بر سرقبوض مشترک دعوا نکنید

کد مطلب : 2885 قبض های مشترک آب و گاز در آپارتمان ها همیشه میتواند دردسرساز باشد چون در آنها دقیقا معلوم نمیشود که سهم هر واحد چه میزان است. برای همین ساکنان هر کدام از واحدها با توسل به ظن و گمان، حدس میزنند که برخیها بیشتر از دیگران آب و گاز مصرف میکنند. بعد از هدفمندی یارانه ها و گران شدن نرخ حامل های انرژی این اختلافات در آپارتمان ها شدت گرفته و برخی اختلافات را به درگیری و نزاع کشانده چرا که هنور آپارتمان نشین ها نتوانسته اند در این زمینه به توافق برسند. البته در برخی آپارتمان ها تقسیم مبلغ قبوض به تعداد اعضای ساکن در ساختمان یا تقسیم بندی براساس تعداد واحد، ملاک عمل قرار میگیرد ولی با وجود این هنوز هم کسانی هستند که معتقدند این روش ها نمیتواند کاملا عادلانه باشد. این در حالی است که عده ای بر این باورند که چون در طول روز ساعات کمی را در آپارتمانشان حضور دارند و وقتی نیز که در واحدشان هستند از آب و گاز کمی استفاده میکنند و مثل سایر واحدها مهمان هم ندارند در پرداخت قبوض مشترک حق شان ضایع میشود. البته هیچ کدام از این استدلالات از نظر قوانین آپارتمان نشینی موجه نیست چون قانون، ملاک ثابتی را تعیین کرده که چه قبل از قانون هدفمندی و چه بعد از آن قابل استناد است.هر که بامش بیش برفش بیشترقانون میگوید برای پرداخت سهم هر واحد از مبلغ قبوض مشترک باید مساحت هر واحد ملاک قرار بگیرد به طوری که اگر مساحت یک واحد در آپارتمان دو برابر مساحت سایر واحدهاست مالک یا مستاجر واحد بزرگ تر باید 2 برابر سهم دیگران، هزینه آب و گاز را بپردازد؛ این مساله در مورد هزینه شارژ ساختمان هم صدق میکند. البته قوانین امور املاک و عقد اجاره تاکید دارد که علاوه بر مساحت، توافق شرکای ساختمان نیز میتواند ملاک تقسیم بندی هزینه قبوض باشد یعنی آنها میتوانند یا تعداد واحدها یا تعداد استفاده کنندگان را ملاک این تقسیم بندی قرار دهند. بنابراین توافق اعضای ساختمان در مورد پرداخت قبوض و هزینه شارژ قسمت های مشترک معتبر است اما اگر مالکان چنین توافقی نداشته باشند و حتی اگر فقط یک نفر مخالف وجود داشته باشد، سهم هر یک از مالکان یا استفاده کنندگان (مثل مستاجر) از هزینه های مشترک آن قسمت که ارتباطی به میزان مساحت و زیربنا ندارد (مانند هزینه های سرایداری، نگهبان، متصدی، آسانسور، باغبان، تزئینات قسمت های مشترک) به طور مساوی بین مالکان و مستاجران مستقر در ساختمان تقسیم میشود. پس در بحث هزینه های مشترک آپارتمان ها و این که بر چه مبنایی تعیین میشوند و آیا قابل اعتراض هستند، گفته میشود تعیین نحوه محاسبه هزینه های مشترک قبل از هر چیز به اراده و تصمیم اهالی ساختمان برمیگردد که میتوانند آن را به هر نحوی تعیین کنند. اما در هر صورت اگر هر یک از واحدها در مورد سهمیه یا میزان هزینه مربوط به سهم خود معترض باشند، میتوانند به مدیر ساختمان مراجعه و تقاضای رسیدگی کنند و در صورت رد اعتراض یا ترتیب اثر ندادن به اعتراض به دادگستری مراجعه کنند.اختیارات مدیر آپارتماندر این میان عده ای این سوال را میپرسند که اگر مالک یا مستاجری از پرداخت هزینه های مشترک ساختمان امتناع کرد مدیر تا چه حدی اختیار دارد و آیا میتواند آب، برق یا گاز و... این واحدها را قطع کند؟ که قانون امور املاک و عقد اجاره پاسخ میدهد در صورت خودداری مالک یا مستاجر از پرداخت سهم خود در گام نخست باید مراتب را به وسیله اظهارنامه با ذکر مبلغ بدهی و صورت ریز آن به این فرد ابلاغ و هزینه ها را مطالبه کند. اما اگر ظرف مدت 10 روز از تاریخ ابلاغ اظهارنامه بدهی پرداخت نشد مدیر میتواند از دادن خدمات مشترک مثل شوفاژ، تهویه مطبوع، آب گرم و... خودداری کند اما اگر این کار امکانپذیر نباشد مثلا هر یک از مالکان کنتور آب مستقل داشته یا آب گرم و مخزن مستقل داشته باشند یا قطع آن خدمات در فرد خاطی اثرگذار نباشد، مدیر میتواند به دادگاه شکایت کند. دادگاه به چنین شکایاتی خارج از نوبت رسیدگی میکند و واحد بدهکار را از دریافت خدمات دولتی که به مجموعه ارائه میشود، محروم میکند و تا 2 برابر مبلغ بدهی، این فرد را جریمه خواهد کرد. البته مالک یا مستاجر هم حق دارد به نظر مدیر ساختمان و هزینه های او معترض شود و ظرف مدت 10 روز از تاریخ اظهارنامه به دادگاه شکایت کند.