مدرسه باوهاوس

وایمار شروع به کار کرد و علی رغم شهرتش فاقد دپارتمان معماری بود ، اما با حضور «هانس مایر» دپارتمان معماری به راه افتاد . با انتخاباتی که سال 1924 در ایالت ها برگزار شد جناح راست سیاسی اکثریت یافت و این واقعه باعث شد که اساتید آزاداندیش مدرسه را در همان سال تعطیل کنند .در وایمار مدرسه صنایع دستی و معماری که باتنینگ مدیرش بود ، جایگزین مدرسه باوهاوس شد . در این اثنا گروپیوس و بیشترمدرسان و دانشجویان برای ادامه کار و تحصیل به شهر کوچک و ایالتی دسائو نقل مکان کردند و بدین ترتیب در سال 1926در دسائو مدرسه ای مانند باوهاوس به وسیله گروپیوس تأسیس شد . . در مدرسه جدید ترکیب بسیار دقیقی به وجود آمد و اعضای قبلی مانند ژوزف البر ، هربرت مایر ، مارسل بروئر ، هنریک شپر ، ژوزف اشمیت و گونتا شتولزل که در زمینه کارهای تئوری و عملی به کارشناسان مسلط بودند سرپرستی کارگاه ها را به عهده گرفتند و موارد زائد و غیرضروری برتری های قبلی فرم گرایی و عملکرد گرایی را پالایش دادند اما بااین حال نیز تولیدات باوهاوس اکنون دیگر به شکل وسیعی ارتباط جهانی یافته بودند و با سایر مراکز مدرنیسم اروپا ارتباط داشتند .حضور در مسائل اقتصادی و عینیت بخشیدن به انجام پروژه هایی مانند آنچه در 1926 در مورد جایگاه مسکن تجربی با استفاده از روش صنعتی سازی ساخته شد ، فرصتی برای والترگروپیوس فراهم آورد تا وی در عرصه های انبوه سازی مسکن هم تجربه عملی کسب کند . وی در سال 1928 از موضع فوق العاده اطمینان بخش خود به عنوان مدیر مدرسه باوهاوس که خود از بنیانگذاران آن بود کناره گیری کرد .گروپیوس پس از استعفا ، مدیریت باوهاوس را به « هانس مایر» سپرد؛ فردی که همواره به چشم اندازهای اجتماعی باوهاوس تأکید می ورزید مایر به طورکلی شارح نیازهای مردمی به جای خواسته های تجمل پرستانه بود و به همین جهت «هانس مایر لودویک» را به عنوان همکار در بخش معماری به همکاری دعوت کرد . هم چنین همکار حرفه ای خود «هانس ویت ور» را وارد این همکاری نمود و با این دعوت تولید مبلمان های ارزان قیمت ، منسوجات ، قالی بافی و چراغ سازی که در حد استطاعت طبقه کارگر بود را به تولید انبوه رساند و در این راه فوق العاده پافشاری نمود . او چه آشکارا و چه در نهان با کمال زیبایی گرایی در باوهاوس مخالفت ورزید و مدعی بود که ساختمان فرآیندی زیبایی شناسانه نیست و معماری به مثابه ادراک هنرمند از تأثیراتش قابل توجیه نیست . این موضع تضاد درونی بین هنرمندان و باوهاوس به وجود آورد و« مایر» که گرایش های چپ گرایانه اتخاذ کرده بود در آن زمان شدیدا مورد حمله گروه های متخاصم قرار گرفت و سرانجام شهردار لیبرال «دسائو ویتز هیس» که از حامیان مدرسه باوهاوس بود باعث شد که هانس مایر کناره گیری کند .در همین هنگام جناح راست افراطی شورای شهر دسائو که از طرف سوسیال دموکرات ها حمایت می شد به منظور بستن مدرسه باوهاوس شورشی به پا کرد و میس واندرو روهه به خاطر ادامه کار باوهاوس در آن شرایط مدت شش ماه مخفیانه به ساختمان متروک یک کارخانه تلفن در برلین استیگیز پناه برد . هرچند به علت فشارهای گشتاپو در ژانویه 1933 هیئت مدیره باوهاوس صلاح دید که مدرسه را برای آخرین بار و همیشه تعطیل کند .بنا بر برآورد هانس ام وینگر ( تاریخ نگار ) مدرسه باوهاوس حدود 1250 نفر دانشجو داشت و مهاجرت های اجباری بسیاری از اعضای باوهاوس باعث گسترش سیستم و روش معماری باوهاوس در سرتاسر جهان گردید . این روش در آمریکا توسط والتر گروپیوس و مارسل بروئر در دانشگاه هاروارد ادامه پیدا کرد؛ هم چنین توسط موهولی ناگی در نیو باوهاوس شیکاگو و توسط میس وان دروهه در انستیتو آرمور که امروزه به نام انستیتو تکنولوژی ایلنویز معروف است تداوم یافت.