شهرداری حوصله شورا را ندارد

گروه ساخت وساز: یکی از مصادیق ایجاد نظم در یک جامعه شهری، جداسازی واحدهای مسکونی از واحدهای اداری، تجاری و صنعتی است. طبیعتاً جایی که برای سکونت اختصاص داده می شود باید از آرامش نسبی برخوردار باشد تا بتوان از این آرامش برای استراحت و در کنار خانواده بودن استفاده کرد. اما طبیعت اماکن تجاری و اداری و صنعتی رفت وآمدهای بسیار، سروصدا شلوغی و... است که به هیچ عنوان با اماکن مسکونی سنخیت ندارد. به همین خاطر یکی از وظایف شهرداری به عنوان متولی مدیریت شهری تعیین واحدهایی برای سکونت و واحدهایی برای کسب وکار است. در همین راستا شهرداری هنگامی که برای ساخت یک بنا پروانه و مجوز ساخت صادر می کند در پروانه صادره نوع کاربری ساختمان را قید می کند اما مواردی هم وجود دارد که به زمین های با کاربری مسکونی، کاربری تجاری داده می شود. در ادامه سلسله گزارش های پیام ساختمان از مراجعات مردم به شهرداری سراغ یکی دیگر از مناطق 22 گانه تهران رفتیم و با دو مورد از این نوع مشکلات برخورد کردیم: عوارض برای آدرس های نامعلوم یکی از مراجعانی که برای پرداخت عوارض به شهرداری مراجعه کرده است، به پیام ساختمان می گوید: برای پرداخت عوارض نوسازی آمده ام. البته عوارضی که هنوز هم نمی دانم مربوط به بنده است یا متعلق به شخص دیگری. مزروعی توضیح می دهد: چندین بار فیش های عوارض نوسازی آپارتمان را در پارکینگ مشاهده کردم اما به دلیل اینکه هیچ کدام از قبض ها مشخصات ساختمان ما نبود، همچنان منتظر فیش عوارض ماندم. در نهایت به شهرداری مراجعه کردم و از آنها دلیل صادر نشدن فیش عوارض واحدم را پرسیدم. در کمال تعجب مسئول باجه عنوان کرد که قبض ها به طور مشخص در تاریخ های معین برای شما ارسال شده است. برایم جای تعجب داشت که چرا بنده تاکنون متوجه نشده ام. در نهایت معلوم شد که به جای شمال شرقی که واحد بنده است، شمال غربی ثبت شده است. حال آنکه واحد طبقه سوم که در موقعیت شمال غربی می باشد، چند سالی است که خالی از سکنه است. خلاصه اینکه حالا هم به اشتباه خودشان معترف نیستند و جریمه دیرکرد را از بنده گرفتند. همه فضاها ساختمان می شود ارباب رجوع دیگر به پیام ساختمان می گوید: در مجاورت ساختمان بنده زمینی در حدود 2000 متر قرار دارد. این زمین در گذشته بوستان بود اما رفته رفته به دلیل بی توجهی شهرداری درختان آن خشک شد و چیزی جز چند صندلی از آن باقی نماند. وی ادامه می دهد: کار به اینجا ختم نشد. در حدود یک سال پیش کاربری تجاری برای این زمین صادر شد و در حال حاضر عملیات ساخت وساز آن شروع شده است. آن چنان که می گویند قرار است به یک مجتمع تجاری 12 طبقه تبدیل شود. کاری که اگر انجام شود، آسایش را از مردم سلب خواهد کرد. حالا اهالی محل در یک اقدام هماهنگ نامه ای را تنظیم کرده ایم تا با امضای شهردار منطقه از ساخت این مجتمع جلوگیری کنیم. شهرداری حرفمان را نمی خواند چند نفر دور یکی از کسانی که می خواهد وارد شهرداری منطقه شود، تجمع کرده اند. به نظر می رسد از مسئولان و مدیران شهرداری باشد. نزدیک می روم و خودم را معرفی می کنم. من را کنار می کشد و می گوید: بنده از اعضای شورایاری منطقه هستم. اینهایی را هم که می بینید دور من حلقه زده بودند مشکلشان را با من در میان گذاشتند اما از شما چه پنهان که شهرداری اصلاً حرف ما را نمی خواند. باورتان نمی شود همین یک ماه پیش برای حل مشکل یک جوی آب که با کمترین بارندگی آب آن بالا می زند، به شهرداری ناحیه مراجعه کردم. کارمند شهرداری نزدیک بود با نگاهش قورتم بدهد. واقعیت این است که شهرداری حوصله اعضای شورا را هم ندارد چه رسد به ما . خشک کردن عمدی درختان احسان یکی دیگر از ارباب رجوع شهرداری است که نسبت به عملکرد برخی مدیران گله مند است: در محله ما باغی قدیمی با دیوار های کاهگلی وجود دارد که ظاهراً قرار است به زودی درختان آن قطع و جایشان را به ساختمان بدهند. البته کسی به طور رسمی اظهارنظری در این مورد نکرده است اما شواهد و قرائن نشان می دهد که این موضوع صحت دارد. وی ادامه می دهد: درختان باغ بسیار قطور و سبز بودند چراکه تا حدود شش ماه پیش باغبانی می شدند و مورد بررسی قرار می گرفتند. از چند ماه پیش خبری از باغبان نیست و درختان به شکل عجیبی در حال خشک شدن هستند. نکته ای که خشک کردن عمدی درختان را مشکوک تر می کند این است که وقتی از کنار دیوار باغ رد می شویم، بوی نفت به مشام می رسد؛ به نظر می رسد مالک با ریختن نفت پای درختان قصد دارد درختان را خشک و نقشه خود را عملی سازد.