نمایشگاه مطبوعات در دوران رکود

کدمطلب:3820 مدتی بود که با خود میاندیشیدم کجای کار را اشتباه کردم که ناگهان منشأ اصلی را یافتم، بله اشتباهم این بود که فکر کردم کسی که دیپلم دارد، تحصیلکرده محسوب میشود. اینطور شد که سیب را گاز زدم و هماکنون بیش از 15 سال است که در حوزه مطبوعات فعالیت دارم. صبح از روی عادت به کتابخانه رفتم اما دیگر امتحان نداشتم و حال دیگر دیپلمه محسوب میشدم پس برای مطالعه روزنامه ای تهیه کردم و شروع به خواندن کردم که چشمم به یک آگهی با این مضمون افتاد: « به چند نفر جوان تحصیلکرده نیازمندیم»... و قصه حضورم در مطبوعات اینگونه آغاز شد. از آن روز و ساعت که« بیست و نهم مردادماه » بود دقیقاً هفده سال و هفتادوهفت روز و پنج ساعت و پنجاه وپنج دقیقه میگذرد. البته بر طبق قضیه اثبات شدۀ «عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها». باقی قصه به آسانی و سادگی شروع آن نبود مثلاً وقتی دکتر زنجانی، رئیس وقت دانشگاه تهران همزمان با افتتاح دانشکده کارآفرینی به عنوان کارآفرین برتر لوحی را به بنده داد، اینجانب بیش از شش سال دانشجوی مقطع کارشناسی بودم و خوب تازگیها وقتی میخواهم یک ارزیابی از شرایط شخصی خود داشته باشم برای آنکه کارم ساده تر باشد موهای سیاهم را میشمارم. اجازه دهید موضوع را به شیوه خودمان بررسی کنیم، آخر به سلامتی ما نشریه تخصصی ساختمان هستیم و تنها نشریه ای هستیم که در این حوزه بیش از دوازده سال است مرتب چاپ میشود و آرمانمان «آرامش در خانه ایمن برای همه» است. حال اینکه «چرا آرامش» و «چرا در خانه» و برای چه باید« ایمن» باشد اصلاً برای چه «برای همه» بماند برای وقت دیگر و اگر عمری باقی بود در آینده عرض خواهم کرد. اما سؤالم از خود این بود اگر بخواهیم موضوع را بسط دهیم، آیا مطبوعات هم خانه دارند (البته که به نظرم آن خانه منظر چشم مخاطبانشان است) اما آیا این خانه متصدی دارد؟ آیا ایمن است؟ آیا این خانه ایمن برای همه است؟ و اگر برای همه است آیا این همه شامل مطبوعات تخصصی هم میشود یا فقط جریان های سیاسی را در برمیگیرد؛ یعنی اینکه هر زمان جریان سیاسی خاصی که به خواست خدا و عنایت مردم جریانش پر وپیمان تر است با مناعت طبع و روشنفکری این« خانه ایمن و آرامش» در آن را برای جناح دیگر سیاسی هم میخواهد یا نه؟ ولی درهرصورت شاید چندان فرقی نکند. چه بخواهد چه نخواهد احتمالاً این همه شامل نشریات تخصصی نشود آخر نشریات تخصصی ربطی به پرقوت یا کم قوت شدن جریان های سیاسی ندارند و اگر خیلی کار شاقی کنند احتمالاً باعث آبادانی یا رونق اقتصادی یا روان تر شدن چرخ صنعت میشوند که اهمیت آن را برای هرکدام از جریان ها در ارزیابی عملکردشان در ارتباط با نشریات تخصصی بهتر میتوان یافت. حال فرض را بر این بگیریم که این آرامش در خانه ایمن شامل مطبوعات تخصصی هم میشود. چرا فرض کنیم چون بنده اطلاع چندانی از اوضاع آن ندارم یعنی خیلی وقت پیش، دست از این چشمداشت شستیم که آن هم داستان خود دارد. برگردیم سر اصل موضوع با لحاظ نمودن فرض فوق بازهم در این مقطع زمانی چندان فایده ای ندارد. یادم میآید وقتی قیمت دلار یکباره نزدیک به سه برابر شد، فروش مطبوعات در کیوسک ها کاهش پیدا کرد. ابتدا برایم عجیب بود و با خود میگفتم؛ خوب قیمت روی جلد که تغییر نکرده، گستره عرضه هم تغییر نکرده، کیفیت هم در زمینه های مختلف تغییر نکرده است، پس این چه نتیجه عجیبی است که گرفته ایم؟ بنابراین واضح است که تاثیرپذیری مطبوعات از حوزه های دیگر قابل توجه است. اما نمیتوانستیم واقع بین نباشیم چراکه مشکلی نیز بر مشکلاتمان اضافه شده است و نه تنها فروش در« کیوسک ها» و «آگهیها» کاهش پیداکرده بود بلکه هزینه های تمام شده نیز چند برابر شده بودند یعنی قوز بالا قوز! بگذریم. از آن دوران و دوران های سخت زیادی عبور کرده و روزهایی را تجربه کردیم که در آن کاغذ حتی به صورت نقدی و چند برابر قیمت هم در بازار موجود نبود. اما امروز در حال تجربه یک پدیده بسیار جالب دیگر در عصر یخبندان اقتصادی هستیم و آن رکود به خصوص در بخش مسکن است؛رکودی که باعث اختلال جدی در بسیاری از واحدهای صنعتی یا حتی صنایع زیردستی به خصوص در صنعت ساختمان شده که قطعاً فعالیت مطبوعات در این حوزه را نیز با دشواریه ای زیادی روبه رو میکند. اگر بر سر این موضوع که «فرهنگ از الزامات توسعه پایدار،رشد،شکوفایی و بالندگی اجتماع است» اتفاق نظر داشته باشیم با اشراف به اینکه مطبوعات و نشر تا چه حد در این حوزه نقش مهمیدارد، وقت آن است که مسئولین برنامه ای ویژه برای مطبوعات، به خصوص نشریات تخصصی داشته باشند که عموماً مستقل و به دوراز جریان های سیاسی هستند. برای پی بردن به اهمیت اقدام در ارتباط با این موضوع کافی است سری به مراکز توزیع نیمه جان نشریات در تهران و سراسر کشور بزنیم. ازآنجاکه ما در پیام ساختمان حالمان خوب است ( که در ادامه دلایل آن را خواهم گفت) از هیجان و چالش استقبال میکنیم ؛یعنی اساساً اقتصاد «چموش» را برای فعالیت به اقتصاد «رام» ترجیح میدهیم. نمیخواهم بیشتر به ذکر مشکلات بپردازم، و اما چرا حالمان خوب است؟. به اختصار بگویم؛ازآنجاکه در این شرایط نامساعد اقتصادی و بخصوص صنعت ساختمان بیش از دوازده سال است در حال انتشار منظم پیام ساختمان هستیم و با همه این دشواریهایی که بخش عمده آن ذکر نشد از مردادماه امسال ترتیب انتشار پیام ساختمان را از دوهفته نامه به هفته نامه تغییر دادیم،اولین نیازمندیهای تخصصی صنعت ساختمان را منتشر کردیم و همچنان به عنوان پرتیراژترین نشریه این صنعت از بدو انتشار مطرح بوده و هستیم و حداقل بیش پنج سال است که با حدود یکصد و ده نفر همکار بیمه شده در پیام ساختمان با شوق وذوق، امید و ایمان،پرتوان و پرانرژی در تکاپو هستیم و تمام دغدغه مان این است که چطور میشود با بیشتر و بهتر انتشار دادن پیام ساختمان خدمات بهتری به مخاطبان خود ارائه کنیم. در پایان امیدوارم نمایشگاه مطبوعات امسال نقطه عطفی بر تعامل بین نشریات با مسئولین و مخاطبان آنها باشد و نتایج خوب آن فراتر از تشریفات برای اهالی این صنعت مشهود باشد . در ضمن پیام ساختمان مقدم تمامیشما سروران گرامیرا در غرفه این هفته نامه در بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات (16 تا 22 آبان 94 ) از ساعت9 تا 20 در مصلای تهران گرامیمیدارد. مجید داوری ایرد موسی مدیرعامل شرکت صاحب امتیاز پیام ساختمان