طراحی مینیمالیستی در اتاق نشیمن

کد مطلب: 2674آمریکاییها بعد از جنگ جهانی دوم خصلت عجیبی پیدا کردند. آنها عاشق بریزوبپاش شدند. پیروزی در جنگ جهانی دوم آنها را آنقدر غره کرده بود که مصرف گرایی را به نهایت رساندند؛ حتی در هنر معماری. هنوز چند سالی از پایان جنگ جهانی دوم نگذشته بود که سروکله ساختمان های بلند در شهرهای مختلف آمریکا با طراحیهای داخلی خاص پیدا شد؛ خانه هایی مجلل با انواع و اقسام وسایل تزئینی. این وضع در نیمه دوم دهه 50 میلادی به حد خودش رسید تا اینکه در نهایت طبق روال همیشه، جنبشی در مخالفت با جریان پیش روی مردم به راه افتاد؛ جریانی که قرار بود ساده گرایی را به مردم نشان دهد.سبکی تازه به نام مینیمالیسم یا ساده گرایی به راه افتاد. با این هدف که مصرف گرایی حتی در دکوراسیون خانه به حداقل برسد. در مینیمالیسم دیگر خبری از بریزوبپاش نیست. مینیمالیست ها فقط عناصر اصلی دکور را حفظ میکنند و اضافه ها را کنار میگذارند؛ البته با فوت وفن خاصی که امروز با مدرنیته آمیخته شده و وضعیت عجیبی به وجود آورده است. این روزها خیلیها با سادگی خیال رسیدن به فضای پست مدرن را دارند؛ دقیقاً همان چیزی که حس متفاوت بودن را القا میکند!همه چیز ساده و خنثیخانه هایی با طراحی مینیمال یک مشخصه مهم دارند؛ تنوع رنگ ها در آنها بسیار اندک است و بیشترشان سفید هستند با ترکیبی از خاکستری، سیاه و مشکی. شاید در خانه های امروزی رنگ ها کم کم وارد شده باشند اما این رنگ ها فقط رنگ هایی روشن و ملایم هستند. در اتاق نشیمن یک خانه مینیمالیستی همه اجزا باید ساده و خنثی باشند؛ قاب عکس ها ساده و یک دست و مبل ها به دور از هر تشریفاتی. در این خانه ها نباید تجملی به چشم بخورد بلکه سادگی و درعین حال طراحی خاص اشیاست که حرف اول و آخر را میزند.نقش مهم پنجره هاپنجره ها در طراحی یک اتاق نشیمن مینیمال نقش مهمی دارند. در این خانه ها پنجره های اتاق اصلی بزرگ هستند، طوری که تمامی دیوار را میگیرند. در بیشتر موارد هم خبری از پرده نیست برای اینکه رنگ چهارچوب های پنجره باید مکمل اجزای دکوراسیون داخلی باشد. اگر پرده ای هم آویزان شود باید بدون طرح و با رنگی یکنواخت باشد؛ بدون هیچ آویز اضافه ای. مینیمالیست ها معتقدند استفاده از والان و آذین بندی سادگی را از بین میبرد؛ البته تازگیها استفاده از کرکره های بامبو باب میل ساده گراها شده و طرفدار زیادی هم پیدا کرده است.اهمیت نورطرفداران این سبک با پرده رفاقتی ندارند برای اینکه به نور اهمیت زیادی میدهند؛ آن قدر که حتی چراغ های این جور خانه ها خاص و به اشکال خاص هندسی انتخاب میشود. در این خانه ها معمولاً آباژورهای زمینی با شکل و شمایل خاص وجود دارد و نور خانه هم با استفاده از چراغ هایی در گوشه های اتاق تأمین میشود. شب این خانه ها کم نور و آرامش بخش است و روزشان پرنور و انرژیزا.مبلمان خانه های مینیمالهمیشه شروع کار در خانه های مینیمال با مبلمان است چون معمولاً بزرگ ترین وسیله ای که در هر خانه ای قرار میگیرد، مبل ها هستند. برای اینکه اتاق ساده به نظر برسد باید مبلمان را ساده انتخاب کنید. هرقدر تعداد مبلمان کمتر باشد، بهتر است. ببینید کدام یک از اجزای مبل را بیشتر استفاده میکنید بعد سراغش بروید. یادتان باشد این وسط راحتیها نباید قربانی شوند. مبل های دو یا سه نفره درست است که فضای زیادی را اشغال میکنند اما در چیدمان یک خانه مینیمال بهترین هستند، با این حال باز هم میتوانند به سلیقه شما جزء دورریختنیها باشند.انتخاب مبلمان و نحوه قرارگیریشان در سبک مینیمالیسم مسئله بسیار مهمی است. رنگ مبل ها یا روشن و کرم است که به زنده تر شدن فضا کمک میکند یا سیاه که با ترکیب دیوارها جور دربیاید. مبل هایی با روکش های طرح دار و گل دار اصلاً وارد خانه مینیمالیست ها نمیشود. در مورد انتخاب طرح مبل هم بهتر است حتیالمقدور مبل هایی با اشکال هندسی منظم و بدون منحنی انتخاب شود؛ مبل هایی با کاناپه های راحت و دو یا سه مبل دیگر در کنارشان همراه میز وسط که آن هم شکل هندسی خاصش خیره کننده است؛ ساده اما با زاویه های بریده!دیوارهادیوارها در خانه های ساده گرا به اندازه باقی اجزا اهمیت دارند. خیلی از ما عادت داریم دیوارهای خانه مان را از هر آنچه دوست داریم، میپوشانیم؛ لوح های تقدیر دوران تحصیل بچه ها، عکس های پدر و مادر یا لحظات خاص خانواده، بشقاب های قدیمی و عتیقه مادربزرگ ها و... اما در خانه های مینیمالی از این خبرها نیست. دیوارها صاف و ساده اند با رنگی سفید یا خنثی؛ حتی بدون هیچ بافت یا نقش اضافه. برای این است که در خانه های مینیمالیستی کاغذدیواریها کمتر پیدایشان میشود و درنهایت دیوارهای خانه میتواند فقط یکی، دو تابلوی نقاشی خاص داشته باشد.کف اتاق نشیمن باید به غیر از پایه های مبل ها و فرش ها هیچ وسیله دیگری نداشته باشد. درواقع نباید هیچ چیز بیهوده ای روی زمین باشد؛ نه خبری از تلنبار شدن گل های خانه در گوشه اتاق باشد و نه روزنامه ها و کتاب های انباشته شده. کف زمین هرچه صاف تر و یک دست تر باشد، خانه ساده تر و بهتر نشان داده میشود؛ آن قدر که خیلی از مینیمالیست ها برای نشان دادن اوج سادگی خیلی اوقات بیخیال فرش ها هم میشوند. سطح روی میزها هم باید همین طور باشد. در یک طراحی مینیمالی هیچ وسیله ای روی میزها قرار نمیگیرد. رومیزی که اصلاً! اما به ندرت یک یا دو دکوری روی میزها میگذارند؛ آن هم با شکل های خاص هندسی وگرنه گذاشتن ظرف های کریستال و تزئینی ممنوع است!همه وسایل کاربردی استدر یک خانه مینیمالیستی فقط لوازمی پیدا میشود که واقعاً به آنها احتیاج است. در این خانه ها برخلاف خانه های مدرن تجملی امروزی هر وسیله ای برای خودش کارکردی دارد و وسیله ای به اسم دکوری تقریباً از فهرست خرید صاحب خانه حذف شده است. برای اینکه زیاد هم سخت نباشد، لازم است فقط یک جواب روشن برای این سؤال داشته باشید؛ اینکه آیا وجود این وسیله واقعاً به دردتان میخورد؟.