لیزلیز خوران، اومدم در خونه تون

ببینید دوستان! قبلا یک عده سازنده بی هیچ چشمداشتی و وارسته از مادیات، داشتند فقط از پول خودشان برای ما خانه می ساختند. علی رغم این هدف والا، ما یک جوری به آنها می گفتیم «بساز و بفروش» که انگاری کار خبطی می کنند. بعد هم به آنها که واحدهای ساخته شده را نمی فروختند یعنی «بساز و نفروش ها» ایراد می گرفتیم که خانه ها را احتکار کرده اند! الان هم که دیگر نه ساخت و ساز جواب نمی دهد و نه برای واحدهای ساخته شده مشتری پیدا نمی شود، یک عده دلسوز دیگری پیدا شده اند که می خواهند بی هیچ چشمداشتی و وارسته از مادیات، لیز بخورند حدفاصل بین مردم فاقد مسکن و واحدهای ساخته شده توسط انبوه سازان و از طریق این لیز خوردن یا «لیزینگیدن» مردم را صاحب خانه کنند. به عبارت دیگر کلی واحد نوساز در کشور وجود دارد که انبوه سازان می خواهند آنها را با شرایطی، به صورت قسطی و با کمک بانک ها به مردم بفروشند. انبوه سازان آماده و بانک ها راضی و مردم هم نیازمند خرید واحدها هستند، وزارت راه و شهرسازی هم در حال برنامه ریزی برای این موضوع است. در این میان یک عده لیزلیز خوران می خواهند بی هیچ چشمداشتی و وارسته از مادیات، خودشان را در بین مردم و انبوه سازان قرار دهند. همین است که رقم پیشنهادی انبوه سازان سود 15 درصد است ولی لیزینگی ها سود 25 درصدی را پیشنهاد داده اند. میخواهم بگویم اگر به خودشان باشد این جوری هستند، منتها ما خودمان نباید بگذاریم بساز و بفروش ها و همچنین بساز و نفروش ها و لیزینگی ها و دلال های خانه تا این حد بی چشمداشت کارشان را پیش ببرند تا خدای ناکرده به خودشان آسیب بزنند. خودمان باید یک کاری کنیم که آنها بهمان چشم داشته باشند.افتی ضاح!من مرده شما زنده، تا اسفند و چه بسا تا خرداد سال بعد، سه بار دیگر آخوندی باید برود مجلس و برای برخی توضیح بدهد که مخالف خانه دار شدن مردم نیست و همه تلاشش را می کند تا همه واحدهای نیمه کاره مسکن مهر هر چه زودتر تمام شوند. می گویید نه؟ این خط و این هم نشان! حــــالا می خواهند استیضاحش کنند که چرا راه روستایی نکشیدی و چرا واگن های قطار قدیمی هستند و چرا مسکن مهر تمام نشده است. یعنی می خواهم بگویم که خیلی خوب است نمایندگان مردم نمی گذارند وزارت راه و شهرسازی در کشیدن راه روستایی و خرید واگن اهمال کندها! اصلا اگر به خودشان بود که الان وضع ما مثل چند سال پیش بود که تورم بالای 20 درصد بود. بکِش بکُشلطفا اگر روزی بنده را در حالی دیدید که روی کله ام دو تا شاخ کامل درآمده تعجب نفرمایید که مانع کسب است. (چون ما از شاخ بودنمان هم کسب درآمد می کنیم). برداشته اند 155 صفحه شیوه نامه و آیین نامه را پیوست یک مصوبه 9 صفحه ای هیئت وزیران کرده اند و از دل این کار، یک مبحث دوم مقررات ملی ساختمان به نام نامی «نظامات اداری» درآورده اند که 10 سال با روح و روان برخی ها بازی کرده و همچنان می کند. یعنی شیوه نامه را قانون جا زدن و لازم الاجرا کردن از آن کارهایی است که لامصب با روان آدم بازی می کند. الان هم بکش بکش است (تلفط به عهده خودتان) که مبحث دوم چیز بی خود و غیرقانونی و چرتی است یا این که خیلی چیز مفید و کاربردی است که لازم الاجرا هم هست. ما که سرمان شلوغ است و داریم می رویم قرص هایمان را بخوریم، شما لطفا هر وقت به یک نتیجه درست و درمان رسیدید ما را هم مطلع کنید. نوشتن گاه!روز قلم نزدیک است و نمی شود که ما در محاسن قلم و قلم زنان، مطلبی را قلمی نکنیم. بله، اگر در قدیم برای رسیدن به مقصد و مقصود، هفت جفت کفش آهنی و هفت عدد عصای آهنی نیاز بود، امروزه به هفتاد قلم آهنی و دهنی به پهنای فلک نیاز است، چرا که مشکل زیاد است و زلزله در کمین و خرما بر نخیل و خواجه در بند نقش ایوان. البته شما فکر نکنید که ما برای حل این همه مشکل کاری نکرده ایم، اتفاقا برعکس. بیت:مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش گفت: دنیاشده از مشکل پر، این هم روش!ملاحظه می فرمایید؟ پیر مغان که این طور فرمایش بفرماید لابد مسئولان و مدیران هم با اعتقاد به این که «از ازل تا به ابد فرصت درویشان است» برنامه ریزی و کار می کنند. البته ما که عجله نداریم و ساعت مان به وقت قیامت تنظیم شده، «صبر کوچیکه» خدا هم که هزار سال است، تنها می ماند میز ریاست و سمت مدیریت و حقوق و مزایا و پاداش و اضافه کاری و حق ماموریت و چنین چیزهایی که باید مواظب بود از دست آدم در نیاورند. این وسط هم چند تا خبرنگار و مطبوعاتی هستند که یک چیزهایی می نویسند که خب، بنویسند، اصلا بگذارید این قدر بنویسیند تا نوشتن گاه(جای جوهر)! قلمشان خالی شود! عندالموجود!واقعا که چه قدر زمانه تغییر کرده است. یک وقتی مردم که زن می گرفتند چند دونگ از خانه شان را مهریه اش می کردند و البته مهریه آن زمان ها در حد «کی داده، کی گرفته؟» بود. ولی بعدها مهریه هم مثل حق، گرفتنی شد و زندان ها پر از بدهکاران مهریه. حالا اگر جدیدا ازدواج کرده باشید و یا خدا قسمت کند ... لابد دیده اید که در چاپ جدید دفترچه های نکاحیه، دو شرط 13 و 14 به ترتیب با عناوین « مهریه به صورت عندالمطالبه میباشد » و « مهریه به صورت عندالاستطاعه میباشد » جهت امضای یکی از این موارد به انتخاب زوجین درج شده که البته کار بسیار خوبی است. منتها از آنجا که دیگر شاه دامادهای جدید نمی تونند خانه استیجاری را پشت قباله عروس خانم بیندازند و وضع اقتصادی خانه اولی ها کمی تا قسمت زیادی درام است پیشنهاد میکنیم جهت اطمینان خاطر بیشتر دامادان گرفتار شرط های «مهریه به صورت عندالقسطی میباشد»، «مهریه به صورت عندالمصالحه میباشد» و «مهریه اصلاً موجود نمیباشد» هم به این دفترچه اضافه شود.