توقف زمان در ماسوله زاگرس

روستای سرآقا سید از روستاهای گردشگری است که در فاصله 140 کیلومتری شهرکرد از توابع شهرستان کوهرنگ قرار دارد و ساختار آن مشابه روستای ماسوله است . برای دیدن جاذبه های کوهرنگ باید از جاده خاکی، پیچ درپیچ ، باریک و ناهموار عبور کرد ، اگر این گذر در اردیبهشت و خرداد باشد ، کوچ عشایری که از مناطق گرمسیر خوزستان به چهارمحال و بختیاری وارد می شوند ، جاذبه ای چشم نواز است .در یکی از دور ترین نقاط این شهرستان در ارتفاعات زاگرس مرکزی، پس از عبور از مسیر پرپیچ وخم کوهستانی، روستای پلکانی «سرآقا سید» یا همان «ماسوله زاگرس» بر دامنه کوه خودنمایی می کند .روستای سرآقا سید ، روستایی با بافت سنتی و معماری قدیمی است که در حدود 45 کیلومتری شمال غرب شهر چلگرد مرکز شهرستان کوهرنگ در دره شمالی بخش شمال غرب زردکوه و در مرز استان لرستان در سراب رودخانه «زرک» یکی از شاخه های رودخانه «آب زالکی» از زیر حوضه های رودخانه «دز» واقع شده است . در پایین دست روستای سرآقا سید امامزاده ای با همین نام وجود دارد که وجه تسمیه نام این روستا همین امامزاده است و چون روستا به صورت پلکانی در بالای این امامزاده شکل گرفته است ، به این روستا« سرآقاسید» می گویند .روستای سرآقاسید با قدمت 600 سال از منظر معماری یکی از بی نظیرترین روستاهای فلات مرکزی ایران به ویژه در منطقه زاگرس مرکزی و دارای معماری پلکانی بسیار ارزشمندی است . خانه ها تماما با خشت ساخته شده ، طوری که پشت بام منزل پایین ، حیاط منزل بالایی است . این روستا علاوه بر معماری زیبا دارای چشمه سار ها ، باغ های میوه و طبیعت سرشار از زیبایی منحصربه فرد است .انگار زمان در ماسوله زاگرس متوقف شده چراکه روستا به شدت به اصل خود نزدیک است و معماری آن تاکنون بکر مانده و ساختار پلکانی بناهای این روستا معماری آن را از دیگر زیست بوم های بختیاری متمایز کرده است . خانه های ساده و گلین این روستا از مصالح خشت خام و چوب ساخته شده اند ، اتاق های این خانه ها کوچک و تودرتو با دیوارهای پهن و در های کوچک است و ساکنان قدیمی روستای سرآقاسید از تبار هفت لنگ و چهار لنگ بختیاری اند .همچنین پیرامون این روستا چند درخت گردو با قدمتی نزدیک به سیصد سال مشاهده می شود و از سمت شرقی روستا یک آبراهه بزرگ می گذرد که دارای دو چشمه است . این روستا از شمال به کوه «کنگله» و از جنوب به کوه «وند و خیمه» با شیب نسبتا تندی منتهی می شود . در فصل بهار از زاویه بالا که به این روستا می نگری روی بام هر خانه پشته های علوفه تازه برای آذوقه زمستانی دام ها پهن شده است .مردمانی با گویشی ناب و پوشاکی اصیل و دست نخورده ، مردمانی که صد ها سال به دور از دغدغه های زندگی شهری در این روستا زندگی می کنند . زبان آنان لری بختیاری بوده و فرهنگ حاکم بر روستا فرهنگ سنتی و بومی است . این روستا از معدود روستاهایی است که مردم آن به ویژه زنان و دختران از پوشاک کاملا محلی استفاده می کنند . هنوز زن و دختر عزم کوه و صحرا کرده و پشته های سنگین هیزم را بر دوش گرفته و به روستا می آورند تا گرمابخش خانه ها و کمک به پخت وپز آنان باشد .این روستا دارای بیش از دو هزار نفر جمعیت در تابستان و کمتر از هزار نفر در زمستان است . حفظ آداب ورسوم محلی، گویش و پوشاک مردم روستای سرآقاسید بیانگر پیشینه غنی فرهنگی و دینی مردم این روستا است.