معماری دیجیتال

استفاده روزافزون از کامپیوتر در زمینه های طراحی، معماری و مهندسی از مهم ترین دستاوردهای سال های اخیر در راستای ارتقای فرآیند طراحی و افزایش بهره وری در مراحل مختلفی از طراحی تا اجرای پروژه ها محسوب میشود. معماری دیجیتال به طراحان و معماران برای خلق ساختارهای حقیقی به شکل مجازی کمک میکند، به گونه ای که آنها میتوانند پیش از ساخت و اجرای یک طرح، در فضای درونی آن حرکت کرده و تمامی شرایط را مورد بررسی قرار دهند.در فرآیند آموزش معماری، آشنایی با طراحی دیجیتال و نیز فرآیندهای طراحی و تولید با کامپیوتر یک ضرورت به شمار میرود. کامپیوترها امکان طراحی در فضای مجازی قبل از خلق واقعیت و نیز تولید با بهره گیری از تجسم ذهنی و شبیه سازی را فراهم میکنند.فرایندهای جدید طراحی رابطه تاریخی بین طراحی و ساخت معماری را به چالش میکشد، به این صورت که با به کارگیری تکنولوژی دیجیتال ارتباط مستقیم و بیواسطه ای بین طراحی و ساخت ایجادشده ، که تا امروز بیسابقه بوده است . معماری دیجیتال به عمد رویکردهای متنوعی داشته و هیچ جنبش خاص معماری را معرفی نمیکند .باوجود این آنچه معماران ، طراحان و متفکران دیجیتال را گرد هم میآورد ، تمرین استفاده از تکنولوژی دیجیتال ، برای پیوند طراحی و ساخت در پروژه های معماری است . با استفاده از ابزار دیجیتال ، هوشمندی طراح گسترش مییابد و به معماری به عنوان علمی که بایستی در مورد آن تحقیق تجربی صورت گیرد ، پرداخته میشود . این تحقیقات در زمینه های مختلف از جمله هندسه توپولوژیک ، تنظیمات محاسباتی ، تولیدات روباتیک ، و تبدیل فضای سه بعدی به مجسمه حرکتی – مولدی و غیره در جریان است و با به کارگیری معانی جدید دیجیتال ، در شکل گیری ایده و ساخت طرح قدرت آن در تولید سطوح منحنی و پیچیده، در حال عوض کردن معماری و کشاندن آن به راه ها و روش های جدید است . از انواع این روش ها میتوان از معماری توپولوژیک ، فضاهای هندسی غیر اقلیدسی ، سیستم های داینامیک و کنتیک و ژنتیک الگوریتم نام برد .به دلیل بدیع بودن این رویکرد جدید ، بسیاری از موارد در سایه ای از ابهام فرورفته ، اساسیترین این موارد این است که این رویکرد تا چه اندازه قادر به تغییر روش هایی است که سالیان دراز برای انجام یک پروژه معماری به کار گرفته شده، و اینکه در این فرآیند ، نقش معمار نسبت به گذشته چه تغییری میکند .برای بسیاری از معمارانی که هندسه مطمئن اقلیدسی را سال ها تمرین کرده اند، ظهور معماری فرم های منحنی مشکلات فراوانی ایجاد کرده ، ولی بدیهی است که این معماری جدید نرم ، به طور ذاتی نشئت گرفته از یک فرهنگ طراحی وسیع تر است .در دهه گذشته خطوط منحنی و گرد در همه جای زندگی ما حاضر بوده ، ولی شاید تا چندی پیش به دلیل نبود یک چارچوب تکنیکی قانع کننده ، منحنیها به طور گسترده ای در فرهنگ معماری نادیده گرفته میشده اند.این امر در بین دیگر طراحان ، ازجمله طراحان صنعتی نیز نمود داشته که دلیل آن میتواند مشکلات فنی باشد ، اما پس از به وجود آمدن یک نرم افزار سه بعدی برای حجم سازی دیجیتال ، ایجاد منحنیهای نرم بسیار آسان و از آن به طور وسیعی در صنعت ، از محصولات مصرفی تا هواپیما استفاده شد . ازنظر تاریخی صنعت ساختمان از آخرین حرفه هایی بود که خود را با تکنولوژی جدید تطبیق داد .با الهام از نوشته های متفکران از «لایپنیتس» تا «دلوز»تعدادی از معماران شروع به اکتشاف در قلمرو فضایی هندسه های غیر اقلیدسی کردند و برخی اساس تحقیقات فضای سه بعدی خود را بر مبنای توپولوژی قرار دادند که شاخه ای از ریاضی، در رابطه با ویژگیهای شکل هایی است که از طریق تغییر شکل به وجود میآیند نتیجه آن فرم های توپولوژیکال ، مانند توروس و کمی پیچیده تر از آن نوار موبیوس و کلین باتل است که وارد فرهنگ معماری شدند .هدف نهایی در روند معماری دیجیتال ، ساختن یک مدل چهاربعدی ، شامل تمامی اطلاعات موردنیاز برای طراحی، تولید دیجیتالی ساخت و اطلاعات زمان بندیشده مورد لزوم برای مونتاژ آن است .این منبع اطلاعات پروژه معماران را قادر میکند نقش هماهنگ کننده اطلاعات را بین تمامی حرفه ها و صنایعی که در امر ساختمان سازی درگیر هستند بر عهده گیرند.در این صورت معماران ، این شانس را دارند که نقش کلیدی در ساختن ساختمان ها داشته باشند و شاید حتی قدرت زمان قرون وسطی را دوباره بازپس گیرند . با وجود این ، در چندین مدرسه معماری دنیا این شیوه در قالب تحقیق تجربی اعمال میشود و بسیاری از استودیوهای طراحی نیز به کار، تحقیق و ساخت در این زمینه مشغول هستند.