استقبال غول های نفتی جهان از قراردادهای جدید ایران

ایران که به دنبال میلیارد ها دلار سرمایه جدید خارجی برای دمیدن روح تازه ای به صنعت نفت خود است ، شرایط تجاری و اقتصادی بهتری را به شرکت های غربی برای سرمایه گذاری در میادین نفت و گاز خود پیشنهاد کرده است .به گزارش ..............به نقل از بلومبرگ ، مدیران شرکت های نفتی خارجی که پیش نویس شرایط جدید قرارداد های نفتی ایران را مطالعه کرده اند ، قرارداد های جدید نفتی ایران را بسیار سخاوتمندانه تر از مدل های پیشتر ارائه شده و مورد استفاده در دهه های 1990 و 2000 میدانند .برخلاف قرارداد های پیشین که رقمی مشخص را برای به نتیجه رساندن یک پروژه به پیمانکار پرداخت میکرد ، قرارداد های جدید میتواند بخشی از تولید نفت میدان را در اختیار سرمایه گذار قرار دهد . چنین رویکرد هایی میتواند ایران را برای سرمایه گذاران خارجی از لحاظ تجاری نسبت به رقبای منطقه ای خود مانند عراق و الجزایر جذاب تر کند .مدیران خارجی درخواست کرده اند که نامی از آنها برده نشود ، چرا که ایران هنوز رونمایی رسمی از قراردادهایش را انجام نداده و مفاد قرارداد ها هنوز ممکن است ، دچار تغییر شود .یکی از وکلای شرکت کلاید . اند . کو که متخصص کار در امور منابع طبیعی نفت و گاز است در این باره میگوید : به زبان ساده ، پیام ایران این است که اگر تحریم ها برداشته شود ایران در مقابل شرایط قراردادی بهتری را پیشنهاد میدهد که کار را برای شرکت های خارجی برای ورود به ذخایر پرسود نفت و گاز این کشور آسان میکند .بازگشت شرکت های کلیدی نفت جهان به صنعت نفت ایران یکی از تبعات احتمالی توافق ایران و غرب و برداشته شدن تحریم ها علیه صنعت نفت ایران خواهد بود و به همین دلیل مسئولان صنعت نفت ایران در اقدامی پیشدستانه پیش نویس قرارداد های جدید نفتی را برای بررسی مفاد پیشنهادی این کشور به شرکت های بزرگ نفتی ارائه داده اند .بیژن زنگنه وزیر نفت ایران چندی پیش اعلام کرده بود که این کشور به 200 میلیارد دلار سرمایه گذاری در صنعت نفت نیاز دارد . این کشور در کنفرانسی که این هفته درآستانه برگزاری نشست اوپک برگزار میشود و روسای شرکت های بزرگ نفت جهان ازجمله اکسون موبیل ، رویال داچ شل ، شورون ، بیپی و توتال در آن حاضر خواهند بود ، اشت های واقعی این شرکت ها را خواهد سنجید .تهران هنوز باید قرارداد های جدید را تکمیل کند ، اما مدیران شرکت های نفتی اعلام کرده اند که پیش نویس های متعددی از این قرارداد ها که احتمالا برای بررسی واکنش شرکت های نفتی غربی و همچنین چهره های داخلی به این صورت توزیع و اقدام شده است .همچنین گفته شده است که برخی از این پیش نویس ها لحن های متناقضی دارند اما رویکرد مشترکی را ارائه میدهند : شرایط بسیار بهتر از مفاد پیشنهادی در اواخر دهه 90 میلادی است .مهم ترین اتفاق این است که این قرارداد ها تاحدودی شبیه قرارداد های مشارکت در تولید هستند که شرایط آن به شدت مورد توجه شرکت های بزرگ نفتی جهان است . این درحالی است که قوانین ایران اجازه مالکیت خارجیها بر میادین نفتی را نمیدهد و قرارداد های مشارکت در تولید را عملا غیر ممکن میکند .مدل قراردادی مشارکت در تولید ، سهمی از تولید نفت میدان را به عنوان بازپرداخت سرمایه گذاری به شرکت های خارجی میدهد . این قرارداد ها همچنین به شرکت های خارجی اجازه میدهد این ذخایر نفتی را بخشی از لیست ذخایر نفتی خود لحاظ کنند که ترازنامه مالی آنها را به میزان قابل توجهی تحت تاثیر قرار میدهد .البته کشوری مانند عراق نیز که از شش سال پیش در های صنعت نفت خود را به روی شرکت های خارجی گشود ، قرارداد های خدماتی را به جای قرارداد های مشارکت در تولید پیشنهاد داد .فریدون فشارکی مدیر موسسه مشاوره فکتس گلوبال انرژی، در این باره میگوید : ایران احتمالا شرایط جذاب تری نسبت به عراق به شرکت های خارجی پیشنهاد میکند تا شرکت ها را قانع کند پس از یک دهه تحریم و عدم سرمایه گذاری خارجی در صنعت نفت ، به این کشور بازگردند .وی درباره مقایسه قرارداد های جدید نفتی ایران با قرارداد های مشارکت در تولید ، گفت : شباهت هایی وجود دارد . قرارداد های مشارکت در تولید در ایران مجاز نیست ، بنابراین به نظر میرسد ایران تمام مزایای آن را استفاده کرده و مطابق با قانون های خودش این قرارداد را پیشنهاد داده است .شرکت های نفتی خارجی از همین حالا تحرکات خود را برای حضور در صنعت نفت ایران آغاز کرده اند ، گروه نفتی انی ایتالیا که در اوایل دهه 2000 سرمایه گذاریهایی در ایران انجام داده بود علاقه خود را برای بازگشت به این کشور خاورمیانه پس از رفع تحریم های جهانی اعلام کرده است .کلادیو دسکالزی مدیرعامل شرکت انی در ماه میبه یک روزنامه ایتالیایی گفته بودم : فکر میکنم تا پایان سال تهران میتواند نوع جدیدی از قرارداد ها را پیشنهاد دهد که به استاندارد های جهانی شبیه تر بوده و جریمه های کمتری را شامل حال پیمانکاران کند .پیغام سایر مدیران نفتی نیز تاحدودی شبیه به این است . آنها میگویند مایل به ایفای نقش در صنعت رو به رشد انرژی ایران هستند . پیغامی که گارد بسیار کمتری نسبت به گذشته دارد ، زمانی که بازیگران اصلی صنعت نفت جهان میگفتند ترجیح میدهند فعلا در ایران برنامه ای نداشته باشند .علاقه شرکت ها به حضور در ایران قابل درک است : ایران دارنده چهارمین ذخایر بزرگ نفت جهان است و تنها عربستان ، ونزوئلا و کانادا نفت بیشتری از ایران دارند . در بخش گاز هم ایران در رتبه دوم قرار دارد.