میرِ میران معماری

چهارشنبه دوم اردیبهشت مراسم نهمین دوره جایزه معماری میرمیران به یاد سید هادی میرمیران معمار برجسته ایرانی، با عنوان « معماری بایونیک» در خانه هنرمندان برگزار شد و به نفرات برتر این مسابقه جوایزی اهدا گردید. این یادداشت به بهانه یادکردی از این چهره مطرح در عرصه معماری و هنر تهیه شده و در فرصتی دیگر به معرفی آثار و زندگی وی پرداخته می شود. سید هادی میرمیران به تاریخ 27 اسفند 1323 در قزوین تولد یافت و در 29 فروردین 1385 چشم از جهان فرو بست ، اما به راستی آیا مرگ قادر است هنرمندی همچون او را به ورطه فراموشی بکشاند؟. برخی انسان ها در تمام طول حیات خود چنان برجسته زندگی میکنند و چنان عمیق حضور خویش را به رویدادهای پیرامونشان منتقل میسازند که جاودانگی چون مقوله ای لاینفک در هستیشان رقم میخورد بیآنکه بشود هیچ مسیر دیگری بر این امر متصور شد و این درواقع نقطه تمایز ابدی شدن انسان هاست. هستند افرادی که حتی سال ها و قرن ها بعد از رفتنشان همه جا حضور دارند. در ارتباط با نسل های معاصرخود و دوره های بعد حرف های زیادی برای گفتن و شنیده شدن و حتی درس گرفته شدن دارند. آثارشان تا قرن ها حامل پیام هایی است که بارها و بارها به فراخور زمان استنباط و کشف میشود. سید هادی میرمیران یکی از افراد تأثیرگذار در فرهنگ و هنر این سرزمین است. در برهه ای از تاریخ که معماری نیز همچون هنرهای دیگر دستخوش تحریف و دستبرد ایده های وارداتی شده و به مرور از اصل خویش فاصله میگیرد تنها وجود سرداری متعصب که دغدغه حفظ اصالت سرزمینش را دارد ، میتواند نجات بخش باشد. صد افسوس که تعداد این افراد متعهد در کشورمان بسیار اندک بوده و هنوز رویه های غلط در ساخت وساز و معماری با رنگ و لعاب های فریبنده با نام سبک های من درآوردی هرروز در حال گسترش است. شاید هنوز جا دارد دانشجویان و معماران بیشتری در این سرزمین به اهمیت مسئولیتی که در قبال میراث گذشتگان بر گردنشان نهاده شده است واقف شوند و در چنین شرایطی هرچه از میر میران و افرادی چون او سخن به میان آید، باز هم کم است. بنیاد معماری میرمیران که باهدف غنیسازی روح معماری و تداوم افق های فکری این معمار هنرمند شکل گرفته است امسال نیز چون سال های گذشته اقدام به بررسی مسابقه در بین معماران و این بار با رویکرد «معماری بایونیک» نموده بود.