راهی برای ارتقای کیفیت

از قدیم گفته اند مشک آن است که ببوید یعنی هر چیزی باید معرف خود باشد. در صنعت ساختمان هم وضعیت باید به همین منوال باشد؛ بدین معنی که ساختمان در مقابل حوادث طبیعی باید ایستایی و مقاومت لازم را داشته باشد و دچار معضلات و مشکلاتی نظیر ترکیدگی لوله ها، نشست، رطوبت زدگی و ... نشود. بیان مسئولان چیزی متفاوت از آن است. اگر نگاهی به آمارهای ارائه شده از سوی مسئولان بیندازیم به آمارهای جالبی مانند تحقق 70 درصدی مقررات ملی ساختمان و بهبود نظارت بر ساختمان دست می یابیم اما متاسفانه در کشور ما رنگ و بوی ساختمان ها نشان از ضعف های عدیده دارد. بنابراین یکی از این دو غیر واقعی است و طبیعتا باید در اظهارات اندکی از مسئولان محترم شک کرد. قطعاً خونندگان محترم تایید می فرمایند که کیفیت ساخت وسازهای ما در بسیاری موارد نازل است و نه با فناوری و نه با دانش ما همخوانی ندارد؛ بنابراین راه را اشتباه رفته ایم و باید مسیر درست را پیدا کنیم. اما راه چیست؟! راهکار بسیار ساده ای که می توان برای ارتقای کیفیت ساختمان تعریف کرد، این است که هر نهاد و شخصی به اندازه پولی که از صنعت ساختمان دریافت می کند، باید در کیفیت نقش ایفا کند؛ بنابراین نهادی مانند شهرداری به همان اندازه که درآمدزایی می کند، در قبال آن مسئولیت دارد. در مرتبه بعد سازمان ثبت، دارایی، سازمان نظام مهندسی و ... قرار می گیرند.