غریبگی با چهره نوین شهرها

کد مطلب: 3531 هاله پیوندبا رشد کلان شهرها و ساخت وسازهای هر روزه و تولد آسمانخراش ها ،چهره شهر دستخوش تغییرات چشمگیری شده که گاه شهرمان به چشم خودمان هم غریبه میرسد.به بهانه این غریبگی با چهره نوین شهرها به دیدار حسن قاسمی نژاد راینی مدرس دانشگاه هنر اصفهان رفته و در خصوص این تغییرات و چرایی این بیگانگی با چهره شهر به گفتگو پرداختیم.به عنوان کارشناس مرمت آثار با توجه به سبک معماری که درگذشته داشته ایم نظر شما درباره معماری جدید در فضای شهری چیست؟با نگاهی افقی به منظرهای شهری در دوران تاریخی ایران،میتوان به این نتیجه رسید که ناهمگونی در معماری معاصر بیش از دوران تاریخی دیگر وجود دارد و این موضوع خود محصول چند عامل میباشد که مهم ترین آن را میتوان تغییرات زیاد در سنت معماری ایران ، ورود معماری غربی و عدم ارتباط درونی آن با معماری سنتی ایران و دیگری عدم توجه معماران در سده اخیر به قابلیت ها و ظرفیت های معماری ایرانی دانست.درنتیجه آن در کلان شهرها ،به گونه ای از معماری برمیخوریم که نمیتوان خاطره معماری ایرانی را به وضوح مشاهده نمود.شهرسازی امروز ما ازچه چیزی رنج میبرد و چاره کار چیست؟نظر به اینکه معماری در مقوله فرهنگ طبقه بندی میگردد،لذا به وجود آمدن یک الگوی مشخص در معماری ایرانی نیاز به برنامه ریزی در مقیاس ملی و با استفاده از نظرات جمعی متخصصان امر دارد،ضمن اینکه همین الگوی مشخص در سبک معماری شهری،خود از معضلات عمده بحث معماری ما است.برگشت به معماری سنتی را بر اساس تاریخ شهری چطور میبینید؟با نگاهی به تاریخ معماری ایرانی در دوره های مختلف می توان گفت که در کمتر دوره ای از تاریخ بازگشت به معماری دوره گذشته وجود داشته است،بلکه متناسب با فرهنگ اجتماعی ،تکنولوژی معماری روز و تغییرات در نگرش ها و سبک های هنری،تغییرات در سبک معماری به وجود آمده است .حال در دوره معاصر، آن بیانی از معماری قابل ارائه برای اجتماع است که با نگاهی به گذشته تاریخی،فرهنگ دوره معاصر را با خود همراه داشته باشد.دغدغه های جامعه معماری امروز ما چیست؟به نظرم مهم ترین دغدغه امروز ما در معماری ،نبوده پدیده ای به نام معماری ایرانی است که در آن بتوان ایرانی بودن را تجربه کرد و از سوی دیگر به وجود آمدن گونه های مختلف ساخت وساز در شهرهای کشور بدون توجه به ضوابط فرهنگی و عدم نگاه به شاخصه های ایرانی و سنتی در معماری معاصر غیرممکن میباشد.کمیسیون هنر و معماری شورای عالی انقلاب فرهنگی از بررسی پیش نویس سند معماری کشور خبر داده است.به نظر شما این سند با چه رویکردی باید تنظیم شود تا معماری ایرانی-اسلامی محقق شود؟این سند بایستی از یک سو فرهنگ معماری ایرانی اسلامی را در خود داشته باشد که در دوره های تاریخی متعدد معماری در مقیاس جهانی مطرح بوده است .داشتن فرهنگ معماری ایرانی اسلامی یعنی روح و اصالت هنر و فرهنگ معماری ایرانی اسلامی در آن نمایانگر باشد و از سمت دیگر،متناسب با پیشرفت های تکنولوژی جهان معاصر نیز حرکت کند و درمجموع میتوان گفت که ترکیب این دو نگرش است که هنر و معماری ایرانی اسلامی را ایجاد میکند.یکی از راه های حفظ فرهنگ، حفظ معماری و هنرهای یک مملکت است، پیشنهاد و راهکار شما به جامعه معماری و مهندسی کشور چیست؟رویکرد حفظ معماری سنتی منوط به حفظ فیزیکی معماری سنتی و نمونه های شاخص و منحصربه فرد آن و به وجود آوردن زمینه احیای بناها و مجموعه های تاریخی از طریق حفاظت و نگهداری آنها و حفظ مباحث نظری و فرهنگ به کاررفته در این آثار است.به نظر شما حضورچه طیف کارشناسانی در نظام مهندسی الزامی است؟به نظرم وجود افرادی در نظام مهندسی معماری کشور الزامی است که علاوه بر آشنایی با تخصص معماری و رویکرد جهانی نگاه عمیق تری به معماری ایرانی و زمینه های فرهنگی- تاریخی آن داشته باشند.