درسی برای سازندگان مدعی

مسعود یوسفیهمان طور که ایستاده ، می بیند یک نفر کارگر ته سیگارش را داخل ملات سیمان می اندازد . فورا کار را متوقف و کارگر را مجبور می کند ته سیگار را پیدا کند و آن را دور بیندازد . استدلالش هم این است که این ته سیگار به مرورزمان سیمان را از داخل پوک می کند و باعث تخریب بنا می شود . یک سال بعدازاین ماجرا ، وقتی که برای انجام کاری به «داردراز» رفته بودم ، با چشمان حیرت زده و البته نگران دیدم که پل داردراز چگونه در برابر یک سیل عظیم و ویرانگر که به دنبال سه روز بارندگی پی درپی در منطقه راه افتاده بود مقاومت می کند و از جایش تکان نمی خورد . یکی، دو روز بعد ، وقتی که سیل فروکش کرد و من و همراهانم توانستیم خودمان را با پای پیاده به «شول آباد» ، مرکز بخش زز و ماهرو برسانیم در طول مسیر دیدیم که چطور سیل ، جاده و خانه روستاییان و هر آنچه را که بر سر راهش بوده ویران و نابود کرده است . شنیدیم سیل ، 7 دهنه پل بالادست را از نیز جا کنده و با خود برده و وقتی از ما درباره پل داردراز پرسیدند گفتیم پل سر جایش است ، محکم و استوار ! آنها از این وضعیت تعجب کرده بودند . مدتی بعد آقای سام ، سازنده و ناظر پل داردراز را در اداره کل راه و ترابری– وقت - استان لرستان دیدم؛ باورکردنی نبود که این مرد ساده ، ر ها و بی آلایش سازنده آن پل پابرجا و ستیهنده در برابر آن سیل ویرانگر بوده باشد؛ میانه سال بود و تحصیل کرده . حکایت آن روز داردراز را برایش گفتم؛ چیزی نگفت ، فقط خندید و راهش را کشید و رفت … این را گفتیم که شاید حکایت پل داردراز ، واقع در یک منطقه پرت و دورافتاده در بین مرز لرستان و اصفهان ، درس عبرتی باشد برای مسئولان و سازندگان مرکزنشین و بعضا مدعی، در قبال اخبار تأسف باری همچون : «سوراخ شدن سقف تونل توحید» ، «کشته شدن 11 نفر در جریان سیل پایتخت» ، . . . و الخ