دهکده بین الملل ی کیهان ی

کد مطلب : 2387پیشنهاد ساخت یک دهکده بین المللی به تازگی از سوی آژانس فضایی اروپا (ESA)، در جستجوی معرفی نسل تازه ای از سکونت گاه های فضایی است.یوهان دیتریش ورنر، مدیرکل آژانس فضایی اروپا (ESA)، پیشنهاد ساخت یک دهکده بین المللی بر سطح ماه را داده است. این پیشنهاد درواقع یک راه حل غیرسیاسی برای جذب کشورهاست و مرزهای تازه ای را در کنکاش های کیهانی خواهد گشود.ناسا در حال حاضر تلاش میکند تا با استفاده از پرینت سه بعدی یک پایگاه فضایی در مریخ بسازد. بااین حال دهکده پیشنهادی ورنر میتواند به دانشمندان کمک کند تا استفاده از این تکنولوژی (پرینت سه بعدی) را جایی نزدیک تر به خانه (کره زمین) مورد آزمایش قرار دهند. البته ایده پرینت سه بعدی بر سطح کرهی ماه چندان جدید نیست. پیش ازاین فاستر و همکاران در طراحی یک ماه نشین چهارنفره با استفاده از تکنولوژی پرینت سه بعدی با آژانس همکاری داشته اند. اما در مقایسه با طرح فاستر، دهکدهی مذکور به طور قابل ملاحظه ای پیچیده تر است.به گزارش بیبیسی، ورنر گفته است که « قرار نیست این دهکده تنها چند خانه، یک کلیسا و تالار شهر باشد. هدف آن باید جذب همکارانی از سرتاسر دنیا باشد که با روباتیک، مأموریت های فضایی و ماهواره های ارتباطی پشتیبان به این اجتماع کمک میکنند.»او که به تازگی و از یکم جولای امسال، رئیس جدید آژانس فضای اروپا شده همچنین در گفت وگویی با اشپیگل درباره رؤیایش برای ساختن یک کلونی در ماه بیان چنین اظهار کرده است:« رویای من پرواز به ماه و ساختن ساختمان های دائمی در آنجا با استفاده از مواد خامی که آنجا یافت میشود، است. برای مثال، ریگولیث یا غبار ماه، میتواند برای ساخت نوعی بتن به کار برود. با استفاده از پرینترهای سه بعدی میتوانیم انواع و اقسام چیزها را با استفاده از بتن ماهی بسازیم؛ مثلاً خانه، خیابان، رصدخانه و غیره.»ورنر در این گفت وگو ضرورت احداث دهکده بین المللی در فضا را چنین عنوان کرده است: «ایستگاه بین المللی فضایی کمی سنگین شده، اما همچنان یک ماشین تحقیقاتی فوق العاده است. ما قطعاً باید حداقل تا سال 2024 به استفاده از آن ادامه دهیم. آمریکاییها خواهان این امر هستند، و همین طور روس ها. فقط ما اروپاییها هستیم که همچنان مرددیم. کمترین کاری که میتوانیم بکنیم این است که با شرکایمان همراه باشیم. علاوه بر این، باید به فکر برداشتن محدودیت دسترسی باشیم. در حال حاضر، درهای ایستگاه فضایی بین المللی به روی همهی کسانی که خواستار انجام آزمایش در آنجا هستند، باز نیست. برای مثال به چینیها و هندیها اجازهی ورود داده نمیشود، چراکه آن ها در ساخت ایستگاه سهمی نداشته اند. ما باید از این شکل جامعهی بسته دور شویم. به همین خاطر هم هست که من پیشنهاد ساخت دهکده ای در کرهی ماه را مطرح کردم، که درش رو به همهی ملل باز باشد».ورنر در بخشی دیگر از سخنانش در خصوص آمادگی برای اجرای این پروژه نیز چنین گفته است: « انسان از رویای قدم زدن بر سطح مریخ دست بر نخواهد داشت، اما حداقل تا سال 2050 این اتفاق رخ نخواهد داد. چالش های پیش روی این کار بسیار بزرگ اند، و ما هنوز تکنولوژی موردنیاز برای تکمیل چنین پروژهی عظیمی را در اختیار نداریم. اول از همه اینکه، سفر به مریخ در شرایط کنونی، بسیار طول خواهد کشید. ضمن اینکه فرستادن فضانوردان به یک سیارهی برهوت، آن هم برای یکی دو سال، مسئولیت بزرگی است.»