یک ایده معماری غیرمنطقی

برج شارد، به عنوان بلندترین برج اتحادیه اروپا به ارتفاع 300 متر و 95 طبقه ، در مرکز شهر لندن در می 2012 ساخته شده است. معمار ایتالیایی «رنزو پیانو » برج مخروطی را از شیشه طراحی کرد که 25 طبقه پایین به دفاتر اداری و22 طبقه به هتل و رستوران و 13 طبقه بالای برج به آپارتمان های لوکس که هرکدام از واحدها میلیون ها پوند به فروش میرسد، اختصاص داده شده است. تمامی این سازه بر روی ستونی مرکزی استوار است که مخروطی را پیرامون خود نگه داشته است و لایه ای از شیشه نمای بیرونی آن را میپوشاند، علت انتخاب شیشه برای نمای این برج انگشت گذاشتن بر مزیت ارتفاع بسیار زیاد و چشم انداز فوق العاده آن میباشد، محل ایجاد این برج با دقت بسیار زیاد به شکلی که بهترین چشم انداز را برای صاحبان آن ایجاد کند، انتخاب شده است. این برج یک ایده معماری کاملاً غیرمنطقی و غیرقابل ساخت ازنظر مهندسان بود. درواقع برج «شارد»رویای مردی ثروتمند به نام «ارواین سلر» بود که هدف خود را از ساخت برج این گونه بیان میکند: «من به دنبال ساختن بنایی بودم که صد یا دویست سال در شهر مطرح باشد و افق شهر را با طراحی باستانی و قهرمانانه خود تحت تأثیر قرار دهد.» طراحی بنای درخواستی وی را رنزو پیانو طراح ایتالیایی برآورده کرد که طراحی برج هایی چون؛ ساختمان تأسیسات شرکت اتومبیل سازی فیات در شهر تورینو ایتالیا، استادیوم فوتبال شهر باری ایتالیا، مرکز فرهنگ و هنر جرج پمپیدو در پاریس، فرودگاه شهر اوزاکای ژاپن، مجموعه برج های سیدنی استرالیا، ساختمان مرکز علم و تکنولوژی ملی هلند در شهر آمستردام را در کارنامه خود داشت و افتخاراتی چون مدال طلا از انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا، انگلستان، جایزه Cavaliere di Gran Croce از هیئت دولت ایتالیا، عضویت افتخاری دانشکده هنر و تحقیقات آمریکا، صاحب عنوان سفیر معماری حسن نیت از یونسکو و سلطان معماری را از آن خود کرده بود. رنزو پیانو صاحب عنوان سلطان معماری ابتدا نقشه رودخانه ها و حرکت هواپیماهای این شهر را موردمطالعه قرار داد و بلافاصله در عرض چند دقیقه نقشه ای مانند قایق بادبانی که از دل دریا قد کشیده باشد را طراحی کرد. در ساخت این بنا با فونداسیون 50 هزار مترمربع درمجموع 11هزار جام پنجره سه جداره در نمای بیرونی ساختمان نصب گردید. هرکدام از پنجره ها با 300 کیلوگرم وزن و طول سه و نیم متر و عرض یک و نیم متر به کاررفته است،. نصب شیشه های این برج یکی از خطرناک ترین عملیات سازه بود چراکه سازه با زوایا و گوشه های نامنظم مدنظر مهندس معمار استفاده از یک گروه تخصصی را میطلبید که نصاب آن باید با آویزان شدن در ارتفاع 132 متری بدون تور محافظتی که یک جرثقیل عنکبوتی شیشه ها را به وی نزدیک میکرد، شیشه ها را نصب میکرد. عامل زمان پاشنه آشیل بلندترین بنای اروپا بود و سازندگان آن میبایست در کوتاه ترین زمان ممکن پروژه را به پایان برسانند بنابراین افراد در گروه های مشخص در یک بازه زمانی و به شکل هم زمان به شکل شبانه روزی مشغول فعالیت بودند چراکه پروژه ای در این حجم بر ثانیه تولید هزینه میکند. بررسی روند ساخت برج شارد چون فعالیت زنبوران عسل میباشد که همزمان با ساخت کندوی عسل سلول های آن را پر میکنند و هر گروهی کار خود را میداند. تاج برج شارد تاج برج یک قطعه بزرگ با سیصد قطعه شیشه و دکلی فولادی که بر بالای آن قرار میگیرد و باید از سطح زمین به خوبی دیده شود در ارتفاع 300 متری از زمین ساخته شد. به علت سرمای زیاد قطعات تاج برج روی زمین مونتاژ و توسط جرثقیل های غول پیکر به بالای سازه منتقل و نصب شد. طبقه 65 بالاترین طبقه از 13 طبقه ای است که به آپارتمان ها اختصاص داده شده است .هر یک از این خانه های اشرافی مرتفع ترین اماکن مسکونی اروپای غربی هستند که میلیون ها پوند ارزش گذاری شده اند. در تصور انسان هم نمیگنجید که ساکنان برج بتوانند سرنشینان هواپیما را از داخل آپارتمان خود ببینند. همچنین اولین سکوی مرکزی ساخته شده با نقطه دیدی به شعاع 80 کیلومتر مرکز بازدید روزانه صدها هزار نفر از مردم است. خانم «روما» یکی از کارشناسان ارشد سازه برج شارد در مورد تکنولوژی ساخت سازه این بنا میگوید: در طبقه 67 به بعد به دلیل وجود فاکتوری به نام باد که گاهی سرعت وزش آن بسیار زیاد میشود با مشکل روبه رو شدیم و در نهایت ستون هایی در اتصال به ستون مرکزی ایجاد کردیم که از تأثیر وزش باد در امان باشد. این ساختمان بر روی یک ستون طراحی شد که ساختمان از طبقه 67 به بعد به آن تکیه میکند و مانع از تکان خوردن در جهت افقی میشود. درواقع این ایده از ورزش زمستانی اسکی الهام گرفته شده است. این ستون بااتصال به ستون مرکزی همان طور که وجود چوب اسکی در حفظ تعادل انسان کمک میکند، در جهت حفظ تعادل سازه عمل میکند و کمک میکند سازه نسبت به باد مقاومت بیشتری در سطح افقی داشته باشد. ساخت این برج 36 ماه به طول انجامید. قله برج شارد از پیچ و مهره شدن قطعات به یکدیگر ساخته شده و بزرگ ترین چالش شارد ساخت چنین تاج بزرگی در ارتفاع 300 متری بود. تکنولوژی به کاررفته در شارد همزمان با ساخته شدن آن توسط مهندسان سازه ابداع شد و تکنولوژی ادوات آن نیز توسط مهندسینی که خواهان عملی کردن ایده مهندس معمار بودند برای اولین بار برای سازه این بنا طراحی، ساخته و مورداستفاده قرار گرفت . عملی کردن برج شارد در توان تکنولوژی پیشرفته غرب نبود و اینجا بود که نیاز به وجود جرثقیلی که بتواند 7 تن وزن را جابه جا کند، موجب شد تکنسین ها با دست زدن به تغییراتی در جرثقیل ها دست به نوآوری در زمینه ابزار ساختمان سازی بزنند. در بسیاری از آسمانخراش ها وزن سازه به وسیله دیوارهای خارجی تحمل میشود اما در شارد قضیه متفاوت است، در بسیاری از آسمانخراش ها ابتدا یک حفره بزرگ ایجاد میکنند و فونداسیون را داخل آن میگذارند و معمولاً سازه را از پایین میسازند. این روش آسان ترین و کندترین روش برای سازه های بلند است، مهندسان سازه شارد یک روش جدید برای بالا بردن سرعت ساخت وساز به کار بردند و آن ساختن سازه هم از پایین هم از بالا بود. برای عملی شدن طرح شارد، تکنولوژی ساخت وساز گسترش یافت به شکلی که برای عملی کردن این ایده طرح های نوینی چون ساخت ستون مرکز از بالا به پایین عملی شد. جرثقیلی با توانایی حمل 7تن مصالح که کابین راننده آن در ارتفاع 285 متری از زمین قرار دارد برحسب نیازی که برای بالا بردن حجم بسیار زیادی از مصالح وجود داشت، ساخته شد.