انتخابات و پیشنهاد های ساختمانی

هرچند بیش از دو هفته از آغاز تبلیغات رسمی دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری سپری شده است و نامزدهای شش گانه این پست، علاوه بر تبلیغات ستادی و مسافرت به شهرستان ها و استان های دور و نزدیک هرکدام به طور مساوی دو بار در مناظرات تلویزیونی شرکت کرده اند، اما آن طور که بایدوشاید تنور انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری هنوز داغ نشده است. در این میان هرچند برخی از کاندیداهای ریاست جمهوری از فرصت تبلیغاتی اختصاص داده شده به آن ها توسط صداوسیما سوءاستفاده کرده اند و با متوسل شدن به ترفندهای عوام فریبانه درصدد جذب و جلب توجه مردم به شعارهای پوپولیستی خود برآمده اند اما این رفتار برخی از نامزدها نیز نتوانسته است هنوز فضای انتخاباتی این دوره را بسان دوره های گذشته پرشور و حرارت گرداند. البته هر چه بیشتر به روزهای پایانی تبلیغات رسمی نزدیک تر شویم حال و هوای انتخابات هم عوض خواهدشد. مخصوصاً با وارد شدن کاندیداهای بی شمار پنجمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا به میدان رقابت در یک هفته پایانی ایام مجاز تبلیغات شور و حال انتخاباتی دوچندان خواهد شد و مردم با حضور حداکثری درصحنه انتخابات حماسه دیگری را رقم خواهند زد اما آنچه نباید در میان شور و شوق انتخابات چه ریاست جمهوری و چه شوراها به فراموشی سپرده شود توجه هر دو سوی انتخابات (کاندیداها و رأی دهندگان) به مطالبات ساختمانی ها است. البته شاید ارتباط برقرار نمودن بین موضوع کلان ملی مانند انتخابات ریاست جمهوری با ساختمان و طرح مطالبه فعالان ساختمانی -که نه همه بلکه بخشی از جامعه را دربرمی گیرد -چندان به مذاق برخی از منتقدان این قلم خوش نیاید و ما هم تا حدودی به آن ها حق می دهیم اما اگر واقع بینانه به صنعت ساختمان به عنوان یکی از پیشران های اصلی و مهم اقتصاد کشور توجه شود؛ یعنی اگر قبول کنیم که بیش از 30 درصد اقتصاد کشور به صنعت ساختمان و ساخت وساز وابسته است و اگر قبول کنیم که برای نجات کشتی به گِل رکود نشسته اقتصاد ایران، ساختمان و مسکن یکی از لنگرگاه های مطمئن در برنامه های کاندیداهای ریاست جمهوری گنجانده شده است، اگر به مهاجرت بی شمار مسافران شهرستانی و روستایی و اقامت آن ها در حاشیه کلان شهرها و آمار مستأجران فاقد سرپناه خوب بنگریم و اگر به آمار غیرواقعی بیکاران ناشی از رکود و سکون در صنعت ساختمان نگاه واقعی داشته باشیم و ده ها اگر دیگر، شاید آنگاه راحت تر بتوان بین نگاه کلان انتخاباتی برخی از منتقدان دلسوز با جزئی نگری انتخاباتی به صنعت ساختمان و مطالبات فعالان ساختمانی از کاندیداهای ریاست جمهوری حتی کاندیداهای شوراها ارتباط برقرار کرد. پس از برقراری ارتباط بین انتخابات، صنعت ساختمان و سهم فعالان ساختمانی و بخش خصوصی متولی این صنعت در اقتصاد کشور، به کاندیداهایی که حائز شرایط کاندیداتوری شده اند و توسط نهادهای قانونی نیز صلاحیتشان احرازشده است، پیشنهاد می شود پیش از هرگونه ساده انگاری رأی دهندگان و به بازی گرفتن شعور مردم با شعارهای عوام فریبانه، طرح و برنامه های خود را در رابطه با خروج صنعت ساختمان از رکود اعلام فرمایند و راهکارهایشان را برای به بازی گرفتن نه بازی دادن بخش خصوصی نه خصولتی، ارائه دهند. کاندیداهای ریاست جمهوری در سطح کلان سیاست گذاری و کاندیداهای شوراهای شهر و روستا متناسب با جغرافیای شهر و روستای خود می توانند برای ساختمان و مسکن برنامه و راهکار خروج از رکود ، نوسازی، بهسازی مسکن شهری و مقاوم سازی روستایی ارائه دهند که البته همه این موارد پیش ازاین مکرراً به صورت قانون به تصویب رسیده و به مقامات اجرایی نیز ابلاغ شده است ولی متأسفانه در محاق عدم اجرا گرفتار آمده اند. کاندیداها باید بگویند و برای مردم درگیر با ساختمان و ساخت وساز توضیح دهند که برای خروج قوانین ساختمانی و مسکنی از محاق عدم اجرا، چه راهکار جدیدی با خود به ارمغان آورده اند یا بیان فرمایند صنعت ساختمان و بخش مسکن چه نیازهای جدیدی دارد و آن ها برای نیازهای جدید چه پاسخ های مناسبی آماده کرده اند؟ یا کدام قانون از قوانین و مقررات ساختمان علیرغم موجود و مصوب بودن، به علت قصور دستگاه های اجرایی، اجرانشده و یا به دلیل عدم اجرا چه خسارت هایی بر جامعه ساختمانی و مردم وارد کرده است؟ کاندیداها برای این که بتوانند برای خروج از رکود مسکن و ساختمان طرح یا برنامه لازم ارائه دهند لازمه اش یا آگاه بودن و اشراف داشتن خودشان بر مسائل و مشکلات این صنعت است و یا حضور آن ها در جمع فعالان ساختمانی و کسب اطلاعات لازم از استخوان خورد کرده های این صنعت. ازآنجایی که همه کاندیداها نه تخصص و نه اشراف کامل بر صنعت ساختمان و مسکن را دارند ـ هرچند برخی از این عزیزان در همه عرصه ها صاحب نظر هستند! ـ پیشنهاد می شود در فرصت باقی مانده از ایام تبلیغات و انتخابات کاندیداها ـ هرچند تا حدودی و بلکه خیلی دیر شده است ـ با حضور در میان جامعه ساختمانی از نزدیک با خلأهای این صنعت از زبان خود فعالان ساختمانی آشنا شوند و از خواست ها و انتظارات فعالان این بخش ها مطلع شوند تا در صورت راه یابی به پاستور- مقر ریاست جمهوری- یا پارلمان های شهری محل استقرار شوراها- با آگاهی و اشراف بیشتر از عرصه صنعت ساختمان بتوانند با ارائه لوایح یا طرح های ساختمانی این بخش مهم از اقتصاد کشور را از وضعیت نابهنجار و بلکه بحرانی کنونی نجات دهند. تنها در آن صورت و با به حرکت درآمدن چرخ های صنعت ساختمان است که چرخ دنده های سایر رشته های اقتصادی کشور نیز به حرکت درخواهد آمد. قادر نصیری ترزنق