شهردار جدید تهران و گره کور حاشیه نشینی

روزهای اخیر همواره انتخاب شهردار جدید و عملکرد شهرداری تهران طی 12 سال، بحث همه محافل شده و اینکه پایتخت را با تمام مشکلات ریزودرشت به دست چه کسی خواهند سپرد جذابیت دارد. از مشکلات ترافیکی و حمل ونقل عمومی گرفته تا آلودگی هوا، فضای سبز، توسعه و مبلمان شهری، الکترونیکی کردن شهر و همچنین سیاست های کلان مدیریت شهری در راستای آسایش و رفاه شهروندان بر اساس حقوق شهروندی و از همه مهم تر در حوزه ساخت وساز؛ صدور پروانه و تراکم فروشی های بسیار همه و همه مواردی است که به کرات به آن ها پرداخته شده و توقع شهروندان این است که با نظارت و رعایت قوانین موجود و ضابطه مند کردن فرآیندهای مرتبط شهری بتوان کلان شهر تهران را مدیریت کرد. در این میان نکته ای که به نظر می رسد کمتر به آن پرداخته شده و شاید بتوان گفت جدی گرفته نشده، مهاجرت روستاییان به شهرها ازجمله تهران که به گره کور حاشیه نشینی و معضلات بی شمار ناشی از آن تبدیل شده است. این معضل را شاید بتوان به تفکر و تصمیم سازی شهردار جدید سپرد تا راه حل اساسی برای رفع معضل مهم و اساسی ارائه کند. همان طور که می دانید مهم ترین عامل مهاجرت اقتصادی است؛ برخورداری نابرابر از امکانات توسعه و مسائلی مانند درآمد، کار، تحصیل، کمبود آب و زمین، رشد بی رویه و تجملات شهری موجب مهاجرت افراد جوان از روستا به شهر است. این امر رشد جمعیت و در مواردی خالی از سکنه شدن و افزایش نسبت سالخوردگی در روستاها را موجب می شود و این روزها شاهدیم روستاها دچار رکود شده ، از نیمه جانی به بی جانی رسیده و دیگر رمقی ندارند. ناگفته نماند وابستگی اقتصاد ایران به نفت کشاورزی را کمرنگ کرده و این عامل خود به مهاجرت روستاییان به شهر دامن می زند. متأسفانه در هیچ برنامه توسعه ای راهکاری برای عدم مهاجرت روستاییان به شهر و همچنین حاشیه نشینی ارائه نشده است تا این معضل و مشکل حل شود و همچنان دولت ها نتوانستند برای این مهاجران تصمیمی بگیرند. به گفته کارشناسان، تمرکز جمعیتی در شهرهای ایران بسیار بالاست و جمعیت ایران در سال 1400 به بالای 100 میلیون نفر می رسد که دوسوم آن، حدود 80 میلیون شهرنشین خواهند شد؛ درصورتی که شهرهای ایران نمی توانند این همه جمعیت را در خود جای دهند. با توجه به اینکه شهر توان اشتغال زایی برای این جمعیت را ندارد، تنها راه حل کاهش جمعیت شهری و احیای روستاها است. ایجاد ساختار ذهنی برای ماندگاری روستاییان در روستاها در کوتاه مدت مقدور نیست، باید مطالعه و بررسی لازم دراین باره صورت گرفته، برنامه ای کارآمد و دقیق نوشته شود.