من چگونه می توانم خانه دار شوم ؟

کد مطلب : 2414 اگر شخصی به رئیس جمهور مراجعه و اعلام کند «من می خواهم خانه دار شوم چه کاری باید انجام دهم ؟» باید بتوان به این سؤال فارغ از درآمد شخص اعم از روستانشین و شهرنشین پاسخ داده شود . با بیان این جمله ، وزیر محترم راه و شهرسازی در شورای برنامه ریزی مسکن و شهرسازی که در چارچوب ساختار تدوین برنامه ششم توسعه برگزار شد ، با طرح سؤال فوق و با تأکید بر این جمله که «تاکنون برنامه های توسعه ای در بخش مسکن در پاسخ به این سؤال موفق نبودند» اضافه کرد : «چند نکته مهم وجود دارد که در آستانه تدوین برنامه ششم توسعه باید به آن پرداخته شود؛ . . . بنابراین به ابعاد کلان بخش مسکن پرداخته می شود و از دیدگاه کلان به اقتصاد مسکن ، توزیع جمعیت ، خدمات و حمل ونقل نگاه می شود» . دکتر آخوندی همچنین با زینهار دادن از اینکه اگر برنامه ششم توسعه نتواند به این سؤال مردم ، پاسخ دهد سایر موارد مندرج در برنامه در حوزه مسکن تعارفاتی بیش نخواهد بود و شاید تنها ارزش نظری داشته و ارزش عملیاتی نداشته باشد ، گریزی هم به وب سایت های وزارتخانه مسکن در برخی از کشور ها زده که در ابتدای صفحه اصلی برای مخاطبان خود سؤال فوق را درج کرده اند و وزیراین گونه ، عقب ماندگی وب سایت های وزارتخانه متبوع خود را در انعکاس مطالبه واقعی مردم زیر سؤال برده است . در نهایت ایشان پاسخ به سؤال مذکور را در موقعیت و ساختار اقتصاد ایران در شرایطی که قرار دارد ، قطعا نیازمند به رویکرد «نهادسازی» در حوزه های مالی، مهندسی، فرهنگی و اجتماعی دانسته است . در فرمایشات وزیر محترم راه و شهرسازی مبنی بر اینکه باید در برنامه ششم توسعه به ابعاد کلان بخش مسکن پرداخته و از دیدگاه کلان به اقتصاد مسکن ، توزیع جمعیت ، خدمات و حمل ونقل نگاه شود ، از لحاظ «ارزش نظری» هیچ گونه تردیدی وجود ندارد اما آیا صرفا با واجد «ارزش نظری» بودن می توان جامه «ارزش عملیاتی» را نیز بر آنها پوشاند یا با عطف به برنامه ها و اقدامات سابق ، باید عملیات اجرایی این منتقدان محترم را موردسنجش قرار داد ؟. یکی از ایرادهایی که وزیر محترم انگشت اتهام خود را به سوی آن نشانه رفته است ، بخش مسکن در پنج برنامه توسعه ای گذشته است که در مقطعی هم خود ایشان به عنوان وزیر بر مسند اجرایی قرار داشته و مجری برنامه هایی بوده که هم اکنون بر آنها خرده می گیرند . آیا نباید این سؤال را مطرح کرد که چرا به جای نقد امروز گذشته ، در همان زمان نسبت به رفع اشکالات موجود اقدام نشده تا امروز در جایگاهی قرار نگیریم که خود از خود انتقاد کنیم ؟.. گذشته از اینکه شخص وزیر فعلی در مناصب اجرایی متعدد ازجمله وزارت مسکن و شهرسازی گذشته خدمت کرده است ، در حوزه قوانین و مقررات بخش مسکن نیز با وفور و تعدد قانون اعم از قانون ساماندهی مسکن ، قانون پیش فروش آپارتمان ، قانون مالیات بر خانه های خالی ـ در رأس آنها قانون آمایش سرزمین ـ و ... مواجه هستیم که هرکدام در نوع خود اگر به درستی اجرا می شدند ، رافع بخش مهمی از مشکلات مسکن بودند . اما آنچه امروز مایه تأسف مضاعف است نه اجرای درست یا نادرست بلکه عدم اجرای قوانین پیشین آن هم نه فقط در بخش مسکن و ساختمان که در همه بخش های اقتصادی و... است . به اذعان هر صاحب نظر منصفی اگر تنها قانون «آمایش سرزمین» موردتوجه مجریان و تدوین کنندگان برنامه های پیشین قرارمی گرفت اکنون و امروز به هیچ وجه با مشکلات لاینحل نه مسکن به تنهایی که اشتغال ، بیکاری، رکود ، تولید و ... مواجه نبودیم تا دوباره به قول وزیر محترم ، بازگشت مجددی به گذشته داشته باشیم و یا در آینده برای تدوین برنامه ششم توسعه باز آنچه را که در برنامه های پیشین تدوین کردیم – نه اجرا - در سرلوحه برنامه های پیشنهادی خود بگنجانیم . پس از 36 سال علیرغم تأکید و تصویب قانون اساسی مبنی بر حق هر ایرانی برای داشتن مسکن ، سؤال ساده اما دارای پیچیدگی های «من چگونه می توانم خانه دار شوم ؟» را طرح می کنیم که به تعبیر وزیر وب سایت های وزارتخانه مسکن در برخی کشور ها معمولا ! در ابتدای صفحه اصلی برای مخاطبان خود درج کرده اند ! در همین راستا قرار دارند؛ قوانین سالیانه 10 درصد صنعتی سازی، 10 درصد نوسازی بافت های فرسوده و تهیه طرح جامع مسکن که هنوز پس از گذشت دو سال از روی کار آمدن دولت یازدهم تهیه نشده است . حداقل این آخری در دوره ای بوده که منتقد محترم خود بر مسند صدارت قرار داشته اما آیا دو سال ، در یک دوره چهارساله عمر یک دولت و یک وزارت زمان کمی برای نوشتن یک طرح جامع با انبوهی از کارشناسان و مشاوران اقتصادی، مالی، سرمایه ای و فرهنگی است ؟ البته نباید از حق گذشت و اقدامات صورت گرفته توسط این عزیزان را نادیده انگاشت - که به تعبیر یکی از اعضای محترم کمیسیون عمران مجلس ، دولت در تکمیل مسکن مهر با اراده ای قوی آن را دنبال می کند - و ما هم از همین جا به همه دست اندرکاران زحمتکش عرصه صنعت ساختمان و مسکن دولت و وزارتخانه دست مریزاد می گوییم اما آیا همه این ها کافی به نظر می رسد ؟ ما که هر روز و بلکه هر ساعت از طریق تماس های تلفنی مردم با دفتر نشریه ، از اوضاع بازار مسکن ، ساخت وساز و اذعان مردم به ناتوانی در تهیه یک سرپناه محقر برای رهایی از اجاره خانه های سربه فلک کشیده مخصوصا در تهران ، مطلع هستیم اقرار می کنیم که علیرغم حسن نیت ها و الاعمال بالنیات مسئولان محترم اقدامات انجام شده کافی نیست ! ما هم همچون وزیر محترم راه و شهرسازی معتقدیم مسکن 40درصد از هزینه یک خانوار متوسط را دربردارد و باید بتوانیم به سؤال «من چگونه می توانم خانه دار شوم ؟» یک پاسخ بدون لکنت بدهیم اما پیش از آن باید پرسید : با کدام برنامه اعمالی نه اعلامی؟ و رونمایی کییعنی چه موقعی از برنامه ها با رویکرد نهادسازی در حوزه های مالی، مهندسی، فرهنگی و اجتماعی تا به دارای ارزش نظری و فاقد ارزش عملیاتی متهم نشوند ؟. یک پاسخ بدون لکنت هم باید به این پرسش داده شود که : در آستانه تدوین برنامه ششم توسعه با کدام بانک اطلاعاتی جامع از زمین و مسکن و داده های مورد نیاز به پیشواز تدوین برنامه ششم با دیدگاه کلان به اقتصاد ، مسکن ، توزیع جمعیت ، خدمات و حمل ونقل می رویم که ستانده ها به سرنوشت برنامه های پنج ساله پیشین دچار نشده و زیر تیغ تیز انتقاد وزرای آینده گرفتار نیاید ؟. آیا با انتقادهایی که وزیر محترم راه و شهرسازی همواره از تراکم فروشی و تبعات زیانبار و غیر قابل جبران در کلانشهر ها و حاشیه های آنها دارند باز باید بدون احساس نیاز به بهره مندی از بانک جامع اطلاعاتی زمین و مسکن ، اقدام به تدوین برنامه ششم در بخش مسکن نمود ؟. قادر نصیری ترزنق