فرار نخبگان یا اخراج نخبگان؟

مدیرعامل شرکت دنیا رنگ کمیجان گفت: مواد نفتی که در تولید مصالح، عایق و رنگ های ساختمانی به کار می رود، سلامت محیط زیست و انسان ها را به خطر می اندازد. علاوه بر این با ادامه وضعیت حاضر صنعت ساختمان در آینده با حجم بسیار زیادی از زباله مواجه خواهد شد. غلامرضا کمیجانی در گفتگو با خبرنگار پیام ساختمان بابیان اینکه شرکت ما درزمینهٔ تولید پوشش های پلیمری نوین فعالیت می کند، افزود: استاندارد رنگ هایی که در ساختمان های ما مورداستفاده قرار می گیرد، مربوط به چند دهه پیش است. این در حالی است که کشور های توسعه یافته مانند آلمان از رنگ های پایه آب استفاده می کنند. متأسفانه صنعت ما تبدیل به زباله دانی برخی کشور ها مانند چین شده است. این مخترع نوآور با اشاره به اینکه متأسفانه دانشگاه های ما صرفا دروس تئوری ارائه می کنند و بسیاری از دانشجو ها هم صرفا به گرفتن یک مدرک اکتفا می کنند، ادامه داد: در حال حاضر بسیاری از شرکت ها برای تولید رنگ، هر کیلوگرم تیتان ( نوعی رنگ دانه) را با قیمت 25 هزار تومان از کشور عربستان وارد می کنند درحالی که رنگ و رزین های ما که با بالاترین کیفیت تولید می شود، مواد اولیه آن از طریق معادن داخلی با قیمت هر کیلوگرم 200 تومان تهیه می شود. کمیجانی اظهار داشت: باوجود کیفیت ممتاز جهانی و ارزانی محصولات ما متأسفانه با بی مهری هایی مواجه هستیم. به طور مثال در مسکن مهر شهر های جدید ما به سازندگان پیشنهاد دادیم که به جای هزینه 30 هزارتومانی در هر مترمربع و افزایش وزن ساختمان، با 10 هزار تومان حاضریم پوشش و رنگ های شرکت کمیجان را با ضمانت اجرا کنیم. این پوشش ها علاوه بر زیبایی منحصربه فرد و مقاومت بالاتر از سیمان در برابر آتش عملکرد بهتری هم از خود نشان می دهند. بااین وجود هر بار سنگ اندازی می کنند. شرکت کوزو که در مسکن مهر فعالیت می کند، بسیاری از مصالح و ملزومات ساختمانی را با چند برابر قیمت واقعی به ما می فروشد. نتیجه اینکه ارز کشور خارج شده و تولید ملی روزبه روز ضعیف تر می شود. این مخترع بابیان اینکه متأسفانه بنیاد ملی نخبگان هم به نوآوری ها بی توجهی می کند و پاسخ دهی آن ها مدت ها طول می کشد. گفت: هر مترمربع پوشش های خارجی با کیفیت نازل به قیمت 60 هزار تومان وارد کشور می شود و محصول ما که تا 80 درصد ارزان تر تمام می شود، مورد بی توجهی قرار می گیرد. مدیرعامل شرکت دنیا رنگ کمیجان خاطرنشان کرد: کشور های توسعه یافته تمام امکانات را برای نخبه ها فراهم می کنند و فقط از آن ها می خواهند در محیط آزمایشگاه ها فن آوری های موردنیاز کشور را اختراع کنند اما در کشور ما نخبه ها به دلیل بی توجهی دچار افسردگی می شوند. بعد هم عنوان می کنند که در کشور پدیده فرار نخبگان راداریم درحالی که اسم این پدیده اخراج نخبگان است.