کیفیت زندگی در تهران

پروفسور سایمون بل، پژوهشگر حوزه شهری و استاد دانشگاه ادینبورگ انگلستان، تور یک روزه ای در تهران داشت و پس ازآن مشاهدات خود را چنین نوشت: در اتحادیه اروپا قانونی تصویب شده است به نام کمربند سبز . این کمربند محدوده و مرز شهر را مشخص کرده، اجازه بزرگ شدن بیش ازحد را نمی دهد، همچنین کمک بزرگی به محیط زیست شهری می کند و الزاما باید شهر به سمت درون رشد کند. اما وقتی من از فرودگاه امام به سمت شهر تهران حرکت کردم فضاهایی را دیدم که معلوم نبود برای فرودگاه است، یا تهران، اصلا مربوط به کدام شهر است؟ کاملا مشخص بود که محیط اصلا تحت کنترل نیست و اصلا معلوم نبود که شهر کجا تمام می شود. من در یکی از خیابان های اصلی شهر (انقلاب آزادی)، تعداد کف پوش ها را شمردم و به عدد 17 رسیدم، همین جا دیگر از ادامه شمارش خسته شدم. شما با این کار هزینه نگهداری را بالا می برید و در هنگام تعویض، گاهی اوقات خسته می شوید و سریع پیاده رو را آسفالت می کنید. در مرکز شهر ادینبورگ فقط یک مدل کف پوش برای تمامی پیاده روها استفاده شده است. سنگفرش های پیاده روها باید در مقابل بارش برف و باران طوری عمل کند که آب یا جذب شود یا به سمت پوشش گیاهی هدایت شود. متأسفانه من این فنّاوری را در شهر تهران ندیدم و سیستم موجود در مواقع بارانی موجب آب گرفتگی معابر و خیابان ها می شود. در تهران بیشترین چیزی که در خیابان دیده می شود، ماشین است، ناخودآگاه وقتی ماشین هست، آلودگی صوتی و آلودگی هوا نیز وجود دارد که علاوه بر زشت کردن تصویر شهر، تأثیرات بسیار بدی در روحیات شهروندان دارد. من ساکن شهر ادینبورگ هستم، در این شهر دسترسی به فضای باز برای تمامی افراد ازجمله سالمندان و معلولان کاملا امکان پذیر است و جزئیات به دقت بررسی شده است. موتورسوارها و رانندگان اتومبیل ها به هیچ وجه وارد پیاده رو نمی شوند و تمامی پیاده روها دارای یک رمپ مخصوص جهت عبور معلولان است، در کمال تعجب دیدم که در شهر تهران در ابتدای بسیاری از پیاده روها موانعی کار گذاشته شده تا موتورسوارها و ماشین ها امکان ورود نداشته باشند. هرچقدر فکر کردم که معلولان چطور از این موانع عبور می کنند به نتیجه نرسیدم. همچنین در پیاده روها سنگفرش هایی تعبیه شده است برای هدایت نابینایان، ولی به هیچ وجه اصول اجرایی بین المللی در آن به کار نرفته است. یکی از موارد زیبایی شناسی در حوزه شهری، روشنایی است؛ در شهر تهران، روشنایی فقط برای این است که ماشین ها باهم تصادف نکنند. هیچ روشنایی برای پیاده روها، درختان موجود در پیاده روها و عناصر طبیعی وجود ندارد. اماکن تاریخی تهران نیز فریز شده و متروک است.