نقش سرمایه انسانی در شهر هوشمند

به گزارش پیام ساختمان، در بیست سال اخیر شهرنشینی با سرعت بالایی در حال افزایش بوده است. مردم از روستاها در جهت یافتن شانس بهتر زندگی، کار، تحصیل و توسعه ایده های خود و استفاده از امکانات شهر برای کارآفرینی به شهرها مهاجرت می کنند. با گسترش شهرنشینی و افزایش جمعیت شهرها مشکلاتی از قبیل آلودگی بیشتر، ترافیک، تراکم جمعیت، افزایش زباله شهری و محرومیت اجتماعی نیز با همان سرعت در خال افزایش است. جنبش شهر هوشمند در پاسخ به نقش محوری شهرها و مشکلات ناشی از شهرنشینی متولد شد. درواقع تعریف اولیه از شهر هوشمند به استفاده از فنّاوری پیشرفته و به ویژه فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) برای حمایت از توسعه اجتماعی، اقتصادی مشارکتی در منطقه شهری و رفع مشکلات شهرنشینی از قبیل آلودگی و کاهش اثرات زیست محیطی عنوان شده است. در این دیدگاه شهر هوشمند را استراتژی یکپارچه در استفاده از فناوری های جدید و خلق بینش سیستمی تغییر در عملیات و تحویل خدمات معرفی کردند. شهرها در گسترش روزافزون فناوری و فنّاوری های کاربردی مؤثر در زندگی افراد در جذب ساکنان جدید، گردشگران در رقابت بوده و نیازمند توجه مداوم در ارائه زندگی با کیفیت بالا و مهیا نمودن شرایط اقتصادی برتر با یکدیگر در رقابت تنگاتنگی درحرکت بودند. نوآوری در فناوری اطلاعات در دیدگاه فوق هسته مرکزی شهر هوشمند را تشکیل می دهد. پیشروان این نظریه شهرهای هوشمند عقیده دارند که بودجه محدود و منابع کمیاب اهداف آنان را به چالش می کشد، اما فناوری های جدید و نوآورانه به آن ها کمک می کند تا چالش ها را به فرصت ها تبدیل کنند. فناوری امکان تغییر در استفاده از داده های بزرگ، تجزیه وتحلیل آن ها در ایجاد بینش عمیق تر و بهره بردن از آن برای تعامل بهتر میان شهروندان را فراهم می کند. در دیدگاه جدید و تعاریف نوین از شهر هوشمند، فناوری های جدید را در ساخت شهر هوشمند مهم و ضروری می دانند اما آن را کافی نمی دانند. در این دیدگاه علاوه بر فناوری نوین مشارکت افراد جامعه و مؤسسات در رابطه با سرمایه انسانی را نیز در این امر بااهمیت می دانند. به واقع در چشم انداز جدید از شهرهای هوشمند سه جنبه برنامه ریزی و مدیریت، زیرساخت ها و افراد جامعه از درجه اهمیتی معادل فناوری های نوین برخوردار است. ابزارهای لازم در جهت حمایت از برنامه ریزی های شهری شهر هوشمند اداره محلی و مدیریت دقیق ابزار مورداستفاده در ایجاد امنیت و ساخت زیربناهای به موازات فناوری نوین امری ضروری شمرده می شود. نقش افراد جامعه را در شهر هوشمند به عوامل انسانی که در خلق و توسعه شهرهای فوق مؤثر است و همچنین نقش آن ها در مدیریت ابزار موجود مدنظر قرار می دهند. به صورتی که شهروندان هوشمند در این جوامع نقش مهمی را بازی می کنند، چراکه آن ها اصلی ترین طرفداران شهر هوشمند هستند و ابتکارات و مشارکت آن ها به طور مکرر موردنیاز است. عامل انسانی در نظر گرفته شده نه تنها با توجه به مشارکت شهروندان بلکه در مورد سرمایه اجتماعی موجود در یک شهر یعنی دانش، فرهنگ و ارزش های مشخصه جامعه نیز تکمیل می گردد. درواقع بازیگران اصلی بیان ایده های اساسی مشترک و نقطه نظرات بااهمیت در این زمینه و درنهایت عامل اعمال این ایده ها را سرمایه انسانی با توجه به قدرت سرمایه اجتماعی می دانند. دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی نقش برنامه شهر هوشمند را درک می کنند به این جهت از توسعه عامل انسانی و جذب افراد بااستعداد در جهت توسعه کار و کارآفرینی بهره می برند. سرانجام می توان گفت که سرمایه های انسانی یک جامعه نهاد نهایی در ابتکار شهری هستند که نیروی آن ها از طریق آموزش، بهداشت و کشف اجتماعی قابل ارتقا می باشد.