دکوراسی ون به سبک بهتری ن طراح

کد مطلب : 2595جفری برد فیلد، یکی از 10 طراح مطرح آرایه گری داخلی جهان است که اسمش به خاطر طرح های خاص و طرز فکر جالبش سر زبان ها افتاده است. استعداد عجیبی در طراحی شکل و شمایل خانه های مردم دارد اما خودش خانه به دوش است. جفری برد فیلد، یک طراح داخلی ساختمان معمولی نیست. این ساکن مشهورترین و گران ترین خیابان نیویورک، یعنی منهتن یکی از 10 طراح آرایه داخلی مشهور دنیا و حتی به قول عده ای یکی از بهترین طراحان تاریخ هنر جهان است. خانه به دوشیاش هم نه به خاطر سر آمدن موعد اجاره و بالا رفتن کرایه خانه بلکه به خاطر تنوع طلبی اوست. جفری واقعاً عاشق خانه هاست.او را بیشتر به خاطر طراحی خانه های لوکس و اشرافی میشناسند که صاحب خانه شان میخواهد همزمان آمیزه ای از هنر و مدرنیته را پیش چشم داشته باشند. او عاشق کارهای عتیقه و مثال زدنی است و به همین خاطر هم معروف شده است. جفری اشرافیت و راحتی را در کنار هم میخواهد و معتقد است که« آدم باید در کت وشلوارش مثل وقتی پیژامه پوشیده، احساس راحتی کند و خانه هم بالطبع باید همین طور باشد.» برد فیلد یکسری از طرح های خاصش را از هنر آفریقایی الهام میگیرد. انگار دلش میخواهد رنگ و بوی هنر قاره داغ و سوزان را به آمریکا ببرد.آقای طراح در خانه ای در محله اعیان نشین منهتن در نیویورک زندگی میکند. خانه او یک ساختمان قدیمی بازسازیشده است که نمای داخل و بیرون سفیدش با آرایه گریهای براق نیکلی پرشده است.مجله Architectural Digest سال هاست زندگی این مرد عجیب را از نزدیک دنبال میکند و به خیلی از زوایای نیمه پنهان زندگیاش آشناست. نویسنده این مجله، خانه جدید جفری برد فیلد 66 ساله را به یک هتل براق و سفید در کوچه 15 تشبیه کرده و میگوید:« خانه جدید او مثل یک شهرک کوچک میماند؛ شهرکی که نسبت به جمعیت ساکنانش زیادی بزرگ است. »کنجکاوی ممنوع!گویا کسی اجازه بازرسی دقیق خانه را ندارد. به هرحال احتمالاً خارجیها هم ضرب المثل «چهاردیواری، اختیاری» را جوری برای خودشان هجی میکنند. بر این اساس بزرگ ترین افتخار خبرنگاران این بوده که توانسته اند، چنددقیقه ای توی اتاق های خانه آقای طراح چرخی بزنند اما به هرحال خبری از جزئیات نیست. نه اینکه راه یافتن به خانه او کار دشواری باشد. نشانی خانه اش را که همه دارند اما مسلماً پرسش های پیاپی درباره جزئیاتی مثل اینکه «رمز وایهایتان چند است»، «توی خانه تان تلویزیون پنجاه اینچ هم دارید؟» یا سؤالاتی از این قبیل، چندان به مذاق ایشان خوش نمیآید.از در خانه که وارد میشوید، عکس بزرگی از ساکنان این خانه در سال 1930 به چشم میخورد؛ سیاه وسفید است اما آن قدر جذاب و فریبنده هست که بدانی قرار است به یکی از خانه های عجیب وغریب محله منهتن قدم بگذاری. یک جورهایی مثل قدم گذاشتن به قلب یک الماس درشت و درخشان است.مهمانخانه میلیونیخانه هایی که بردفیلد طراحی میکند، عموماً برای بچه پولدارهاست پس اگر واحد شمارش پول در حساب بانکیتان هنوز به میلیون دلار نرسیده، سراغ جناب طراح نروید. در یکی از طراحیهای زیبای جفری بردفیلد که به عنوان مهمانخانه و سالن غذاخوری از آن استفاده میشود، سیستم نورپردازی، بالش های تزئینی و خلاصه تمام تزئینات این بخش از خانه با هماهنگی طراح و البته از برندهای معروف جهان تأمین شده اند.زندگیاش چطور است؟هرروز آفتاب نزده بیدار میشود و میتوان گفت، جزو معدود آدم های این زمانه است که حتی داخل خانه هم لباس های جذاب و تودل برو میپوشد. چیزی که بیشتر از همیشه در مصاحبه هایش تکرار میکند و دوست دارد آن را حتماً به خاطر بسپارید این است که «من طبیعتاً آدم خوش بینی هستم.» یکی از شگردهای او در طراحی، جان دادن به مدل های قدیمی و نخ نماست؛ همان سبک های دکوراسیونی که ما به آنها میگوییم «دمده »و حتی اگر التماس مان کنند هم، به زور نگاهشان میکنیم.فرق جفری بردفیلد با دیگران همین است که این سبک های نخ نما را میگیرد، چاشنی نوآوری به آنها میزند و وقتی پخته شدند، آنها را به خورد مصرف کننده اشرافی میدهد. خودش سبک جدید و پر از نوآوریاش را این طور توضیح میدهد:« همیشه دوست دارم روبه جلو باشم و پیشرفت کنم. حتی وقتی قرار است سراغ چیزهای قدیمی و مدهای زیرخاکی گذشته بروم، دوست دارم آنها را تازه کنم.»پاریس، الهام بخش منچه شد که آقای طراح به فکر این خانه جدید افتاد و طرح اولیه اش از کجا به سرش زد؟ خب، معلوم است از پاریس، شهری پر از ساختمان های محشر و الهام بخش. خود جفری بردفیلد میگوید: «چند سال پیش در سفری که به فرانسه داشتم، سری به آپارتمان هلنا رابینسون در منطقه سنت لوییس پاریس زدم. فضای خانه، انگار شکارم کرده بود. همه چیز ساده اما فریبنده بود. پارچه های داخل خانه ساده و زیبا بودند.روی 12 ستون خانه که سفیدرنگ بود، آینه کاری کرده بودند و بالای هر ستونی، یک چراغ بسیار زیبا کار گذاشته شده بود. تصمیم گرفتم طرح خانه ام این مدلی باشد. صندلیهای قدیمی فرانسوی و کمدهای ایتالیایی را سفارش دادم. گاهی از رنگ صورتی تند هم استفاده کردم. به نظرم گاهی تنوع لازم است. خلاصه بگویم، تأثیری که آن خانه فرانسوی روی من گذاشت، مثل یک رؤیا میماند؛ تأثیری که تا همیشه در این خانه ماندگار خواهد شد.»خانه مجریخانه اش قدیمی است؛ احتمالاً یکی از قدیمیترین خانه های نیویورک. میگویند، تاریخ ساختش به سال 1869 میلادی برمیگردد؛ یعنی همان 1248 خورشیدی خودمان، زمان قاجاریه. خانه مربوط به زمانی است که رنگ سفید برای خانه الا در ذهن کسی هم نمیگنجید اما حالا آقای برد فیلد خانه اش را رنگ سفید براق و تند زده که اتفاق خیلی هم به شکل و شمایل خانه میآید. دیوارهای اتاق های اصلی خانه پر از قالیچه های نفیس دیواری شده اند که خود آقای طراح زحمت نقش زدن رویشان را کشیده است.خاکستری و سفید؛ رنگ دنیای ماستاو عاشق ترکیب کردن رنگ ها و نوآوری است. در این زمینه هم حرف خاص خودش را دارد. میگوید:« ترکیب رنگ سفید با خاکستری روشن، ترکیب رنگی بهتری است چون روح واقعی دنیای امروز ما را خیلی بهتر از رنگ هایی مثل طلایی یا رنگ های درخشان نشان میدهد. »