اصلاح قانون نظام مهندسی سر خانه اول

همه جا و هر زمان، همراه با رویدادهای صنعت ساختمان؛ هر جا خبری هست ما هستیم؛ پیام ساختمان طبقه به طبقه منزلگاه خبرنگاری حرفه ای است؛ سرویس های خبری در همه حوزه های صنعت ساختمان، همه زیر یک سقف؛ با بیشترین تعداد خبرنگار در سرویس های مختلف، بیش از هر نهاد خبری دیگری و با بیشترین های تعداد صفحات بیش از هر نشریه تخصصی صنعت ساختمان دیگری؛ ما رویدادهای اقتصادی را با نگاهی ساختمانی عرضه می کنیم. این اتاق خبر صنعت ساختمان است! سیاست های درد گرفته! خوشبختانه کمیسیون عمران مجلس این روزها عملکرد وزارت راه و شهرسازی را بررسی و نتیجه آن را منتشر کرده و ما به لطف این عزیزان فهمیدیم تنها چیزی که طی یک سال و نیم گذشته در این وزارتخانه اشکال نداشته و به خوبی و درستی به وظایف خودش عمل کرده همانا لولای درهای وزارتخانه بوده که جیرجیر نمی کرده وگرنه مسکن مهر که اصلا هیچی، مسکن اجتماعی هم که حرفش را نزن، نحوه اجرای قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن که واویلا، بافت فرسوده و تزریق مناسب اعتبارات هم که اوه اوه، تامین مسکن دهک های کم درآمد جامعه و مسکن روستایی و کنترل تقاضای مسکن و ... هم که همگی مصداق دست رو دلم نذار که خونه و در آخر هم جمع بندی کرده اند: «در مجموع به نظر میرسد که پس از گذشت یک سال و نیم از عمر دولت یازدهم، در سایه تعلل وزارت راه و شهرسازی در تعیین برنامه های خود برای حوزه مسکن و اصرار بر سیاست های تورم زا و مخالف با اصول اقتصادی، بخش زمین و مسکن با بلاتکلیفی مواجه است». ای درد بگیرد این سیاست های تورم زا که هرچی روزی بیست دفعه کمیسیون با آن مخالفت می کند باز از جاهایی بیرون میزند. گزارش مذکور اعلام کرده که روند پیشرفت طرح ملی مسکن مهر مورد رضایت کمیسیون عمران مجلس نیست. این که چیزی نیست، ما هم رضایت نداریم. یعنی وزارت راه و شهرسازی اگر به جای برگزاری این همه همایش،( بیل به کمرش بخورد،) صبح به صبح برنامه هایش را با کمیسیون عمران مجلس هماهنگ می کرد ما اینطوری به قهقرا نمیرفتیم. به نظر می رسد عزیزان نشسته بر صندلی های سبز توقع داشتند که همان سیاست های سابق ادامه داشته باشد. از همه این راست و کج های خواه منصفانه و خواه غیر منصفانه! که بگذریم این گزارش هیچی که نداشته باشد این یکی را دارد که راه را برای ارایه سوال به کمیسیون مذکور باز می گذارد که اگر بنا بر دادن گزارش عملکرد این و آن باشد چرا کمیسیون عمران مجلس گزارش عملکرد خودش را منتشر نمی کند تا معلوم شود چرا سیر اصلاح قانون نظام مهندسی که سه سال در کشوی میزها کارتنک بسته بود با سر خورد به دیوار و حتی کلیاتش هم در صحن مجلس رای نیاورد. نه به آن حول و ولا که تا هنوز دولت دهم عوض نشده بود عده ای دنبال تغییر قانون نظام مهندسی بودند تا به مقاصد خیرخواهانه! خود برسند و نه به این که از دوره مجلس نهم فقط 11 ماه مانده و اصلاح قانون نظام مهندسی رفته پله اول یا سرگشته برگشته سر خانه اول. بر ما مخندید! ای دل غافل! ما تا به حال مدام شکایت می کردیم که چرا در سینما و تلویزیون ایران هیچ اثری از هزار و یک مشکل صنعت ساختمان نیست، ولی امروز خدا زد پس کله مبارکمان و برای اولین بار به خودمان آمدیم و خدا را صد هزار بار شکر کردیم که تا به حال تلویزیون مثلا سریالی درباره صنعت ساختمان نساخته است، چون از یک طرف، از آنجا که مسئولان تلویزیون هم از جنس همین مسئولان صنعت ساختمان هستند، اگر می خواستند چنین کاری بکنند از همین الان معلوم است که نتیجه کار چه از آب در می آمد و از طرف دیگر، با توجه به نامه هایی که صنف پزشکان برای سازندگان یک سریال طنز نوشته اند و به دست اندرکاران آن یادآوری کرده اند که گذار پوست به دباغخانه می افتد، با این روحیه عملگرایی که در اهالی صنعت ساختمان وجود دارد معلوم نبود چه بلایی بر سر ساختمان های تلویزیون می آمد. ترشی نخور دلاور بعضی سایت ها را که باز می کنی انگاری کتاب بینوایان را باز کرده ای، فقط صحبت از احتمال سقوط هواپیما و کج شدن ریل و جمع آوری امضا برای استیضاح و این طور حرف هاست. یکی هم تیتر زده بود سونامی تغییر مدیریتی در شرکت عمران فلان جا. بعد که می رفتی اصل خبر را می خواندی می دیدی چند تا مدیر داخلی جابه جا شده اند. بعد در همان خبر چند سطری، چند تا غلط املایی و انشایی و نگارشی و ویرایش وجود دارد. واقعا خسته نباشی، شما باید می رفتی فیگارو کار می کردی، اینجا داری حیف می شوی، به خودت رحم کن عزیز دل برادر، لااقل ترشی نخور! صد نفر به چند نفر؟ یعنی آدم می خواهد سرش را محکم بکوبد به یکی از ستون های تخت جمشید که همین تازگی ها در کارت پستال های نوروزی چاپ شده بود. برداشته اند به بیش از 100 نفر از کارکنان سازمان فلان پیامک زده اند که قرارداد شما به پایان رسید و تمدید نخواهد شد، شما را به خیر و ما را به سلامت! یک نفر از این صد نفر که ساعت سه صبح این پیامک را دریافت کرده بود و داشت خودش را به هفتاد قطعه مساوی تقسیم می کرد به ما گفت: یعنی می خواهند 100 نفر نیروی جدید بگیرند یا کارشان بدون این 100 نفر هم راه می افتد؟ البته باز هم جای شکرش باقی است که حدود 50 نفر را نگه داشته اند وگرنه ریاست محترم سازمان مجبور بود خودش صبح به صبح کرکره سازمان را بکشد بالا و الهی به امید تو بگوید و شب ها قبل از خاموش کرن چراغ ها و قفل کردن در، آبی هم توی استکان ها بزند!