ضرورت ارائه برنامه جامع

محمدحسین مسعودی* اعضای هیئت مدیره سازمان های نظام مهندسی ساختمان چنانچه در دوره هفتم بتوانند بر امور جاری و روزمره فائق آمده و قبل از هرگونه اقدامی ابتدا برنامه سازمان متبوع خود را در سه بخش کوتاه مدت(یکساله)، میان مدت(دوساله) و بلندمدت(سه ساله) تدوین نمایند، علاوه بر ایجاد تفاوت اساسی در عملکرد خود نسبت به دوره های پیشین، امکان مدیریت صحیح و مدرن امروزی و همچنین پاسخگویی مکفی به جامعه مهندسی ساختمان را نیز فراهم خواهند آورد و در صورت عدم توجه به این مهم باید پذیرفت که مهم ترین تغییر در سازمان ها فقط می تواند تغییر ظاهری در افراد هیئت مدیره ها باشد. برای اثبات اهمیت تنظیم یک برنامه جامع قبل از هرگونه اقدام و همچنین ضرورت تعیین و تشخیص اولویت ها در فعالیت ها، روند اقدامات هیئت مدیره دوره ششم در استان تهران ، مصداق هایی از خطاهای حادث شده، اجمالاً و به شرح ذیل مورد آسیب شناسی قرارگرفته است: بدون پشتوانه یک برنامه و صرفاً با تقلیدی اشتباه از فعالیت های دوره های گذشته و پس از تعیین هیئت رئیسه سال اول، به تعیین اعضای حداقل 30 گروه و کمیسیون پرداخته شده و بدون توجه به شرح وظایف و حجم کارهای مربوطه و حتی بدون تخصیص منابع صحیح، مشاهده شد که اغلب گروه ها و کمیسیون ها دارای اعضای هم رده(اعضای هیئت مدیره) و مشترک بالایی بوده و هر گروه یا کمیسیون فارغ از نیاز سازمانی و عقبه کارشناسی لازم، بسته به میزان نزدیکی ارتباط با هیئت رئیسه، طرح یا پیشنهاد خود را به صحن هیئت مدیره آورده و بعضاً مصوبه اخذ می نمود. این موضوع به جناح بندی های متعدد اعضای هیئت مدیره دامن زده تا جایی که در اغلب تصمیمات حتی انتخاب اعضای هیئت رئیسه و مناصب شغلی سازمانی، منافع فردی بر مصلحت های سازمانی پیشی گرفت و هیئت مدیره وقت در حلقه امور داخلی که خود آن را ناآگاهانه و شاید آگاهانه تنیده بود، اسیر شد و امکان رایزنی و تعاملات مؤثر برون سازمانی از ایشان سلب گردید. به دلیل مشکلات مذکور و البته علی رغم تمایل آنها هیچ وقت بودجه سازمان، عملیاتی طراحی نشد و اغلب وقت جلسات هیئت مدیره و هیئت رئیسه به طرح موضوعات فرعی و مصوبات کم ارزش بسنده شد. در این مدت همانند دوره های گذشته مجامع عمومی به عنوان بالاترین رکن سازمان هم، با نازل ترین کیفیت برگزارشده و چالش های مختلف، مانع از مدیریت صحیح جلسات مربوطه می شد. این رویه به دلیل فقدان یک برنامه جامع و حاکم شدن بی نظمی ها و بعضاً موازی کاری های گسترده در سازمان و نهایتاً پنهان شدن اولویت ها در حجم گسترده فعالیت ها، در تمام سنوات هیئت مدیره دوره ششم تکرار شد و درنهایت به زعم کارشناسان، امکان ارائه عملکرد مناسب از هیئت مدیره مذکور جهت دفاع از اقدامات متعدد انجام شده تا حدّ زیادی میسر نگردید. کم توجهی به امور گروه های تخصصی و عدم استفاده مناسب از ظرفیت آنها و تشکیل بیش از 50 کارگروه، کمیته، کمیسیون تنها با مشارکت قریب به 100نفر که اقدامات هریک از مجموعه ها متنوع بوده و هیچ گونه هدف و برنامه مشخصی برای ارزیابی عملکرد آنها وجود نداشته است، عدم استفاده از ظرفیت اعضاء و تشکل ها درجهت برون سپاری و ایجاد فرصتی برای شناسایی و ارزیابی آنها و جلوگیری از رشد بی رویه کاندیداها و تشکل های بی مایه که صرفاً در زمان انتخابات حضور و بروز یافتند، همه و همه دستاورد سازمانی است که برنامه در آن جایگاه و ارزشی نداشته است. اما راهکار و روند رفع این مشکلات چیست؟ به تحقیق، تدوین برنامه جامع تنها راهکار رفع مشکلات مذکور می باشد. اهمیت این مسئله تا آنجاست که می تواند نسبت به انتخاب هیئت رئیسه سال اول در سازمان ها نیز در اولویت قرار گرفته و حتی در صورت درک صحیح آن، یکی از مهم ترین معیارها برای انتخاب شایسته هیئت رئیسه در سازمان ها و سایر انتخاب ها و انتصابات مربوطه قرار گیرد. *عضو هیئت رئیسه گروه تخصصی عمران