اما گروپیوس نه به عنوان یک معمار بلکه در زمینه آموزش هم تأثیر به سزایی گذاشته بود. او یکی از متفکران بزرگی بود که هوشمندانه به نیازهای استاندارد و صنعت پیش ساخته توجه داشت. مهم تر از همه وی خواستار نوعی معماری بود که توسط کارگروهی انجام میگرفت که در همه افراد نقش مهمی در ارتباط با ارتقای کیفیت کلی طرح داشتند. گروپیوس این موضوع را به مثابه سمبل زندگی اشتراکی و همبستگی هوشمندانه با جامعه میدانست.