خصوصیات معماری خوب

پاسخ به این سؤالات که خاستگاه معماری کجاست؟ از کدام یک از نیازهای بشری سرچشمه گرفته است؟ بر کدام یک از توانائی های بشری تکیه کرده است؟ در سیر تطور تاریخی، چه شرایطی برای بروز معماری فراهم شده است؟ نسبت معماری با ساختمان سازی چیست؟ می تواند ما را به تعریف و شناخت ایده آل های معماری نزدیک کند. اما قطع به یقین نمی توان انتظار داشت مرزبندی این تعاریف برای همه اهل فن و مخاطبان معماری، خطوطی دقیق و حتی روشن باشد. حتی نمی توان مطمئن بود که همین عبارت مخاطب در مورد معماری، موردپذیرش همه معماران و دست اندرکاران معماری باشد. آیا همه به شکلی مشابه، معماری را (مانند نقاشی و شعر و...) اثری می دانند که به مخاطب عمومی عرضه می شود و یا آن را ابزاری شخصی برای برخی فعالیت های انسانی می دانند که اختصاص به مصرف کننده و کاربر مشخص دارد؟ گستره مالکیت اثر معماری چه معنایی دارد؟ حدود این دو را چگونه می توان تعیین کرد؟ اثر معماری داشته و سرمایه شخصی و گروهی است و یا به عنوان محصولی اجتماعی و شهری، فراتر از تعلق فردی و سازمانی محسوب می شود؟ و یا چگونه می شود این نسبت فردی و شهری را تعریف کرد؟ (مثل لباس و پوشش شهروندان که در تناسب میزان مالکیت فردی آن و تأثیر حضور و بروز اجتماعی آن بر دیگران اختلاف نظرهای اساسی وجود دارد.) از همین جاست که فرض ساده اولیه برای ارائه معیارهای دقیق برای درک معماری با دشواری مهمی روبه رو می شود. برای همه گروه ها هم ادله های فراوانی وجود دارد.ساختمان و سرپناه در راستای تلاش بشری برای حفظ بقاء به وجود آمده و تدارکی است برای مقابله با دشواری های اقلیمی، محافظت در برابر هجوم دشمن و ایجاد حس امنیت خانواده. با توسعه روابط انسانی و اجتماعی، کاربری های جدیدی به ساختمان ها اضافه شده و مجموعه های سکونت گاهی با تعدادی بنای مسکونی و عمومی و... شکل گرفته اند. شاید این مرحله را بتوان آغاز دوره معماری فرض کرد و یا کمی بعدازآن، یعنی دوره ای که بشر فارغ از دغدغه های اولیه در بناهای ساختمانی به نیازهایی فراتر از زنده بودن پرداخته است را مبدأ معماری دانست. اگر خوب را به معنای حداکثر تناسب یک موجود باهدف از طراحی و ساخت آن تعبیر کنیم، برای هر یک از فرضیات شروع معماری، باید معیارهای جداگانه ای برای خوب بودن یا نبودن ارائه داد.