رعایت حقوق دیگران در آپارتمان

کد مطلب: 3236 اصلاً فکرش را نمیکردم با گفتن موضوع گزارش ، درد دل همکاران شروع شود و به نظر نمیآمد آپارتمان نشینی این همه هیاهو داشته باشد.یکی از صدای بلند خانم واحد کناری گله مند بود که وقتی صحبت میکند همه حرف هایش را تمام 12 واحد میشنوند! آن یکی از مرد همسایه میگفت که بیتوجه به عالم همسایگی کفش کثیفش را حین عبور از پله ها با پادری جلوی واحد آنها تمیز میکند. یکی دیگر میگفت: آپارتمان ما 4 واحد بیشتر ندارد اما ازآنجاکه ساکنان طبقه دوم و چهارم با هم رابطه خوبی ندارند حتی نظافت پله ها نیز با مشکل مواجه شده است. هرچند روز یک بار هم صدای دعوای اعضای این دو خانواده در تمام ساختمان میپیچد.داستان کتک کاری شدید بین اعضای 2 واحد از آپارتمان هم که توسط یکی دیگر از همکاران مطرح شد شنیدنی است : «فقط یک شب میهمان یکی از واحدها خودرواش را داخل پارکینگ واحدی که خالی بود پارک کرده بود، همین».به همه اینها اضافه کنید دعواهای زن وشوهری بعضیها را! بدبختانه در این گونه موارد خانوادگی نه جایی برای دخالت و پا درمیانی و نه حتی امکان کمک گرفتن از پلیس وجود دارد. فقط باید امیدوار بود دعوا قبل از رسیدن به وقت خواب ختم به خیر شود. متاسفانه این ماجراها و مشکلات آپارتمان نشینی دیگر برای بافت شهری امری خارج از عرف نیست. همه ما به نحوی با آن سروکار داریم و نیز مجبوریم با این شرایط مدارا کنیم.خانه های سنتی و مدرنآپارتمان نشینی زیرمجموعه ای از روابط اجتماعی است که ناگزیر از قوانین اجتماعی پیروی میکند. ازآنجاکه آپارتمان محل سکونت افراد است و تمام اتفاقات و مراحل مختلف زندگی اعضای خانواده در همین محل شکل می گیرد و از آن تاثیر میپذیرد، بهتر است همه افراد برای ایجاد آرامش و آسایش بیشتر و در عین حال حفظ و ارتقای موقعیت اجتماعی و خانوادگی خود، با قوانین اجتماعی مربوط به آپارتمان نشینی آشنایی کامل داشته باشند و در انجام و رعایت کامل آن بکوشند اما متاسفانه شرایط نامطلوبی که آپارتمان نشینی در ایران دارد نشان میدهد مردم برای آشنایی با این اصول و قوانین آن چندان علاقه ای ندارند. به ویژه آنکه از تغییرات ایجادشده در خانه های سنتی زمان زیادی نمیگذرد.وقتی موضوع گزارش را با دکتر حسین آقاجانی مطرح میکنم نقبی میزند به خانه های قدیمی و سنتی و صندوق خانه و مهمان خانه و اتاق های قدیمی. این جامعه شناس میگوید: در گذشته و طبق معماری سنتی معمولاً در چهار طرف حیاط خانه تعدادی اتاق قرار داشت و این اتاق ها گاهی به اتاق های فصل زمستان و تابستان تقسیم میشد. در خانه های قدیمی چیزی به نام صندوق خانه یا پستو، مهمان خانه و بالاخانه در نظر گرفته شده بود. همه این اتاق ها کارکردی داشت. در آن دوره تعریفی که از خانه در معماری سنتی ما وجود داشت با فرهنگ ما عجین شده بود اما به دلیل مسائل شهرنشینی و صنعتی و ازدیاد جمعیت بدون آنکه متوجه شویم شیوه معماری غربی در زندگی و ساختار خانه ما جای خود را باز کرد. جالب آنکه به محض این دگرگونی در جامعه ایران واژگان جدیدی نیز به همراه این معماری غربی به درون خانه های ما آمد. واژه هایی مانند هال، سالن، بالکن، تراس، شومینه و آشپزخانه اپن... از طرف دیگر مساحت این آپارتمان ها روزبه روز کمتر شد.وی ادامه میدهد: در زبان فرانسه آپارتمان به خانه ها و سکونت گاه هایی گفته میشود که در یک مجموعه مسکونی قرار میگیرند اما جالب است که این واژه آن قدر در فرهنگ ما جا افتاده که بدون آنکه متوجه شویم کارکردهای پنهان و آشکار ما را تحت الشعاع خود قرار داده است. در غرب برای آپارتمان تعریف مشخصی شده و ساختمان سازیها بر اساس همان تعریف است. مثلاً اطراف آپارتمان باید فضای سبز در نظر گرفته شود. در حالی که آپارتمان سازی در ایران نه ویژگیهای غربی را دارد و نه ویژگیهای خانه های سنتی ایرانی را. متاسفانه در ایران ساخت مجموعه های آپارتمانی با کیفیت پایین و بدون توجه به بافت فرهنگی جامعه ما، روز به روز شتاب بیشتری می گیرد. آقاجانی بلندی صدای خانواده ها را مشکل دیگری در سلب آرامش همسایه ها بیان میکند و میافزاید: بلند صحبت کردن از عادات برخی افراد است. این موضوع را بارها در مترو، اتوبوس و تاکسی حتی در صحبت کردن با تلفن همراه دیده ایم. همین موارد در راهروهای آپارتمان ها هم اتفاق میافتد. خداحافظی مهمانان در داخل پله های ساختمان و حتی جلوی در آپارتمان بیشتر از 20 دقیقه طول میکشد. این امر بارها باعث ایجاد ناراحتی، مشکلات عصبی، کدورت و دعوا بین همسایه ها شده است.باز هم فرهنگ سازی حرف اول را میزنداما آیا راهکاری وجود دارد که بتوان این همه هیاهو و دغدغه را از آپارتمان نشین ها دور کرد؟.آقاجانی در این باره معتقد است: باید فرهنگ همیاری، همکاری و همفکری را به جامعه ایرانی که مردمانش آپارتمان نشین هستند برگردانیم تا آرامش به ساکنان آپارتمان ها برگردد.وی به ماجرایی که چندی پیش شاهد آن بوده اشاره میکند و میگوید: در مجتمعی مسکونی همسایه طبقه سوم، به مناسبتی مراسم مذهبی برگزار کرده بود و از طرفی در طبقه چهارم همان مجتمع برای فرزند خانواده جشن تولد گرفته بودند. تداخل این دو برنامه کاملاً متفاوت باعث درگیری این دو خانواده شد. به حدی که پلیس مداخله کرد. اینجاست که همکاری و همفکری ساکنان آپارتمان ها می تواند موثر باشد.وی ادامه میدهد: علاوه بر این انبوه سازها هم باید ویژگیهایی را که مربوط به آپارتمان سازی است رعایت کنند. متاسفانه هرچند زندگی در آپارتمان از فرهنگ غرب به کشور ما واردشده است اما فرهنگ و امکانات مربوط به این موضوع در ایران رعایت نمیشود. این جامعه شناس با بیان اینکه توسعه آپارتمان نشینی به این شکل اشتباه است، میگوید: در زمان ساخت مجتمع های آپارتمانی باید برآوردهای لازم صورت گیرد که آیا منطقه برای آپارتمان سازی با استانداردهای لازم مناسب است یا خیر؟ ضمن آنکه باید برای جمعیت مهاجری که معمولاً در این آپارتمان ها ساکن می شوند امکانات رفاهی، درمانی و بهداشتی در نظرگرفته شود.