حیات در سینما و معماری

کد مطلب:3215سیامک سرمدی*هم سینما و هم معماری، هر دو یک «تصویر» اند . با این تفاوت که سینما تصویری متحرک است . ( Moveیعنی حرکت که با movie به معنای فیلم ارتباط معنایی دارد ) . اما معماری نمایی است ساکن و بی حرکت . جالب اینجاست که در فلسفه جمع «سکون»و« حرکت» ممکن نیست . اگر به ساحت فلسفه هنر وارد شویم ، وضع فرق می کند . در فلسفه هنر ، «حرکت» نقطه مشترک هر دو هنر معماری و سینما است . با این تفاوت که در معماری، حرکت ، ساکن است و به بیننده ای که آن را نگاه می کند منتقل می شود و سینما هم که خود ذاتا دارای حرکت است .از همین جاست که می توانیم از روی حرکت مستتر در معماری «فرم» را در ساختمان پیدا کنیم . تاکنون به معماری بناهایی که در آنها از اشکال منحنی، استفاده شده است دقت کرده اید که چگونه در مسیر انحناهای خود ، حرکت را به بیننده منتقل می کنند ؟ سینما و معماری پیوندهای غنی و تنگاتنگی با یکدیگر دارند . شما نمی توانید صحنه پردازی را در سینما پیدا کنید که از فضاسازی در معماری فارغ باشد . معمارانی هم بوده و هستند که به این قرابت و خویشاوندی واقفند و دست به خلق آثار ارزشمندی در سینما زده اند . سینما به دلیل حدومرز بی پایانی که در حیطه تخیل و واقعیت دارد ، ابزار مهمی برای نوآوری و شکوفایی در معماری و فضای ذهنی معماران است . امروزه در جهان با مطالعه ریخت شناسی شهرهای معاصر و بناهای آنها از منظر حرکت ، میان سینما و معماری رابطه تعاملی و جالب توجهی به وجود آمده است . توجه سینما به فضاهای شهری، که لزوما موردنیاز صحنه های فیلم است و حضور پررنگی که این فضا ها در فیلم های سینمایی دارند نوعی پویایی و تعامل بین معماری و فیلم سازی به وجود آورده است . نگاه هر دو هنر معماری و سینما به «زندگی» است . علاوه بر این موضوع ، هر دو هنر قائم و استوارند بر عنصر «دیدن» . معماری درست مانند سینما یک روایت بصری است . یک بنا یا ساختمان مانند یک رسانه تصویری قدرتمند ، هم روح زمان و هم فرهنگ مردمان را به بیننده منتقل می کند . اگر معماری ساختمانی را آشفته ببینیم بی تردید آشفتگی و بر هم ریختگی رفتار و افکار و فرهنگ ساکنان و مردمان آن برایمان برجسته تر می شود . درواقع معماری، بازتاب و رد اثری از زمانه انسان های هر عصر است که ما آن را به عیان « می بینیم .»هم سینما و هم معماری این ظرفیت را دارند که فضا و مکان را تجربه و مدیریت کنند البته با یک تفاوت . و آن اینکه معماری «مکان» را برای خلق زندگی اصل قرار می دهد و بر آن اساس بنا را می سازد . در این فرآیند «زمان» را از کنار «مکان» عبور می دهد . اما در سینما «زمان» یا تایم اصل است و دوربین «مکان» را از کنار «زمان» عبور می دهد . این تفاوت فلسفی، بازهم بر خویشاوندی این دو مقوله هنری با هم دلالت دارد چراکه هردو از یک اصل و ساحت هستند . هردو «روح زندگی» را در مصنوعات خود می دمند . *کارشناس معماری