کارگران اصلاً دیده نمی شوند

گروه ساخت وساز: به هر نقطه ای از شهر تهران نگاه کنید، سازه ای در حال ساخت می بینید چرا که سود سرشار و البته افسارگسیخته ای در ساخت وساز نهفته است. فارغ از اینکه چرا همواره تمام کوچه پس کوچه های شهر باید تبدیل به کارگاه های ساختمانی شود و چرا تا این اندازه مجوز ساخت وساز صادر می شود، رعایت مقررات ملی ساختمان و کیفیت ساخت در کمتر پروژه ساختمانی به چشم می خورد. در ادامه سلسله گزارش های پیام ساختمان از پروژه های ساختمانی سطح شهر به سراغ پروژه ای رفتیم که کارگران آن زیر نظر پیمانکار در حال بتن ریزی بودند: ماسه هم پایه سیمان مطابق معمول نشریه را معرفی نموده و سر صحبت را با عوامل ساختمان از جمله پیمانکار باز کردم. در ابتدای کار از اهمیت میزان سیمان در بتن ریزی پرسیدم که پیمانکار پاسخ داد: مقدار سیمان مصرفی برای تهیه ملات یکی از شروط لازم ساختمان سازی است اما به همان اندازه که استفاده از سیمان اهمیت دارد، استفاده از ماسه متناسب با کار نیز اهمیت دارد. به عنوان مثال در بتن ریزی باید از ماسه و شنی که دانه بندی درشت تری دارد، استفاده کرد. مهم تر از همه اینها ترکیب درست ماسه و سیمان است؛ یعنی باید طبق استاندارد ترکیب شده باشند. خود بنده این کار را با استفاده از کارگران انجام می دهم اما واقعیت این است که ملاتی کیفیت مطلوب دارد که در تهیه آن از میکسر استفاده شود. ویبره برای پیمانکار نمی صرفد پیمانکار ساختمان به دیگر جنبه های مهم در بتن ریزی اشاره کرد و گفت: بسیاری از پیمانکاران و مجریان در فرایند ساخت وساز از ویبره زدن بتن جلوگیری می کنند چرا که اصولاً این کار برای پیمانکار که متعهد خرید مصالح ساختمانی است، نمی صرفد. با ویبره زدن در هنگام شناژ بندی ساختمان باید تا دو برابر ملات مصرف کرد چون ملات فشرده می شود. علاوه بر این استفاده از آرماتور به اندازه کافی بسیار مهم است. به نظر من شناژ بندی مهم ترین بخش کار ساخت است چون تمام اسکلت ساختمان روی آن بنا می شود. پیمانکار یک توصیه هم برای تمام مالکان ساختمان داشت:« اگر نمی توانید از ابتدا تا انتهای کار ساخت بر مجریان ساختمان نظارت کنید، حداقل در مرحله شناژبندی و فونداسیون از یک متخصص خوب برای نظارت بر عوامل ساخت و ساز بهره بگیرید.» کارگر ساختمانی بی پناه است پس از صحبت های پیمانکار به سراغ کارگرانی رفتم که کار سخت بتن ریزی در فونداسیون را انجام می دادند، یکی از آنها به شدت نسبت به وضعیت حقوق کارگران ساختمانی معترض بود: « از صبح تا شب کار بتن ریزی را در قبال روزی 30 هزار تومان انجام می دهیم درحالی که آقای پیمانکار حداقل 100 میلیون تومان از کوچک ترین پروژه اش سود می برد.کارگر ساختمانی هیچ پناهی ندارد،وقتی کارگران ساختمانی مشمول قانون بیمه نمی شوند، یعنی اینکه اصلاً دیده نمی شوند و صد البته واضح است که حقوق روزانه آنها هم مطابق سلیقه عوامل دخیل در ساخت وساز است. انتقام از کارفرما در همین حین که کارگر ساختمانی از مزد کم و فقدان بیمه تأمین اجتماعی گلایه می کرد، یکی از کارگران پوزخندی زد و به خبرنگار ما گفت: به نفع تمام پیمانکاران و اوستاکاران است که هوای کارگر ساختمانی را داشته باشند، چون در غیر این صورت، امکان دارد کارگر بی انصافی صاحب کار را از طریق کم کاری جبران کند. کارگر یک جو احترام می خواهد و کمی هم دستمزد بیشتر؛ واقعاً در صنعت ساختمان ما که پول های میلیاردی رد و بدل می شود، این خواسته زیادی است؟ متن کامل این گزارش در نشریه شماره 178 پیام ساختمان به چاپ می رسد.