تهویه مطبوع در ساختمان

شرایط محیط زیست انسان، تأثیر مستقیمی بر چگونگی حالات روانی، فیزیکی، نحوه انجام کار و به طورکلی تمام رفتارهای زندگی او دارد. با توجه به اینکه بخش عمده زندگی بشر امروزی در داخل ساختمان می گذرد، ایجاد شرایط مطلوب زیست محیطی در ساختمان چه محل کار و چه منزل دارای اهمیت بسیاری است که مهم ترین بخش آن تهویه مطبوع برای ساکنین ساختمان، با توجه به نوع فعالیت آن هاست. تهویه مطبوع به معنای انجام عملیاتی روی هوا است تا بتوان شرایط هوای محل موردنظر را برای زیستن، کار کردن و یا عملیات صنعتی معین، بهداشتی کرد و به حد مطلوب برساند. درواقع تهویه مطبوع موجب می شود ،شرایط هوا طبق روش خاصی به صورت اتوماتیک ثابت بماند و یا تغییر کند. تهویه مطبوع ساختمان های مسکونی چند واحدی تهویه مطبوع ساختمان های مسکونی چند واحدی : تجهیزات سرمایشی و گرمایشی در منازل مسکونی که به صورت مجتمع های چند واحدی یا آپارتمان های چندطبقه ساخته می شوند معمولا مشابه ساختمان های تک واحدی هستند. استفاده از سیستم مجزا برای هر واحد این امکان را می دهد که کنترل هر واحد به صورت مستقل انجام شود و مقدار انرژی مصرفی هر واحد را بتوان اندازه گیری کرد. سیستم های مرکزی با جریان اجباری هوا : در ساختمان های مرتفع چند واحدی نیز می توان از تجهیزات سرمایشی و گرمایشی به کاربرده شده در ساختمان های تک واحدی استفاده کرد. این تجهیزات می توانند در داخل اتاق تجهیزات هر آپارتمان یا در فضای زیر پله ها یا بالای سقف کاذب و یا انباری نصب شوند. از کوره های کوچک هوای گرم مناسب برای ساختمان های مسکونی نیز می توان استفاده کرد ولی باید پیش بینی های لازم برای تأمین هوای احتراق و تخلیه محصولات احتراق به عمل آید. برای تخلیه محصولات احتراق می توان از چندین دودکش یا از یک سیستم دودکش مانیفولدی استفاده کرد. قبل از اتخاذ تصمیم باید مقررات محلی موجود در این مورد را نیز در نظر گرفت. روش دیگری که برای تهویه مطبوع ساختمان های مسکونی چند واحدی نیز قابل استفاده است، سیستم ترکیبی گرمایش آب مصرفی/گرمایش فضا است که در آن از آب درون مخزن ذخیره آبگرم مصرفی برای گرمایش فضا استفاده می شود. در این سیستم آب از یک مخزن ذخیره به کویل آبی موجود در دستگاه تغذیه هوا گردش می کند. برای سرمایش این فضاها می توان از یک دستگاه تهویه مطبوع دو تکه که اپراتور آن درون دستگاه انتقال دهنده هوا است استفاده کرد. سیستم های مرکزی با آب : استفاده از واحدهای سرمایش و گرمایش انحصاری در ساختمان های مرتفع همیشه میسر و عملی نیست. در چنین مواردی از سیستم های مرکزی استفاده می شود. در آپارتمان های مرتفع به طور گسترده از سیستم های مرکزی با آب در نوع دو لوله ای یا چهار لوله ای استفاده می گردد. هر واحد مسکونی دارای دستگاه های تهویه مطبوع اتاقی و یا فن کویل های کانالی مختص به خود است. سیستم های چهار لوله ای انعطاف پذیرترین سیستم آبی با کمترین هزینه بهره برداری است که با آن می توان برای هر واحد مسکونی سرمایش و گرمایش لازم را تأمین کرد. سیستم های دو لوله ای انعطاف پذیری کمتری دارند و به وسیله آنان نمی توان سرمایش و گرمایش هم زمان را تأمین کرد. چنین محدودیتی باعث بروز مشکل در طی فصول پاییز و بهار که برخی از آپارتمان های یک مجموعه نیاز به گرمایش و سایر آپارتمان ها (به دلیل وجود بارهای داخلی) نیاز به سرمایش دارند، می شود. این مشکل را می توان با استفاده از سیستم دو لوله ای برای تأمین سرمایش و استفاده از گرم کن الکتریکی برای فضاهایی که نیاز به اندکی گرمایش دارند مرتفع ساخت. واحدهای دیواری : واحدهای تهویه مطبوع ، پکیج های تهویه مطبوعی که در فضای موردنظر نصب می شوند و پمپ های حرارتی یکپارچه بیشترین انعطاف پذیری را برای اتاق ها فراهم می کنند. در هر اتاقی که دارای دیوار خارجی باشد می توان از این واحدها استفاده کرد. در بازسازی ساختمان های قدیمی معمولا ازاین گونه تجهیزات استفاده می کنند زیرا نیازی به اصلاح سیستم های لوله کشی و کانال کشی ندارند. سیستم پمپ حرارتی با مدار آبی : در ساختمان های دارای ارتفاع متوسط یا زیاد که در مناطق میانی آن ها، بارهای داخلی زیاد است و در تمام سال نیاز به سرمایش دارند، می توان از سیستم پمپ حرارتی با مدار آبی استفاده کرد. این سیستم دارای کنترل و انعطاف پذیری بیشتری از سیستم های چهار لوله ای است ولی در آن فقط دو لوله وجود دارد. در این سیستم می توان مقدار انرژی ورودی به هر آپارتمان را اندازه گیری کرد و فقط هزینه های تأسیسات عمومی (از قبیل پمپ های گردش آب ، برج خنک کن و دیگ) مشترک خواهد بود. برای صرفه جویی اقتصادی می توان به جای دیگ از انرژی خورشیدی نیز استفاده کرد.