کعبة العشاق باشد این مقام

کد مطلب: 3078آرامگاه مولانا شاعر و عارف مشهور ایرانی در شهر قونیه است؛ شهری مذهبی که در مرکز کشور ترکیه و در شمال استان آنتالیا و جنوب آنکارا واقع شده است. قونیه پایتخت علاءالدین کیقباد پادشاه سلجوقیان روم بود و این شهر به برکت حضور پدر مولانا ( سلطان العلماء بهاء ولد ) به یکی از مراکز تدریس علوم دینی تبدیل شد. مولانا که از 14 سالگی به همراه پدر در قونیه سکنی گزیده بود در 17 دسامبر 1273 میلادی مصادف با 27 جمادیالاول سال 672 هجری قمری در سن 59 سالگی در قونیه وفات یافت. مقبره مولانا همه ساله زیارتگاه ارادتمندان وی بوده و این شهر را همچنان زنده نگاه داشته است.مقبره مولانا که در حال حاضر به عنوان سمبل شهر قونیه از آن یاد میشود، در واقع محل سکونت پدر و خانواده مولوی به هنگام اقامت وی در قونیه بوده است. پدر مولانا پس از مرگ در همین خانه به خاک سپرده شد و مجالس سماع مولانا نیز در همین خانه برگزار میشده است. مولانا نیز پس از مرگ در همین مکان دفن شد. همچنین بهاءالدین، پسر مولانا، بعضی از اقوام و یاران و مریدان وی ازجمله صلاح الدین زرکوب و حسام الدین چلبی نیز در این مکان آرمیده اند. ساخت مقبره مولوی بلافاصله پس از مرگ او در سال 672، توسط تبریزلی بدرالدینِ معمار با کمک های مالی همسر سلیمان پروانه، امیر سلجوق، و پسر مولوی آغاز شد و ساخت آن در سال 673 (1274 میلادی) به پایان رسید. تصور کارشناسان امروزی بر این است که این بنا در ابتدا با شکلی استوانه ای و گنبدی مخروطی، بر 4 ستون تکیه داشته است. در سال 1396 میلادی و بار دیگر در زمان حکومت بایزید دوم، سلطان عثمانی، این بنا تعمیر و بازسازی و دیوارهای درونی آن به طرح و نقاشی مزیّن شد. کل این بنا ازجمله برج مخروطی شکل آن، که از کاشیهای سبز و فیروزه ای پوشیده شده، از قدیم به گنبد سبز معروف بوده است. بر دیواره گنبد «بسم الله» و «آیه الکرسی» به رنگ آبی تیره نقش شده و بر فراز آن یک ستاره و ماه طلایی نصب شده است.مقبره مولانا دارای گنبد بزرگ سبز رنگ 16 وجهی است که مخروطی در بالای آن قرار دارد. این گنبد در سال 1397 میلادی توسط کارابان اوغلو ساخته شده و بر بالای آن با هنر کاشیکاری آیه الکرسی نقش بسته است. در بالای در ورودی مقبره، این بیت شعر به زبان فارسی نوشته شده است:کعبه العشاق باشد این مقام هر که ناقص آمد اینجا شد تمام در سالن اصلی این موزه قبر مولوی از جنس مرمر آبی را میتوان دید که با یک پارچه مخملین و طلادوزیشده بزرگ که روی آن آیات قرآن نوشته شده و سلطان عبدالحمید دوم در سال 1894 میلادی به این حرم اهدا کرده پوشانده شده است. در کنار قبر مولوی قبر پدرش، بهاءالدین ولد، به صورت ایستاده قرار دارد. قبر پسر مولوی، سلطان ولد و دیگر شیوخ صوفی نیز دورتادور حرم قرارگرفته است. روی قبر مولوی و پدرش و چند تن دیگر از شیوخ عمامه هایی بسیار بزرگ قرار دارد که نماد اقتدار و نفوذ معنوی آنان است. این بنا به زمان سلجوقیان بازمیگردد و مسجد و دیگر سالن های آن در زمان سلاطین عثمانی به آن افزوده شده است.