رطوبت زدایی یا جاذب رطوبتی

مواد رطوبت گیر، در رطوبت گیرهای خطوط لوله مکش و مایع سیستم های سردکننده قرار می گیرد تا محتویات آبی و رطوبتی سیستم را جذب کند. بعضی از مواد رطوبت گیر و جاذب رطوبت معمول عبارت اند از: کلومینای فعال شده، سولفات کلسیم، سیلیکاژل، آلومیناژل و شبکه توری (سرند) بسیار ظریف و مولکولی بیشتر این رطوبت گیرها، رطوبت، رسوبات و اسید های مواد سرمازا را جذب می کند . رطوبت گیرها معمولا در مسیر لوله حامل مایع سرمازا و در نزدیکی سوپاپ آنترل جریان ماده سرمازا قرار می گیرند . این مواد و وسایل باید حتی الامکان در جای خنک قرار گیرند .زیرا گرما می تواند باعث جدا شدن مجدد رطوبت از آن ها و مخلوط شدن آن با ماده سرمازا شود . رطوبت گیر حامل مایع سرمازا باید در حالت عمودی سوار شود و ماده سرمازا از پایین به بالای آن جریان یابد. این رطوبت گیرها تا زمانی که قدرت جذب رطوبت خود را از دست نداده اند در مدار باقی می مانند . پس از پیش آمدن سوختگی سیم پیچ های موتور، معمولا یک واحد رطوبت گیر بزرگ در مسیر لوله برگشت به آمپرسور قرار داده می شود . این رطوبت گیرها نیز به حالت عمودی سوار شده و جریان مایع سرمازا در آن ها از بالا به پایین است تا امکان عبور روغن از آن آسان تر باشد . رطوبت گیرهای لوله برگشت را معمولا پس از پایان نظافت داخلی سیستم، از خط خارج می کنند . رطوبت گیرهای اشباع شده را نباید با گرم آردن فعال نمود. راندمان یک دستگاه سردکننده تجارتی تا حد زیادی به نظافت داخلی آن بستگی دارد. فقط روغن و ماده سرمازای تمیز و عاری از رطوبت باید در سیستم جریان داشته باشد. تمام ذرات خارجی و رطوبت آب باید از ماده سرمازا جدا گردیده و یا در محلی که ایجاد مزاحمت و ضرر به دستگاه ننمایند جمع گردد . برای این منظور از توری های سیمی، فیلتر ها و انواع مواد جاذب آب استفاده می شود . این قطعات ممکن است به صورت جداگانه در سیستم قرار گیرند و یا همگی در یک مجموعه جمع شوند . اگر مواد جاذب رطوبت ظرفیت کافی برای جذب بیشترین و کمترین حد محتوی رطوبت داشته باشند و کاملا احیاء شده باشند می توانند ماده سرمازا را عاری از رطوبت و تمیز نگه دارند. رطوبت گیر معمولی، که مایع مستقیما از آن عبور می کند، از یک لوله (برنجی، مسی، فولادی ) مملو از مواد شیمیایی جاذب رطوبت تشکیل شده است. در این رطوبت گیر عمل جذب رطوبت مستقیم و بدون تغییرات شیمیایی است، مانند آلومینای احیاء شده یا سیلیکاژل و یا همراه با کمی تغییرات شیمیایی است، مانند سولفات کلسیم . در هر دو انتهای لوله معمولا یک فیلتر نصب می شود و اتصال لوله یا لاله ای است و یا لحیم کاری. یک نوع از رطوبت گیرهای متداول برای همیشه در مسیر لوله مایع باقی می ماند و فقط محفظه ماده شیمیایی آن تعویض می گردد. تجربه نشان می دهد اگر مقدار رطوبت در سیستم از 25 قسمت رطوبت در یک میلیون قسمت ماده سرمازا کمتر باشد، احتمال زنگ زدگی، تجزیه روغن و سوختن موتور تقریبا به طور کامل از بین می برد . در موقع تمیز آردن یک سیستم سردکننده چهار کار مهم و ضروری و اساسی زیر باید انجام شود: 1- گرفتن آب 2- گرفتن اسید 3- خارج آردن ذرات جامد 4- داشتن وسیله ای که نشان دهد کار جذب رطوبت تمام شده است رطوبت گیر ها معمولا سه کار اول را انجام می دهند و برای انجام قسمت چهارم عملیات به وجود یک رطوبت سنج نیاز است . چون روغن رطوبت خود را به آهستگی از دست می دهد و عایق سیستم های بسته احتمالا مقداری رطوبت در طول زمان رها می کند. بهترین راه اطمینان از مرطوب نبودن سیستم استفاده و اعتماد به رطوبت نمای سالم است .