جاده مسکن سازی در دست تعمیر است

کد مطلب: 3362 می بینید کار روزگار را؟ قرار بود روز پنج شنبه گذشته انتخابات نظام مهندسی به خوبی و خوشی برگزار شود و برود پی کارش و ما از دست این شبکه های اجتماعی در فضای سایبری و گروه های مجازی راحت شویم. ولی نشد که بشود، تازه با این اختلال در سیستم رای گیری و ابطال انتخابات در بعضی استانها، بدتر هم شد. باور بفرمایید هر روز صبح که گوشی را نگاه میکنیم میبینیم در چندین و چند گروه عضو شده ایم و همین طور خبر، اعلان، اعلام، عکس، اطلاعیه و اخطاریه است که سرازیر می شود به سمت ما. در بیشتر مواقع هم گوشی زبان بسته از این همه پیغام و پسغام و کامنت و لایک، هول شده و نیمه سکته ای زده و عین حشره امشی خورده، اصطلاحاً میهنگد! پیامک های تبلیغاتی هم که عین ریگ بیابان سرازیر است. دوستان عزیز، به قول گفتنی ما حقوق دان نیستیم، از قضا سرهنگ هم نیستیم، ما تنها یک نهنگ دریای روزنامه نگاری هستیم که حق رأی در انتخابات نظام مهندسی را هم ندارد. این دوره که دیگر گذشت، ولی به جای این کارها بهتر نیست در هر اداره، سازمان و شرکتی که هستید، در سال های آینده مقوله های روابط عمومی، نشریه، سایت و خبرنگار را جدیتر بگیرید تا دفعات بعد ان شاءلله نتیجه بهتری بگیرید؟.حضور غیرفیزیکی!مقدمه اول: در هر ساخت وسازی کارهایی وجود دارد که انجام آنها از نظر قانونی و فنی، در حیطه کاری کاردان های فنی ساختمان قرار دارد.مقدمه دوم: به گفته مهدی مؤذن، رئیس شورای مرکزی کاردان های فنی ساختمان، سهم کاردان ها از ساخت وساز در استان تهران صفر است.مقدمه سوم: بر اساس آمارهای ثبت شده، 60 هزار کاردان فنی و 320 هزار مهندس داریم. یعنی تعداد مهندسان بیش از پنج برابر کاردان هاست.مقدمه چهارم: در حال حاضر کارهایی که در ساخت وساز باید توسط کاردان ها انجام شود، بدون حضور کاردان ها انجام میشود.سؤال فنی: چگونه است که کاردان ها حق کار ندارند ولی وظایف آنها انجام میشود؟.سؤال غیرفنی: برای پاسخ به سؤال فوق نیاز به این همه مقدمه چینی بود؟.کارگران حقوقدان!برخی از دلسوزان صنعت ساختمان از کمبود و نبود نیروی کار متخصص و دوره دیده گلایه کرده و ارتقای کیفی ساخت وساز را به داشتن کارگر دوره دیده و دارای کارت مهارت مرتبط دانسته بودند. مدیرکل آموزش فنیوحرفه ای استان تهران هم به تازگی اعلام کرده که «کارگران قانون کار را بلد نیستند». به نظر ما که این حرف خودش نوعی پیشرفت محسوب میشود و به خاطر همین میتوان امید داشت که سازمان مذکور، پس از برگزاری دوره آموزش «آشنایی با حقوق کار 1 و 2» برای کارگران عزیز و اطمینان از اینکه هیچ کارگری «قانون ندان» به سر کار نمیرود، برای آنان دوره های تخصصی جوشکاری، گچ کاری، بتن ریزی و آرماتوربندی هم برگزار کند.معیار سنجش!یکی از استادان دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی وقتی میخواست از ضرورت رعایت ایمنی در ساخت وساز صحبت کند اعلام کرد که «سالانه به اندازه سرنشینان دو هواپیمای غول پیکر تلفات جانی ناشی از بیتوجهی به نکات ایمنی برقی داریم!» البته قبلاً هم دیده شده بود که تعداد زیاد تلفات ناشی از حوادث و سوانح جاده ای در کشورمان را با کشته شدگان جنگ های منطقه مقایسه کرده بودند. میخواهم بگویم حُسن جان آدمیزاد این است که همیشه میتواند معیاری برای سنجش مدیریت و سوءمدیریت باشد و هر جا که تعداد تلفات بیشتر بود میتوان فهمید که باید مدیر مربوطه را تعویض کرد. ازاین رو پیشنهاد میشود سازمان استاندارد در این خصوص جدولی تهیه کند که ستون آن نشان دهنده متغیر عملکرد مدیریت و ردیف آن تعداد کشته شدگان بر حسب ماه یا سال باشد و بعد بر اساس ماه ها و تعداد تلفات، میله های روی آن جدول رسم شود و منحنی «مدیریت کشتگان» به دست بیاید. بعد میتوان آن جدول را در اختیار اداره آمار قرارداد تا برود و میزان مطلوبیت مدیریت رؤسای مختلف را بسنجد و نتایج آنها را به شکل میله ای و هیستوگرام نشان دهد.را به را، راه!یک روز بعداز اینکه همایش فرصت های سرمایه گذاری در راه، مسکن و شهرسازی به پایان رسید، وزیر مربوطه که هم مسئول مسکن است و هم راه، به مجلس رفت که نمایندگان او را ابقا کنند و قرار شد به «راهش» ادامه دهد. از قضا راهی که وزیر راه و شهرسازی در پیش گرفته بیش از آنکه به مسکن برسد به راه ختم میشد. حتی همایش فرصت های سرمایه گذاری هم پر از راه و به عبارتی «راه راه» بود؛ حمل ونقل هوایی، دریایی، جاده ای و ریلی که خودش به کندرو، تندرو، حومه ای و شهری تقسیم میشود. کاش چند تا از این راه ها، به خانه سازی و خانه داری میرسید ولی متأسفانه فعلاً که جاده در دست تعمیر است.هنر خالیآرایی!آب آمد از روغن چرب تر! هنر فنگ شویی کم بود، هنر «دکوراسیون مینیمال» هم آمد! چهار تا مبل سفید گذاشته اند وسط یک خانه 240 متری و آن گوشه سمت چپ خانه، انتهای راهرو هم یک شاخه بامبو از سقف آویزان است، بعد میگویند این دکوراسیون مینیمال است! مینیمال از داستان نویسی شروع شد، مثلاً «سحرگاه فردا او را تیرباران کردند» یا «حواسم نبود ، د و فنجان چای ریختم» شد داستان. بعد کشیده شد به سایر امور زندگی: روابط مختصر و چاق سلامتی و احوال پرسی و روابط انسانی به دوتا لایک و «ok» گفتن تقلیل پیدا کرد. حالا هم رسیده به دکور خانه ها و جای پشتی، قالی، سماور، بوفه های پر از چینی و غیره را دو تا تکه میز و صندلی فرفوژه و آباژور گرفته است... اما ما کماکان به مطول گویی علاقه مندیم.خوابنماشدگانمیگویند از یکی از مسئولان و متولیان ساخت وساز پرسیدند: شما با مقوله ای به نام «کارتن خواب» آشنایی دارید و میدانید به چه کسی «کارتن خواب» میگویند؟ طرف جواب داد: «بله، میدانم، به کسانی میگویند که موقع تماشای کارتون، خوابشان میبرد!» البته ناگفته نماند این سؤال و جواب در زمان شاه ملعون سابق اتفاق افتاده بود و ربطی به مسئولان فعلی ندارد. خوشبختانه مدیرانی که امروزه در رأس کار هستند کاملاً با مقوله نیاز جامعه به ساخت واحدهای جدید آگاهی و اشراف دارند، نمونه اش هم همین جناب آقای آخوندی، وزیر محترم راه و شهرسازی که چند روز پیش برای چندمین بار به زبان سلیس فارسی فرمودند: ما سالانه به یک میلیون واحد جدید در کشور نیاز داریم. امیدواریم ایشان در پایان دوره وزارتشان نشانی درست و دقیق چهار میلیون واحدی که در دوره ریاستشان ساخته شده است را بدهند، تا آنهایی که موقع تماشای کارتون، خوابشان برده سردرگم نشوند و راحت بتوانند خانه شان را پیدا کنند.اوناکوتاماشن!خبرآنلاین از قول فردی که وی را رئیس «مرکز پیش بینی زلزله» معرفی کرده تیتر زده «آیا ژاپنیها توانسته اند زلزله را پیش بینی کنند که ما نتوانسته ایم؟!» البته فرمایش ایشان (آقای دکتر محمد مختاری) صحیح است ولی در عوض ما توانسته ایم کارهایی بکنیم که ژاپنیها عمراً بتوانند از پسش بربیایند، نمونه اش همین خلق «مرکز پیش بینی زلزله» توسط خبرگزاری خبرآنلاین است که ما توانسته ایم ولی خبرگزاریهای ژاپنی نمیتوانند چنین مراکزی را راه اندازی کنند! ژاپنیها فوق فوقش بتوانند «پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله» داشته باشند که ما هم آن را داریم و رئیسش هم همین جناب دکتر مختاری هستند. البته گویا ژاپنیها در آن سرزمین دائم الویبره ساختمان های بسیار مقاومی در برابر زلزله های شدید هم ساخته اند که چون در اینجا، یعنی دقیقاً در همین جا که ما میخواهیم از ساخت وسازهای خیلی خوب خودمان و اتمام نوسازی تمامی بافت فرسوده کشورمان حرف بزنیم از اتاق فرمان اشاره میکنند که وقت برنامه مان به پایان رسیده و ما ضمن اینکه تا برنامه آینده، شما را با پرتقال فروش تنها میگذاریم، توجهتان را به ادامه برنامه جلب میکنیم!