توسعه پایداربا نگاهی به میراث فرهنگی

توسعه پایدار زمانی به دست خواهد آمد که به دستاوردهای میراث فرهنگی و هویت تاریخی خود نیز توجه ویژه ای داشته باشیم. در همه کشورها این نگاه وجود دارد اما در کشور ما متأسفانه کمتر این موضوعات مهم مدنظر قرار می گیرد. به این منظور همایش میراث فرهنگی و توسعه پایدار با هدف بررسی راهکارهای توسعه تعامل بین متولیان میراث فرهنگی و توسعه پایدار و آمایش سرزمین و همچنین دستگاه های مسئول در زمینه توسعه زیرساخت های کشور در روزهای 23 و 24 دی در سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور برگزار خواهد شد. در این راستا با دکتر شهرام کریمی، مدیر کارگروه میراث فرهنگی، توسعه پایدار و مدیریت آب این همایش و رئیس موسسه گنجینه ملی آب ایران گفتگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید. برگزارکنندگان همایش میراث فرهنگی و توسعه پایدار چه کسانی هستند؟ سازمان میراث فرهنگی کشور و سازمان مدیریت برنامه و پژوهشگاه میراث فرهنگی برگزاری این همایش را بر عهده گرفته اند. هدف از برگزاری همایش چیست؟ بررسی آثار طرح های توسعه ای که توسط کلیه دستگاه های اجرایی کشور در حال اجراست بر میراث فرهنگی کشور موردبررسی قرار می گیرد. برای اینکه دریابیم در طرح های توسعه و حفظ میراث فرهنگی کشور تا چه حد موفق بوده ایم و چه اندازه توانسته ایم از آثار و سابقه میراث فرهنگی مان در طرح های توسعه ای استفاده کنیم تا بتوانیم به سمت توسعه پایدار حرکت کنیم. وگرنه چه موانع و مشکلاتی در پیش رو داشته ایم که نتوانسته ایم این امر را محقق کنیم و چه پیشنهاد ها و راهکارهایی را می توانیم داشته باشیم تا این امر محقق شود. محورهای اصلی همایش چه هستند؟ این همایش شش محور اصلی دارد میراث فرهنگی، توسعه پایدار و مدیریت آب، میراث فرهنگی، توسعه پایدار و راه و شهرسازی، میراث فرهنگی، توسعه پایدار و صلح و وفاق ملی، میراث فرهنگی، توسعه پایدار و گردشگری، میراث فرهنگی، توسعه پایدار و هویت میراث فرهنگی، توسعه پایدار و آمایش شش محور اصلی هستند. میراث فرهنگی، توسعه پایدار و مدیریت آب که مدیریتش با شماست چه زیرمجموعه هایی دارد؟ 9 زیرمجموعه دارد. میراث فرهنگی، توسعه پایدار و مهندسی و مدیریت منابع آب و آموزش علمی فنی و حرفه ای، حفاظت از آثار تاریخی در محدوده طرح های توسعه منابع آب، میراث فرهنگی بنیان فرهنگ توسعه پایدار و بهره گیری از تجربه تاریخی فرهنگی زیست در بهبود فرهنگ در حوزه های مختلف آب (تأمین، انتقال، توزیع و بهره برداری، مدیریت)، باورها، آداب و رسوم، آیین های آب در تاریخ و آموزه های آن در توسعه پایدار، نقش میراث فرهنگی در ارتقای مدیریت منابع آب کشور شامل حوزه استفاده از میراث فرهنگی در بهبود اقتصاد تأمین آب و ارتقای بهره برداری، اهمیت توسعه موزه های آب در توسعه گردشگری و آگاهی بخشی آب نسبت به تجربه تاریخ و فرهنگ، بازخوانی و به روز کردن دانش سنتی مهندسی آب، علاج بخشی، مرمت سازه های تاریخی آبی با استفاده از فناوری های روز، انطباق مطالعات میراث فرهنگی و گردشگری با نظام فنی اجرایی کشور و راهکارهای پیشنهادی آن از جمله این حوزه هاست. میراث فرهنگی و مدیریت آب چه ارتباطی به یکدیگر دارند؟ هنگامی که صحبت از طرح های توسعه ای می شود به طرح هایی اطلاق می شود که عملیات اجرایی دارند. مثلاً در بخش آب سدسازی، خطوط انتقال آب یا توزیع شهری و روستایی به این بخش مربوط می شود. در این شاخه قدمتی 7 هزارساله در تاریخ آب در کشور داریم. انتقال آب در سیلک کاشان سابقه ای 7 هزارساله دارد. در این همایش این موضوع موردبررسی قرار می گیرد که چطور می توان قدمت و هویت را هنگام اجرای مباحث توسعه ای حفظ کرد. لزوم توجه به این امر چیست؟ استفاده خوب و بهینه از سابقه تاریخی برای رسیدن به توسعه پایدار بسیار مهم است. هدف این همایش نیز همین است. آیا جلوگیری از تخریب آثار تاریخی در کشور نیز در همایش به بحث گذاشته می شود؟ یکی از زیر محورهای همایش ما حفاظت از آثار تاریخی در محدوده طرح های توسعه منابع آب است. چگونه می توان با حداقل تخریب و حداقل آسیب به مناطق تاریخی پروژه را به اتمام رساند. چگونه می توان از دانش و تجربه ای که پیشینیان بر ما گذاشتند استفاده بهینه کنیم تا پروژه بهتر انجام شود. استقبال چگونه بوده است؟ ارسال مقالات بسیار خوب بود. دو دوره نیز تمدید کرده ایم. فرصت ارسال چکیده مقالات تا 15 آذرماه و اصل مقالات تا 30 آذرماه است؛ خود همایش نیز در 23 و 24 دی ماه در محل سازمان مدیریت برنامه برگزار می شود. آیا این همایش حامیانی هم دارد؟ از جمله اتفاقات خوبی که در این همایش افتاده این است که دانشگاه ها از این همایش حمایت معنوی کرده اند. دانشگاه تربیت مدرس، فردوسی مشهد، ارومیه و تعدادی از دانشگاه های دیگر که در حال بررسی هستیم حامیان معنوی این همایش هستند. حرف آخر؟ حضور همه جانبه افراد مرتبط با این همایش بسیار لازم و ضروری است. چراکه جامعه مهندسی ما با نگاه به گذشته می توانند پروژه های موفق تری اجرا کنند. به عبارتی توسعه پایدار با نگاهی به گذشته توسعه پایدار خواهد بود. توسعه پایدار با بدون نگاه به گذشته تبدیل به توسعه پای دار خواهد شد.