مهم ترین کاستی میدان انقلاب

گروه ساخت وساز: سال های سال است که انقلاب، این میدان قدیمی و خاطره انگیز از فلکه ای برای دور زدن ماشین ها به بورس و راسته کالاها و خدمات متنوعی تبدیل شده است. با این حال، نه در آن زمان که این میدان نسبتاً کوچک تنها گردشگاه خودروها بود و نه اکنون که میعادگاه هنردوستان، کتابخوان ها و رهگذران است، هیچگاه یک میدان واقعی، به معنای جایی برای آشنایی و تعامل انسان ها با یکدیگر و تجربه فضای شهری نبوده است. وقتی چشمانمان را می بندیم و میدان انقلاب را تجسم می کنیم، تنها سراسیمگی، شلوغی، دود، موش، صدای بوق، فریاد دست فروشان و تنه خوردن از عابران شتاب زده به خاطرمان می آید. خاطره خوشی هم اگر هست، متعلق به سال های دور است یا تجربه ای است کوتاه از لذت کشف کتابی نایاب در بساط یک دست فروش. برقراری رابطه با میدان دکتر سیمین حناچی، معمار و شهرساز معتقد است سردرگمی و آشفتگی مهم ترین کاستی میدان انقلاب در نگاه اول است: وقتی وارد میدان می شوید، نمی دانید چگونه باید خود را از یک سوی آن به سوی دیگر برسانید. علاوه بر این، این میدان چه از لحاظ علائم راهنمایی و چه از نظر طراحی مسیر، فاقد خوانایی است و شهروندان نمی توانند هیچ نوع رابطه ای با این میدان برقرار کنند. حناچی از منظر شهرسازی، میدان انقلاب را فاقد طراحی شهری مناسب می داند و می گوید: از دوران بچگی که به همراه پدر و مادرم به میدان انقلاب می رفتم، این میدان مرکز سینماها، تئاترها و فضاهای عمومی بود؛ فضاهایی که امروز در گذر پرشتاب خودروها محو شده اند. به همین دلیل آنچه در ذهن من از میدان انقلاب نقش بسته، گذشته این میدان است. در گذشته جانمایی و طراحی ساختمان های اطراف میدان انقلاب به لحاظ ارتفاع و معماری، متناسب با کاربری آنها بود؛ اما هر چه به طرح های شهری مجهز شدیم، کاربری های نامتناسب و نامربوط در این میدان افزایش یافت. میدان انقلاب صد صاحب دارد با این همه مشکل، نهادهای مسئول هم بیکار ننشسته اند که یکی از آنها شهرداری تهران است. محسن هاشمی، مدیر راهبردی پروژه پیرایش و آرام سازی پهنه خیابان انقلاب از ابعاد مختلف این پروژه، اهداف آن و اقدامات در حال اجرا می گوید. هاشمی در ادامه تأکید می کند: اینجا پهنه دانشگاه، کتاب، فرهنگ و هنر است و باید پیاده محور شود که در این راستا چند اقدام باید انجام شود: اول روشن سازی پیاده روها در شب با عنوان شب زنده سازی؛ زیرا از ساعت هفت عصر به بعد، در این پهنه به جز نور مانیتور عابربانک ها هیچ نوری نیست و مغازه دارها هم به دلیل گرانی برق، دیگر تابلوی مغازه های خود را روشن نمی گذارند. او موانع و آسیب های ساماندهی میدان انقلاب را به این شرح برمی شمرد: مانع اول، فقدان زیرساخت حقوقی در مورد معارضان نما و منظر شهری است. برای مثال اگر یک نفر نیمه شب یک تابلوی بزرگ بر سردر ملک خود نصب کند، برای جمع آوری آن و اقدام توسط شهرداری هیچ قانون مشخصی وجود ندارد. همچنین برای مقابله با چسباندن برچسب هایی که روزانه حدود 40 هزار عدد از آنها در میدان انقلاب کنده می شود، هیچ قانونی وجود ندارد و درنهایت، آگهی دهنده خط تلفن اعتباری خود را قطع می کند و دیگر قابل پیگیری هم نیست. درحالی که در وین یا پاریس، این تخلف هم مجازات زندان و هم جریمه بالای 1500 یورو دارد. هاشمی ادامه می دهد: کم انگیزگی مالکان و کاربران برای بهبود نماها و تابلوهای ساختمان ها، مانع دیگر کار ما است؛ زیرا مالکان این منطقه اغلب بالای 70 سال سن دارند و در اروپا، قم و زنجان زندگی می کنند و انگیزه ای برای بهبود نما و تابلو ندارند و این مسئله، کار ما را برای جلب مشارکت آنها سخت می کند. اما مشکل بعد تعدد طرف های درگیر و مراکز تصمیم گیرنده در محور انقلاب مثل شرکت های آب، فاضلاب، برق، گاز، تلفن، دانشگاه تهران، پلیس راهور و شهرداری های مناطق 6 و 11، سازمان حمل ونقل و ترافیک و شرکت اتوبوس رانی است که باعث می شود زمان زیادی برای مجاب سازی و تعامل صرف شود.مشکل دیگر نیز بدگمانی مردم نسبت به شهرداری است که آسیب ها و چالش هایی را برای پروژه ایجاد می کند.